ภาคอุตสาหกรรมของไทยถือว่าเป็นเครื่องยนต์สำคัญ และขับเคลื่อนการเติบโตของเศรษฐกิจไทยมาตั้งแต่แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่1 (2504-2509)...ก่อให้เกิดการจ้างงานประมาณ 10 ล้านอัตรา มาถึงวันนี้ภาคอุตสาหกรรมต้องได้รับการปรับโครงสร้างอย่างแรง เนื่องจากเราผลิตสินค้าที่ไม่เป็นที่ต้องการของตลาดโลกอีกแล้ว โดยเฉพาะในกลุ่มอิเล็กทรอนิกส์...การผลิตส่วนใหญ่ยังใช้เทคโนโลยีเก่า ซึ่งต้องใช้แรงงานจำนวนมาก สิ้นเปลืองพลังงาน ต้นทุนค่าแรงเพิ่มขึ้นทุกปี ทำสินค้าที่ผลิตได้ไม่สามารถแข่งกับคู่แข่งทางการค้าได้ ยกตัวอย่างสินค้ากลุ่มสิ่งทอ ฯลฯ โรงงานอุตสาหกรรมที่มีก็ทำได้แค่รับจ้างผลิต(OEM) วันหนึ่งถ้าต้นทุนแรงงาน ต้นทุนพลังงาน ยั้งไม่อยู่ เขาก็เลิกจ้างเราผลิต โรงงานก็ร้าง เพราะไม่รู้จะผลิตอะไร เนื่องจากไม่มีนวัตกรรมเป็นของตัวเอง ฯลฯ

ปัญหาเดิมที่ต้องได้รับการแก้ไขในเชิงโครงสร้าง...ยังไม่ได้รับการแก้ไขยังไม่พอ...ภาคอุตสาหกรรมของไทยยังต้องมาเจอกับปัญหาใหม่เข้ามาซ้ำเติมอีก...นั่นคือการไหลทะลักของสินค้าราคาต่ำที่ไม่ได้มาตรฐานจาก มอก. เข้ามาทุ่มตลาด...รวมทั้งการไหลทะลักเข้ามาตั้งโรงงานของพวก “อุตสาหกรรมศูนย์เหรียญ”...ซึ่งละเมิดกฎหมายไทยหลายเรื่อง..เช่น การลักลอบนำเข้าขยะพิษ ขยะอุตสาหกรรม กากอุตสาหกรรมอันตราย เข้ามาในประเทศ...ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และ คุณภาพชีวิตของคนไทยอย่างร้ายแรง...หรือแม้กระทั่งปล่อยให้กลุ่มทุนจีนเข้ามาตั้งโรงงานผลิตเหล็กจากเตา IF ซึ่งผลิตเหล็กที่ไม่ได้มาตรฐาน ออกมาทุ่มตลาดเหล็กไทย และก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อความปลอดภัยของโครงการก่อสร้างต่างๆ อย่างที่เห็นเป็นข่าวก่อนหน้านี้ที่ รมว.อุตสาหกรรมคนก่อน ได้ตั้งทีม “ตรวจสอบสุดซอย” ได้ออกดำเนินการตรวจสอบอย่างเข้มข้น จนยึดอายัดเหล็กเส้นไม่ได้มาตรฐานหลายหมื่นตัน และมีการสั่งปิดโรงงานที่ละเมิดกฎหมายด้านความปลอดภัยไปแล้วเกือบ 10 ราย ซึ่งที่โด่งดังที่สุดก็น่าจะเป็นกรณีของ บริษัท ซิน เคอ หยวน บริษัทเหล็กเตา IF จากจีน...

ในวันที่ 3 ตุลาคม 2568 นายอนุทิน ชาญวีรกูล นายกรัฐมนตรี ขึ้นเวทีโชว์วิสัยทัศน์ ครั้งแรก ซึ่งมีการพูดถึงการยกระดับภาคอุตสาหกรรมไทย...ปากก็ว่าไป แต่...เศรษฐศาสตร์วันหยุด...มีคำถามว่าถ้าท่านนายกรัฐมนตรี เห็นความสำคัญกับการยกระดับอุตสาหกรรมของไทยจริง...ทำไมไม่แต่งตั้ง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ที่มีความรู้ด้านอุตสาหกรรมโดยตรง...การเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ถ้ามีความรู้ด้านวิศวกรรมอยู่บ้าง...เวลาข้าราชการกระทรวงอุตสาหกรรมเข้ามารายงานว่าตรวจพบโรงงานโน้น โรงงานนี้...ไม่ได้มาตรฐานความปลอดภัย จะได้เข้าใจได้บ้างว่ากระบวนการผลิตไหนมันไม่ปลอดภัย...การก่อสร้างโรงงานไม่ได้มาตรฐานตามหลักวิชาวิศวกรรมอุตสาหการอย่างไร...หรือกรณีที่พบปล่อยสารพิษลงแหล่งธรรมชาติ...ก็จะได้พอรู้ว่าเป็นสารพิษตัวไหน มีองค์ประกอบทางเคมีอย่างไร มีอันตรายแค่ไหน ฯลฯ

!! แต่นี่อะไร...เมาท์กันให้สนั่นกระทรวงอุตสาหกรรม...ว่ารัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม (คนล่าสุด) เจอหน้านักข่าวประจำกระทรวงฯวันแรก...ก็เอ่ยปากบอกนักข่าวว่า “เบาๆหน่อยนะเรื่อง ซิน เคอ หยวน”...เอ๊ะหรือว่า ภารกิจแรกของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ท่านนี้...จะเริ่มจากปล่อยผี..โรงเหล็กคุณภาพต่ำเลยหรือไงครับ...!! ขออย่าให้สิ่งที่...เศรษฐศาสตร์วันหยุด...คิดเป็นจริงเลย...สาธุ

พงษ์พันธุ์