มีสัตว์หนึ่งซึ่งพลัดป่า-พญาเหี้ย
                                                       ผู้หว่านเบี้ยเรี่ยรายให้สมุน
                                                       ชี้นำให้ทำการอันทารุณ
                                                       เลี้ยงขุนจุนเจือเพื่อใช้งาน

                                                                  ถูกขับไล่ไปจากบ้านมานานนัก
                                                       แต่ยังชักลากสายโยงใยผ่าน
                                                       จูงฝูงบ่างค่อนข้างรั้นอันธพาล
                                                       จากป่าด้านตะวันตกหมกเล่ห์กล

                                                                  ฝูงบ่างเผือกเสือกนักหนาสาระแน
                                                       รุมยุแหย่แถอ้างอย่างได้ผล
                                                       หวังขโมยโกยผลไม้ให้หมู่ตน
                                                       วางแผนปล้นทุกหนทางอย่างแนบเนียน

                                                                  เข้าทางบ่างที่นั่งดูอยู่หนักหนา
                                                       เหี้ยอาสาปาลูกไฟเผาให้เหี้ยน
                                                       โหมเชื้อเมื่อลุกวาบจึงราบเตียน
                                                       แปลงเปลี่ยนให้ทั้งป่าเป็นนรก

                                                                  ดังสนั่นควันหนาเสียงระงม
                                                       กี่ร่างล้มถมทางอยู่กลางศก
                                                       จากจุดนี้ที่จุดนั้นหวั่นสะทก
                                                       มัดมือชกให้ตกใต้ในความกลัว

                                                                  ทั้งเหี้ยบ่างต่างถือเทียนเพื่อเวียนจุด
                                                       ใครบริสุทธิ์ก็ฉุดรั้งแอบหลังทั่ว
                                                       เชิดพิราบกำกับแสดงแล้วแฝงตัว
                                                       แบ่งข้างขั้วกลั้ววาทกรรมเพื่อทำลาย

                                                                  เหี้ยฟาดหางอย่างคั่งแค้นแสนสาหัส
                                                       ผลการจัดตั้งล่มไม่สมหมาย
                                                       บ่างลากหางกร่างผยองร้องโวยวาย
                                                       จุ้นจ้านพล่านกระหายร่ายสาธก

                                                                  ทั่วป่าฟ้าครึ้มอึมครึมแสง
                                                       ส่อแสดงแห่งหม่นเงาเข้าห่มปก
                                                       โลกสะดุดหยุดบรรเลงแห่งเพลงนก
                                                       หวาดวิตกสะทกสะท้านทั้งบ้านเมือง

“เจริญขวัญ”