หัวจะปวดนวดไม่หายใจเต้นถี่

คนอัปรีย์นั่งเมืองคือเรื่องใหญ่

ชุมนุมสัตว์ตวัดลิ้นกินชาติไทย

ยกถวายให้เพื่อนบ้านบรรณาการ

โคตรตระกูลเหี้ยห่าไม่รามือ

ด้านดื้อแดกแผ่นดินทุกถิ่นย่าน

หายนะครั้งใหญ่อีกไม่นาน

ทุกหมู่บ้านการล่มสลายใกล้เข้ามา

เห็นสันดานท่านผู้นำยิ่งช้ำใจ

ช่างจัญไรได้เหมือนพ่อก่อปัญหา

ไม่สำนึกศึกนอกในไม่นำพา

หน้าหนากว่าถนน-คนบัดซบ

มีแต่ราคาคุยที่ถุยถ่ม

ล่มจมฉิบหายทำลายระบบ

ชั่วช้าสามานย์นั้นมาครบ

ไม่รู้จบไม่รู้สิ้นแผ่นดินไทย

มีแต่ฝูงเหี้ยห่าสารพัดสัตว์

ครอกเก่านัดผสมพันธุ์ทั้งออกไข่

ใช้ทำเนียบเป็นรังนั่งวนไป

ไม่เหลือใดให้ชี้ชัดปัจจุบัน

คงชั่วช้าสามานย์อีกนานแหละ

แม้คนแซะเรื่องฉิบหายก็ไม่หวั่น

คงใกล้เชือดเลือดเนื้อเพื่อยืนยัน

จ่ายความฝันของชาติด้วยหยาดน้ำตา

“เจริญขวัญ”