ยกตีนกดหัวใครไปทั้งโลก
เกมโสโครกโชกโชนโดนกันทั่ว
ใช้อำนาจบาตรใหญ่บีบให้กลัว
ล้วนความชั่วสะสมข่มเหงใจ

ก็แค่คำมุสา “มหามิตร”
เพื่อปกปิดจิตทรามยามอยากได้
เผลอก็ลงไม้ฟาดทุกชาติไป
หมากเบี้ยในเกมเงินตราค้าอาวุธ

คือชนวนและต้นตอก่อสงคราม
จุดลามความฉิบหายไม่สิ้นสุด
ชำเราแผ่นดินใครให้ชำรุด
ตอกหมุดหยุดหนุนการจุนเจือ

กล่าวหานานาชาติแล้วสาดโคลน

พร่ำตะโกนโยนขี้ใส่ให้โลกเชื่อ
มาตรการผ่านกฎหมายโยงข่ายเครือ
ทุกอย่างเพื่อเถือล่าอย่างสามานย์

ถือสิทธิ์ใดไปกดขี่เช่นนี้เล่า
ปากบอกเท่าเทียมกันนั้นทุกด้าน
กลับพลิกลิ้นสิ้นละอายได้ชำนาญ
กดให้กรานคลานเข่า-เข้าคำนับ

คงชื่นใจในฉายามาเฟียโลก
ถึงบักโกรกด้วยโรคภัยในมุมอับ
แม้ซีดเซียวเที่ยวขู่คำถ่มสำทับ
บีบบังคับกับตีนอุ้งของลุงแซม

“เจริญขวัญ”