น่าเจ็บใจที่คนในเป็นไส้ศึก

สันดานด้านลึกคงสึกหรอ

เอื้อประโยชน์โคตรเหง้าเท่านั้นพอ

สุมหัวขอแบ่งกำไรขายแผ่นดิน

ผู้นำเหมือนสมยอมพร้อมเสียชาติ

เมาอำนาจวาดหวังทางทรัพย์สิน

ทำทุกอย่างทางจัญไรหมายโกงกิน

กระดกลิ้นปลิ้นปล้อนกร่อนสำนึก

เราจะอยู่กันอย่างไรต่อไปนี้

ผู้นำที่ไม่ละอายไม่ตรองตรึก

ไม่สลดใจคดงอส่อเบื้องลึก

ชักข้าศึกเข้าบ้านขั้นบัดซบ

ไม่อดสู-กูไม่ไปไล่ไม่ออก

สีข้างถลอกแก้ต่างหวังเกลื่อนกลบ

ประชาชนทนไม่ไหวไปสมทบ

คงต้องลบล้างบางหรืออย่างไร

พายเรือให้โจรนั่งช่างขายหน้า

คนเลวคบค้ากันนั้นใช่ไหม

อย่าอ้างทำเพื่อชาติให้บาดใจ

ผลประโยชน์เหนืออื่นใดให้ราคา  

อนาคตประเทศสังเวชแท้

ไร้ทางแก้แต่ละวันร้อยปัญหา

หลากล้วนฝูงสัตว์รัฐนาวา

ยอมผีห่าที่นั่งเมืองคือเรื่องระยำ

“เจริญขวัญ”