อยู่ที่ไหนหัวใจอับก็คับข้อง
ลำพองผยองตนทุกหนแห่ง
ไม่ยอมรับกับกฎเกณฑ์เค้นตะแบง
อวดแสดงแห่งอัตตาเอาชนะ

ข่มเข่นเอาเป็นตายคายถ่มถ้อย
ฝูงหนอนน้อยในส้วมหลุมสุมขยะ
เสพแต่ความลวงตาแห่งวาทะ
เกลือกไชอุจจาระว่าดีงาม

โดนคดี 112 ต้องดิ้นรน
ยังพร่ำพ่นปนลวงทุกท่วงท่าม
อนาถใจในตรรกะพยายาม
เพ้อพล่ามพลิกลิ้นสิ้นละอาย

ยังรออยู่เพื่อดูความหายนะ

เอือมวาระขณะแถยามแพ้พ่าย
หิวแสงแสร้งย้ำร่ำระบาย
ฟูมฟายปั่นปลุกว่าถูกกระทำ

คิดว่ารู้ทุกอย่างทั้งจักรวาล
มุ่งรานฐานความเชื่อเพื่อดึงต่ำ
ทุบร้าวเสาเรือนเถื่อนระยำ
แล้วเพ้อพร่ำกำมือชู-ยูโทเปีย

ภาพที่เห็นความเป็นไปในส้วมหลุม
หนอนกลุ่มสุมขี้กองล้วนของเสีย
คืบคลานพล่านกินแลบลิ้นเลีย
นัวเนียเรี่ยเต็มถานอยู่นั่นเอง
“เจริญขวัญ”