ธารน้ำตาบ่าไหลในเฮือนอ้าย

เมื่อฝันร้ายขยายตัวทั่วทุกย่าน

น้ำทะลักจากเขื่อนใหญ่ไม่อาจทาน

ทุกเฮือนบ้านพลันหายวับกับนที

ทุกหนแห่งแขวงอัตตะปือคือเกิดเหตุ

ในประเทศเพื่อนบ้านรานป่นปี้

หมื่นมวลน้ำกระหน่ำโถมเข้าโจมตี

ข้ามฝั่งของน้องพี่ที่เมืองลาว                            

ร้อยสัมพันธ์ผ่านน้ำโขงโยงใจถึง   

ความเป็นหนึ่งซึ่งชาติพันธุ์นั้นเกินกล่าว

ยื่นมือซับน้ำตาคราถึงคราว

ผ่านคืนหนาวร้าวเข็ญด้วยเห็นใจ

ผู้สูญหายตายจากมากมายนัก

อ่วมกระอักถูกพรากคร่าไม่ว่าไผ

เสียงกรีดร้องก้องโลกทุกโตรกไพร

สะท้านไหวในพรั่นพรึงอันอึงอล

เกิดเหตุไม่คาดฝันในวันหนึ่ง

เหตุการณ์ซึ่งสะพรึงผ่านทุกย่านหน

เกลียวน้ำซ้ำกระหน่ำถาฟ้ามืดมน

หมื่นห่าฝนท้นถึงซึ่งตะวัน

แผ่นดินแยกแตกเสี่ยงเสียงโครมครืน

มิอาจฝืนยืนได้เฮือนไหวสั่น

ทั้งหมู่บ้านรานพรากออกจากกัน

รอยผ่านั้นฉีกถึงซึ่งไร่นา

“นอนส่าหล้าหลับต๋าแม่สิกล่อม

หากบ่ยอมเจ้าแมวโพงสิจ๊กต๋า”

ถอนหายใจไม่เป็นส่ำพึมพำมา

ป้ายปมหยาดปาดหยดปร่าเวลานี้

“เซาควมหมองเสียงฮ้องไห้สาเด้ออ้าย”

เฮาสิคลายทุกข์ครรลองแห่งน้องพี่

ยื่นมือจับซับน้ำตากลางวารี

ด้วยไมตรีที่เฮาผองเกี่ยวดองกัน

“เจริญขวัญ”

ຂໍໃຫ້ອ້າຍນ້ອງລາວມີຄວາມປອດໄພ.