ก่อนเข้าร่วมพรรคใหม่ให้ปากคำ

ไม่รับตำแหน่งใดแจ้งไว้ก่อน

เขี้ยวลากดินลิ้นหุบนิ่งยิ่งแย้งย้อน

ว่ายอมอ่อนผ่อนปรนฉงนนัก

พอก่อตั้งรัฐบาลกลับด้านดื้อ

ดึงเกมยื้อถือดีเข้าตีหัก

อลหม่านการเห่าแง่งแย่งของรัก

ทั้งหมดนี้เพื่อพิทักษ์ปากท้องกู

ชาวบ้านร้านถิ่นสิ้นศรัทธา

กัดกันเหมือนหมาน่าอดสู

นี่หรือคือผู้แทนแสนเชิดชู

ส่งเสียงขู่อยู่ลั่นบางอ้างของใคร

ทวงสิทธิ์ติดเก้าอี้เหมือนผีสิง

ราวเล่นลิงชิงหลักจักต้องได้

ชัดเจนเห็นสันดานนั้นอย่างไร

คงจะไม่แตกต่างทั้งตระกูล

เล่นเก้าอี้ดนตรีมิละวาง

ลากหางทางคราบไม่สาบสูญ

เขี้ยวงอกออกอาการด้านบวกคูณ

จ้องข้าวเต็มชามพูนรอลุ้นกัน

เหมือนเด็กร้องเอาของเล่นเห็นได้ชัด

ดิ้นเหวี่ยงหมัดขัดใจจนไข่สั่น

ตะเบ็งเถียงเสียงขรมถล่มพลัน

เหี้ยนกระสันขั้นประชิดทวงสิทธิ์ตน

แจ้งประจักษ์ว่ารักชาติอย่างจัดจ้าน

แลบลิ้นดิ้นพล่านการหวังผล

ชามข้าวหมาราคาแพงแย่งจนล้น

ทั้งหมดบนผลประโยชน์เพื่อโคตรกู

กลัวชามข้าวหล่นคว่ำเลยทำใจ

ยอมรับได้ทุกอย่างเลิกกร่างขู่

หยุดแยกเขี้ยวเที่ยวผงกยกหางชู

เคยคิดสู้ก็หูตูบซบจูบตีน

“เจริญขวัญ”