ชำแหละ 4 ข้อปมพิพาทไทย-กัมพูชา ‘เกมหักหลัง’ระดับชาติ เงียบงันแต่ร้อนแรงกว่าสงครามปืนกล

21 กรกฎาคม 2568 เพจเฟซบุ๊ก “ปราชญ์ สามสี” โพสต์ข้อความ ระบุว่า...

แม้ภาพที่ปรากฏออกมาจะดูเหมือนว่าทักษิณ ชินวัตร และฮุน เซน กำลังบาดหมางกันในทางการเมืองระหว่างประเทศ แต่หากพินิจให้ลึกแล้ว สิ่งที่เราเห็นอาจเป็นเพียง “มายา” ที่สร้างขึ้นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากความร่วมมือที่ยังคงดำเนินไปอย่างเงียบ ๆ ใต้โต๊ะ โดยเฉพาะในมิติของผลประโยชน์ร่วม ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจสีเทา การเอื้อพื้นที่ให้ทุนสามานย์ หรือการยื้ออำนาจในประเทศของตนเองผ่านเกมบีบในระดับภูมิรัฐศาสตร์

1. สงครามชายแดน: เครื่องมือทางการทูตของกัมพูชา

เหตุปะทะบริเวณช่องบก จังหวัดอุบลราชธานี กลายเป็นเครื่องมือของฝั่งกัมพูชาในการยกระดับข้อพิพาทสู่เวทีนานาชาติ โดยเฉพาะเวที UNSC (คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ) ซึ่งหากกัมพูชาสามารถลากไทยเข้าไปอยู่ในฐานะ “ผู้ถูกร้องเรียน” ได้ ก็จะสามารถสร้างเงื่อนไขใหม่ทางการทูตเพื่อต่อรองหรือแม้กระทั่งลดทอนอำนาจอธิปไตยของไทยบริเวณชายแดนตามที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในอดีตกับกรณีปราสาทพระวิหาร

2. ไทยนิ่ง เพราะถูกมัดมือชก

ในขณะที่ประชาชนไทยบางส่วนตั้งคำถามว่าทำไมรัฐบาลหรือกองทัพไทยไม่ตอบโต้แบบ “ฟันต่อฟัน” คำตอบก็คือ การเมืองไทยเองกำลังเผชิญกับกับดัก การแบ่งแยกระหว่าง “รัฐ” กับ “รัฐบาล” ที่ไม่ลงรอยกัน รัฐบาลภายใต้ทักษิณไม่อาจเปิดเกมแข็งกับกัมพูชาได้เต็มที่ เพราะจะกระทบสายสัมพันธ์ลับและผลประโยชน์ที่ต่อเนื่องจากยุคก่อน ส่วนกองทัพไทยในฐานะผู้รักษาอธิปไตย ก็ไม่สามารถดำเนินการใด ๆ เกินเลยขอบเขตได้หากไม่ได้รับ “ใบอนุญาต” ทางการเมืองอย่างชัดเจนจากรัฐบาล

3. แรงกดดันจากนอกประเทศ เป็นเงื่อนไขสร้างแรงปะทะในประเทศ

สิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่า คือมีความพยายาม “บีบ” กองทัพไทยให้เกิดการเคลื่อนไหวภายในประเทศ ซึ่งการเคลื่อนไหวในที่นี้หมายรวมถึง “รัฐประหาร” ด้วย ถ้ามองจากมุมนี้ แรงกดดันจากฝั่งกัมพูชาที่ดูเหมือนไม่สัมพันธ์กับการเมืองในประเทศ อาจเป็นเพียงกลไกในการ “ก่อเงื่อนไข” ให้เกิดวิกฤติภายใน กล่าวคือ ถ้าทหารตอบโต้แรงเกิน – เสี่ยงโดนเวทีโลกประณาม ถ้านิ่งเฉย – จะโดนประชาชนตำหนิว่าไม่ปกป้องประเทศ ทั้งหมดนี้อาจนำไปสู่ความชอบธรรมในการใช้ “ทางเลือกสุดท้าย” คือการล้มรัฐบาลเสียเองเพื่อรักษาอธิปไตย

4. รัฐธรรมนูญ 60: เป้าหมายปลายทางของเกมนี้

อย่าลืมว่า รัฐธรรมนูญปี 2560 คือกลไกสำคัญที่กดดันนักการเมืองฉ้อโกงไว้ด้วยมาตรการปราบโกง ผ่านองค์กรอิสระและระบบตรวจสอบเข้มงวด นักการเมืองจำนวนไม่น้อยมองว่ารัฐธรรมนูญนี้เป็นอุปสรรคใหญ่ หากไม่สามารถโหวตแก้ไขได้ในสภา อีกทางเลือกหนึ่งก็คือ “ฉีกมันทิ้ง” ผ่านการก่อวิกฤติแล้วอาศัยกองทัพเข้ามาเปลี่ยนกติกาใหม่

---

ข้อสรุป

สถานการณ์ที่ชายแดนไทย–กัมพูชาในเวลานี้ จึงไม่ใช่แค่เรื่องของ “ระเบิด” หรือ “การปะทะกันเล็กน้อย” หากแต่เป็น สงครามเชิงสัญลักษณ์ ที่ถูกใช้ในการก่อแรงกดดันทางการเมืองทั้งในและนอกประเทศ ฝั่งหนึ่งคือฮุน เซน และเครือข่ายอำนาจที่ใช้ประเด็นนี้เล่นงานไทยบนเวทีโลก

อีกฝั่งคือกลุ่มนักการเมืองในไทยที่รอจังหวะใช้วิกฤติปลุกเร้ากองทัพให้ล้มรัฐบาล แล้วฉีกกติกาที่ควบคุมพวกเขา

ประชาชนจึงต้องตระหนักว่าเบื้องหลังความขัดแย้งนี้ มีมากกว่าแค่คำว่า “ชายแดน” หรือ “การเมืองระหว่างประเทศ”

แต่มันคือ เกมหักหลังระดับชาติ ที่กำลังดำเนินไปแบบเงียบงันแต่ร้อนแรงยิ่งกว่าสงครามปืนกลใด ๆ

-005