ความผิดทางอาญาในข้อหาทำให้เสียทรัพย์นั้น เกิดขึ้นได้เฉพาะกรณีเจตนาเท่านั้น โดยหลักจะเกิดการ “ทำให้เสียทรัพย์” ได้นั้น จะต้องมีองค์ประกอบหลักๆ ดังนี้

1.ผู้กระทำ 2.การกระทำให้เสียหาย ทำลาย ทำให้เสื่อมค่าหรือทำให้ไร้ประโยชน์ - การทำให้เสียหาย หมายถึง การทำให้ทรัพย์นั้นชำรุด บุบสลาย แต่ทรัพย์นั้นอาจจะยังใช้ประโยชน์ได้ หรือ การจะทำให้ทรัพย์นั้นกลับมาใช้ได้ดังเดิมต้องมีค่าใช้จ่าย -การทำลาย หมายถึง การทำให้ทรัพย์นั้นหมดสภาพทรัพย์เดิมไป อาจเป็นการทำลายทั้งหมด หรือบางส่วนก็ได้ -การทำให้เสื่อมค่า หมายถึง การทำให้ราคาหรือมูลค่าของทรัพย์นั้นลดลง แต่ไม่ถึงกับเป็นการทำลาย -การทำให้ไร้ประโยชน์หมายถึง การทำให้ทรัพย์นั้นใช้การไม่ได้ แม้ตัวทรัพย์ยังคงสภาพอยู่ 3.ทรัพย์ที่ถูกกระทำ ซึ่งต้องเป็นทรัพย์ของผู้อื่น หรือมีผู้อื่นเป็นเจ้าของรวมอยู่ด้วย 4.เจตนาของผู้กระทำ คือกระทำโดยมีเจตนา ซึ่งภาษากฎหมายเรียกว่าประสงค์ต่อผลหรือย่อมเล็งเห็นผล

ข้อสังเกต : เห็นได้ว่าการจะเป็นความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ที่จะต้องรับผิดทางอาญาได้นั้น จะต้องเป็นการกระทำความผิดโดยเจตนาเท่านั้น ดังนั้นแล้ว การกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้เสียทรัพย์นั้น ไม่อาจทำให้เกิดมูลความผิดทางอาญาได้เลย (จะมีก็แต่ข้อหาประมาททำให้ผู้อื่นเสียชีวิตหรือประมาททำให้ผู้อื่นได้รับอันตรายสาหัส)

ซึ่งหากในกรณีมีผู้ได้รับความเสียหายเกิดขึ้นจากการกระทำดังกล่าว แม้จะไม่อาจกล่าวโทษผู้กระทำความผิดในทางอาญาได้ แต่ผู้ได้รับความเสียหายอาจใช้สิทธิเรียกร้องค่าเสียหายทางแพ่งฐานละเมิดตาม ป.พ.พ.มาตรา 420 ได้