ในการฟ้องคดีเพื่อเรียกร้องค่าเสียหายในคดีสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวกับเรื่อง การต่อเติมอาคาร ฝุ่นควัน แรงสั่นสะเทือน ของตกหล่น ในส่วนที่เป็นค่าเสียหายทางด้านจิตใจหรือเรียกกันว่า“เงินทำขวัญนั้น” สามารถเรียกได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 446 และมีมาตรา 438 กำหนดเอาไว้ว่าให้ศาลเป็นผู้ใช้ดุลพินิจว่าจะให้มีการชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเพียงใด

ดังนั้นกรณีทำให้เกิดความเดือดร้อนรำคาญ เช่น ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือน เศษวัสดุก่อสร้างตกหล่นบนหลังคาบ้าน ในลักษณะเช่นนี้ถือว่าเป็นความเสียหาย เนื่องจากผู้เสียหายไม่สามารถอยู่ได้อย่างสงบตามปกติ ถือว่าเป็นการกระทำละเมิด ผู้เสียหายสามารถยื่นฟ้องเป็นคดีแพ่งและศาลสามารถกำหนดค่าเสียหายได้

ต่อมาในประเด็นคำว่าค่าเสียหายเพียงใดนั้น ศาลมีหลักการและวัตถุประสงค์ในการเยียวยาความเสียหายให้ผู้เสียหายกลับคืนสู่สถานะเดิมเสมือนกับไม่มีการกระทำละเมิดมาก่อน ซึ่งคำวินิจฉัยในบางคดีให้ค่าตอบแทนสูงบางคดีให้ค่าตอบแทนน้อย ขึ้นกับหลายปัจจัยไม่ว่าจะเป็น ความรุนแรงของการกระทำ สัดส่วนของความเสียหาย ดุลพินิจของผู้ตัดสินรวมถึงหลักฐานและการนำสืบพยานของผู้เสียหาย

หากเป็นค่าเสียหายที่มีค่าใช้จ่ายชัดเจน เช่นค่ารักษาพยาบาล ค่าซ่อมแซมบ้าน ค่าซ่อมแซมรถยนต์ ในลักษณะนี้มีปัญหาน้อยเนื่องจากศาลสามารถตัดสินให้ชำระเงินตามใบเสร็จหรือยอดเงินที่ได้เสียไปจริง

สำหรับท่านใดที่สนใจศึกษาแนวการตัดสินเกี่ยวกับเงินค่าทำขวัญนั้นสามารถศึกษาเพิ่มเติมตามคำพิพากษาฎีกาที่ 3407/2535, 6110/2539