ไฟฟ้าและสัญญาณอินเตอร์เนต ถือเป็นปัจจัยพื้นฐานในปัจจุบันที่ประชาชนจำเป็นต้องมีทุกบ้านเรือน และมีแนวโน้มที่จะขยายการให้บริการเพิ่มเติมมากขึ้น ทำให้เสาไฟ 1 มีทั้งสายสัญญาณเก่าหรือสัญญาณใหม่รวมทั้งสายเหลือพันทบกันจนแทบมองไม่ออกว่าเป็นสายของใครบ้าง นอกจากจะก่อให้เกิดความไม่สวยงามทางด้านทัศนวิสัยแล้วยังอาจเกิดอันตรายได้เหมือนกรณีไฟไหม้สำเพ็ง

ปัญหาดังกล่าวที่จริงแล้วเรามีเครื่องมือทางกฎหมายที่ใช้ป้องกัน คือ พ.ร.บ. รักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง พ.ศ.2535 และแก้ไขเพิ่มเติมฉบับที่ 2 พ.ศ. 2560 ซึ่งให้อำนาจเจ้าพนักงานท้องถิ่นเอาไว้ ซึ่งมีทั้งโทษปรับ และมีมาตรการที่กำหนดไว้ในมาตรา 46 คือ แจ้งให้ผู้กระทำผิดดำเนินการลบ ล้าง กวาดเก็บ ตกแต่ง หรือให้ผู้อื่นดำเนินการทำให้เกิดความสะอาดเรียบร้อยโดยผู้กระทำผิดเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายก็ได้ ซึ่งกฎหมายดังกล่าวแม้มีอัตราโทษไม่สูงมาก แต่ถือเป็นเครื่องมือหนึ่งที่ใช้ในการแก้ปัญหาและรักษาความสะอาดในที่สาธารณะได้เป็นอย่างดี

ซึ่งเป็นมาตรการหนึ่งในหลักการของกฎหมายสิ่งแวดล้อม อันมุ่งเน้นป้องกันก่อนเกิดปัญหาทางด้านสิ่งแวดล้อม โดยเครื่องมือทางกฎหมายดังกล่าวหากเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นสามารถนำไปบังคับใช้อย่างทั่วถึง เท่าเทียม ต่อเนื่องแล้วคงจะเกิดปัญหาทางด้านทัศนวิสัยน้อยลง รวมถึงลดการเกิดปัญหาอันตรายเช่นไฟไหม้ ปัญหาสายไฟห้อยตกบนท้องถนนจนเกิดอุบัติเหตุ ซึ่งคงจะลดการเกิดโศกนาฏกรรมหรือปัญหาที่รุนแรงภายหลังได้ดีขึ้น