คำว่า “Corruption” หรือ “คอร์รัปชั่น” นั้น กินความหมายในภาษาไทยได้อย่างกว้างไกล ครอบคลุมทุกความหมายในการกระทำของ “กังฉิน” ได้อย่างน่าทึ่ง เช่น“กินสินบาทคาดสินบน รีดไถ เก๋าเจี๊ยะ ค่าคุ้มครอง ส่วย ตีเมืองขึ้น เงินทอน รับใต้โต๊ะ ค่าน้ำร้อนน้ำชา และฉ้อราษฎร์บังหลวง” เป็นต้น ซึ่งล้วนแปลว่า “คอร์รัปชั่น” ทังสิ้น

สำหรับภาษาไทย ความหมายต่างๆ ที่เป็นพฤติกรรมของ “จอมกังฉิน” นั้น มีผู้อธิบายให้รายละเอียด ดังนี้

“กินสินบาทคาดสินบน” แท้จริงคือคำว่า “กินสินบน” นั่นเอง แต่มีการเติมสร้อยห้อยกระพรวนให้แพรวพราวขึ้น ตามสไตล์คนไทยที่เป็นคนเจ้าบทเจ้ากลอน

โดยคำนี้มีความหมายว่า “กังฉินรับทรัพย์จากผู้ให้ เพื่อจูงใจให้ทำผิดต่อหน้าที่” กรณีสินบน การบินไทย ปตท. การไฟฟ้านครหลวง การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค ที่โอทีและซื้อเครื่องมือแพทย์ล้วนอยู่ในความหมายคำนี้

“รีดไถ” กังฉินทั้งหลายที่ “ขู่บังคับรีดเอาทรัพย์” จากประชาชนเข้ากระเป๋าตนเองแบบ “อย่างหนาตราช้าง” โดยผู้ให้ทรัพย์นั้น “ไม่เต็มใจให้” แต่ก็ “ต้องให้”เพราะกลัวจะถูกกลั่นแกล้ง

กรณีตำรวจตั้งด่านเถื่อน “รีดเอาทรัพย์” จากรถกระบะ รถสิบล้อ รถแท็กซี่ และรถจักรยานยนต์ ซึ่งถือเป็น “คนขับรถพลเมืองระดับสอง” ถือว่าตำรวจเหล่านั้นคอร์รัปชั่นด้วยสไตล์นี้

“เก๋าเจี๊ย” มักเป็นการ “จ่ายส่วย” ของธุรกิจเฉียดฉิวกับความถูกผิดต่อกฎหมาย เป็นค่าใช้จ่ายที่ผู้ประกอบการไม่ยินดีให้ แต่จำเป็นต้องให้ เช่น ค้าขายบนทางเท้า มีลูกจ้างเป็นคนต่างด้าว ลูกค้าจำเป็นต้องจอดรถในที่ห้ามจอด และขายสินค้าละเมิดลิขสิทธิ์ เป็นต้น รายการเหล่านี้ ถ้าไม่จ่าย “ค่าเก๋าเจี๊ย” เป็นต้องถูกรบกวนจนเจ๊ง

“ส่วย” คล้ายๆ กับ “เก๋าเจี๊ย” แต่ส่วยแตกต่างตรงที่ “ผู้จ่ายเต็มใจให้ และกังฉินเต็มใจรับ” ส่วนมากเกิดจากธุรกิจสีเทา เมื่อมีการจ่ายส่วยแล้ว กังฉินก็จะเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ทำทีมองไม่เห็นธุรกิจสีเทาดังกล่าว

“ตีเมืองขึ้น” เป็นทั้ง “เก๋าเจี๊ย” และเป็นทั้ง “ส่วย” ที่กังฉินมักบินไปทำนอกเขตรับผิดชอบ แต่ตนเองยังมีอำนาจหน้าที่และอิทธิพลครอบคลุมไปถึง

รายการแบบนี้ ผู้ประกอบธุรกิจสีเทา จำเป็นต้องจ่าย “ส่วย” ให้แก่ “พระภูมิเจ้าที่” และ “นักบิน” ที่เข้ามา “ตีเมืองขึ้น”

ศัพท์คอร์รัปชั่นยังไม่หมด ว่ากันตอนจบในวันพรุ่งนี้

กมลศักดิ์  ตั้งธรรมนิยม