ได้พูดมาให้ฟังในตอนที่ผ่านมาว่า การนึกถึงสิ่งดีๆ หรือตั้งความปรารถนาดีๆ ในทางที่ถูกที่ควรตลอดเวลา หรือหลังสวดมนต์ไหว้พระแล้วซึ่งเรียกกันว่าคำอธิษฐานนั้น มีหลักปฏิบัติอยู่ 10 ประการ ซึ่งได้กล่าวไปให้ทราบแล้ว 6 ประการ

วันนี้มาว่ากันต่อ

7. ขออย่าให้ข้าพเจ้ามักใหญ่ใฝ่สูง อยากมีหน้ามีตาอยากมีอำนาจ อยากเป็นใหญ่เป็นโต ขอให้ข้าพเจ้าใฝ่สงบ มีความเป็นอยู่อย่างง่ายๆ ไม่ต้องเดือดร้อนในเรื่องการแข่งดีกับใครๆ เพราะข้าพเจ้ารู้ดีว่าเรื่องดังกล่าวมันเผาใจให้เร่าร้อน เกิดความริษยา คิดให้ร้ายคู่แข่งขัน ทำให้อยู่อย่างไม่สงบ และเวลานอนก็ต้องก่ายหน้าผากนอน คิดโน่นคิดนี่ด้วยใจที่ไม่สงบ

ข้าพเจ้าทราบดีว่า พระพุทธศาสนามิได้สอนให้เกียจคร้าน งอมืองอเท้า แต่สอนให้มีความบากบั่นก้าวหน้าในทางที่ดี ไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรม ไม่ต้องผูกพันอยู่กับความทะยานอยาก ทำงานไปตามหน้าที่ให้ดีที่สุด ผลดีก็จะเกิดตามมาเอง

8. ขอให้ข้าพเจ้าหมั่นปลูกฝังความรู้สึกมีเมตตา ปรารถนาดีต่อผู้อื่น และมีความกรุณาในการช่วยให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ ใครไม่ดี ใครทำชั่วทำผิด ขอให้คิดได้ กลับตัวได้อย่าทำผิดทำชั่วอีกเลย ถ้ายังขืนทำต่อไปก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เขาจะต้องได้รับผลแห่งกรรมชั่วของเขาเอง เราไม่ต้องแช่งชักให้เขาพังพินาศ เพราะเขาจะต้องพังพินาศของเขาอยู่แล้ว

ขอให้ความเมตตา คิดจะให้เป็นสุข คิดจะให้พ้นทุกข์ซึ่งข้าพเจ้าปลูกฝังขึ้นในจิตนั้น จงอย่าเป็นไปในวงแคบ วงจำกัด ขอจงเป็นไปทั้งในหมู่มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายด้วย เพราะไม่ว่ามนุษย์หรือสัตว์เหล่านั้น ต่างก็รักสุข เกลียดทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น

9. ขอให้ข้าพเจ้าอย่าเป็นคนโกรธง่าย ถ้าจะโกรธบ้างก็ขอให้มีสติ รู้ตัวโดยเร็วว่ากำลังโกรธ จะได้บอกตัวเองให้บรรเทาความโกรธลง หรือถ้าห้ามใจความโกรธไม่ได้ก็ขออย่าให้คิดประทุษร้ายผู้อื่น หรือคิดอยากให้เขาพินาศ ซึ่งนับเป็น มโนทุจริต เลย

ขอจงสามารถควบคุมจิตใจให้เป็นปกติได้โดยเร็ว เมื่อมีความไม่พอใจหรือมีความโกรธเกิดขึ้น และขอให้ข้าพเจ้าอย่าเป็นคนผูกโกรธ ขอให้รู้จักอภัย ทำใจให้ปลอดโปร่งจากการผูกอาฆาตจองเวร

ขอให้มีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น โดยรู้จักเปรียบเทียบกับตัวข้าพเจ้าเองว่า ข้าพเจ้าเองก็อาจทำผิดพูดผิด คิดผิด หรืออาจล่วงเกินผู้อื่นได้ ทั้งโดยมีเจตนา หรือไม่มีเจตนา ก็ถ้าข้าพเจ้ายังทำผิดได้ เมื่อผู้อื่นทำอะไรผิดพลาดไปบ้าง ก็จงให้อภัยแก่เขาอย่าผูกใจเจ็บ หรือเก็บความรู้สึกไม่พอใจนั้นมาขังในจิตใจเรา ให้เป็นพิษเป็นภัยแก่ตัวเองเลย

10. ขอให้ข้าพเจ้ามีความรู้ ความเข้าใจ และสอนใจตัวเองได้ เกี่ยวกับคำสอนของพระพุทธศาสนา ทั้งทางโลกและทางธรรม กล่าวคือพระพุทธศาสนาสอนให้รู้จักสร้างความเจริญแก่ตนในทางโลก และสอนให้ประพฤติดี และปฏิบัติดีในการยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น ให้มีความเข้าใจปัญหาแห่งชีวิต เพื่อจะได้ไม่คิด ไม่ยึดถือ มีจิตใจเบาสบาย อันเป็นความเจริญในทางธรรม ซึ่งรวมความแล้วสอนให้เข้ากับโลกได้ดี ไม่เป็นภัยอันตรายแก่ใครๆ แต่กลับเป็นประโยชน์ต่อสังคมและประเทศ

สอนไปในทางธรรมให้เข้ากับธรรมชาติได้ดี คือให้รู้จักโลก รู้เท่าโลก และขัดเกลานิสัยใจคอให้ดีขึ้นกว่าเดิม เพื่อบรรลุความดับทุกข์ และพ้นทุกข์

ขอให้ข้าพเจ้ามีความเข้าใจดีทั้งทางโลกและทางธรรม และปฏิบัติตนได้ถูกต้องทั้งสองทาง รวมทั้งหาความสงบใจได้ด้วยตนเอง และสามารถแนะนำ และชักชวนเพื่อนร่วมชาติ ร่วมโลก ให้ได้ประสบความสุขสงบได้ตามสมควรเถิด

ความปรารถนา หรือ คำอธิษฐาน รวม 10 ประการนี้ ข้าพเจ้าตั้งไว้เพื่อเป็นแนวทางเตือนใจหรือสั่งสอนตัวเอง เพราะตัวข้าพเจ้ายังมีข้อบกพร่องซึ่งจะต้องว่ากล่าวตักเตือน คอยตำหนิตัวเองอยู่เสมอ ข้าพเจ้าจึงคิดว่า ถ้าได้วางแนวสอนตัวเองขึ้นไว้เช่นนี้ เมื่อประพฤติผิดพลาดก็อาจจะระลึกได้ หรือมีหลักเตือนตนได้ง่ายกว่าการที่จะนึกว่า ข้าพเจ้าดีพร้อมแล้ว หรือเป็นบุคคลที่สมบูรณ์แล้ว ซึ่งนับเป็นความประมาทหรือลืมตัวอย่างยิ่ง

ความต้องการสูงสุด 10 ประการที่ควรนึกถึงอยู่ตลอดเวลา หรือคำอธิษฐานเพื่อฟอกใจตัวเองให้สะอาดทุกเมื่อดังกล่าว ผู้ใดหมั่นนึกหมั่นคิดถึง โดยเฉพาะผู้กำลังมีหน้าที่ในการบริหารบ้านเมืองขณะนี้ถ้าหมั่นนึกหมั่นอธิษฐานทุกๆคืนก่อนนอนแล้ว ก็คงจะเป็นประโยชน์ใหญ่หลวงของผู้คนในบ้านเมือง เพราะการขับเคลื่อนทุกอย่างของกลไกต่างๆ ในการใช้อำนาจบริหารจัดการ จะตรงทิศตรงทางไปสู่จุดหมายปลายทางด้วยอำนาจที่มีอยู่ในมือ

ไม่แกว่งไกวไปกับความอยาก ความคิด จากการใช้อำนาจที่มีอยู่แกว่งไกวตามใจชอบ ผลประโยชน์โดยรวมของชาติบ้านเมืองจะได้ไม่แปรเปลี่ยนไปเป็นผลประโยชน์ของตนหรือพวกพ้อง อย่างที่เคยเกิดมาแล้วในสมัยการบริหารบ้านเมืองของเจ้านักโทษหนีคุก ที่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ในแผ่นดินของตัวเองได้

ฝากกลอนบทนี้ให้ได้อ่านกันในหมู่พวกที่มีอำนาจขณะนี้

“อำนาจเอ๋ย

เจ้าเคยทำชั่วร้ายมาหลายคน

บ้านเมืองถึงต้องย่อยยับอับจน

อย่าให้คนต้องขับไล่กันอีกเลย”

น.ต.ประสงค์ สุ่นศิริ