“กลอง” หรือ “เภรี” คือ “เครื่องตีที่เกิดเสียงดังที่ขึงด้วยหนัง” กลองทุกใบเสียงดังได้ เพราะมี“โพรง” อยู่กลางกลองทุกใบ ทำให้เกิดเสียงต่างๆแล้วแต่ชนิดของกลอง

ชาติใดจะเป็นประเทศแรกที่เริ่มมีกลองไว้ตี “ตำนานกลอง” ไม่ได้ระบุไว้

ในอินเดีย “ยุคพระเวท” เริ่มมีกลองให้ตีกันแล้วอย่าง “สุดมัน” โดยใช้ตีเป็นสัญญาณอัญเชิญเทวดาให้ลงมา “ขับไล่ปีศาจร้ายวิญญาณเฮี้ยน” และตีกลองในพิธีบวงสรวงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ทหารเกิดความฮึกเหิมในการทำสงครามอย่างกล้าหาญ

เชื่อกันว่า ชาติอื่นๆ ที่ “รู้จักตีกลองในยุคโบราณ” ล้วนมีเป้าหมายคล้ายกับการตีกลองของชาวอินเดีย

จะแปลกไปบ้าง ได้แก่ชาวนาในรัสเซียโบราณที่ผลิตกลองชนิดหนึ่ง ตีแล้วมีเสียงกึกก้องเหมือน “ฟ้าร้อง” ในฤดูทำนา ชาวบ้านก็จะรวมตัวกันตีกลอง เพื่อ “ให้ฝนเทลงมาถูกต้องตามฤดูกาล”

“ในประเทศไทย” ก็มีการ “ตีกลอง” มาแต่โบราณเช่นกัน โดยผลิตกลองชนิดต่างๆ ให้มีเสียงสอดคล้องกับกิจการที่จะทำ เช่น

“กลองตุ้ม” เป็นกลองขนาดใหญ่ที่ประจำอยู่ตามวัดและในสถานที่ราชการ เพราะ “ตีมีเสียงดังกังวานไกล” ชาวบ้านและชาวเมืองได้ยินอย่างทั่วถึง

กลองตุ้ม นอกจากตีบอกเวลา ยังเป็นการตีแจ้งเหตุสำคัญอีกต่างหาก เช่น ไฟไหม้และเกิดสงครามเป็นต้น

กลองตุ้มที่มีชื่อเสียงโด่งดังได้แก่ “กลองย่ำสุริยศรี กลองอัคคีพินาศและกลองพิฆาตไพรี” ที่รักษาไว้ที่หอกลองพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ

“กลองตุ้ม” ยังมีการแยกสาขาประเภทกลองตุ้มไปเป็น “กลองวินิจฉัยเภรี” และ “กลองอินทเภรี” เป็นต้น

โดยเฉพาะ “กลองอินทเภรี” นี่แหละ ได้เกิดตำนานสุดอัศจรรย์ที่ผูกพันกับ “ท้าวแสนปม”บิดาของพระเจ้าอู่ทอง กษัตริย์ผู้สร้างกรุงศรีอยุธยา

“ตำนานอินทเภรี” อัศจรรย์แบบไหน จะนำมาเล่าสู่กันอ่านในฉบับวันจันทร์ครับ

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม