ในวงการต่อสู้ที่ราวีกันอย่างถึงพริกถึงขิง มักจะมีผู้คนออกมาให้กำลังใจแก่“ผู้พ่ายแพ้” ด้วยการกล่าวสัมโมทนียกถาในเชิงบวกว่า “แพ้เป็นพระชนะเป็นมาร” หรือ “แพ้ครั้งนี้เป็นบทเรียนให้ได้ชนะในครั้งหน้า”

แม้แต่วรรณกรรมของชาติต่างๆ มักจะมีเรื่องทำนอง “ชัยชนะของผู้แพ้” มาอ้างอิงเสมอ

ตรงข้ามกับฝ่ายชนะ น้อยครั้งที่จะถูกพูดถึง “ความพ่ายแพ้ของผู้ชนะ”ทั้งๆ ที่ในข้อเท็จจริง “ความพ่ายแพ้ของผู้ชนะ” ก็เกิดขึ้นอย่างถี่บ่อยเช่นกัน

เห็นได้จากตำรวจโลกที่สุดห้าวชื่อ “อินทรีหัวขาว” คือ “เจ้าพ่อ” ที่จะไปแสดงอำนาจที่ไหน ทุกชาติส่วนใหญ่ “ยอมสยบ” แต่ในด้านลึกกลับ “เกลียดชังและต่อต้าน” จึงถือได้ว่า “นี่คือความพ่ายแพ้ของผู้ชนะ”

โลกในอดีต “อาณาจักรโรมันที่เกรียงไกร” ถือเป็น “ผู้สร้างตำนานความพ่ายแพ้ของผู้ชนะ” จนล่มสลายมาแล้ว

ในโลกปัจจุบัน “อิสราเอล” ก็เป็นชาติที่ “น่าเกรงขามในภูมิรัฐศาสตร์ด้านตะวันออกกลาง” ชนิดราวีกับชาติใดในละแวกนั้น เท่ากับเป็นรายการ “นักชกกำปั้นเหล็กขึ้นเวทีตุ๊บตั๊บกับนักชกร่างกายซูบผอม”

ดังนั้น กรณี “สงครามยิว-ฮามาส” ก็ยิ่งเห็นชัดๆ ว่า เป็นการ“ขึ้นเวทีแลกหมัด ระหว่างนักชกพลังอสูรกับนักชกร่างกายขาดสารอาหาร”

“แต่นักชกพลังอสูร ยังนำเครื่องทุ่นแรงที่เป็นอาวุธหนักขึ้นไปทุบกะโหลกนักชกขาดสารอาหารจนม่อยกระรอกกลางเวที”

แค่นั้นยังไม่พอ “นักชกอสูรสติแตก” ยังก้าวลงจากเวทีลงมาราวี“กองเชียร์” ของอีกฝ่าย “จนกลายเป็นศพอย่างยั้วเยี้ย” อย่าง“สุดเหลือเชื่อ”

ครั้นภาพนี้ถูกเผยแพร่ออกไป “ก็เกิดเสียงก่นด่าและต่อต้านกองทัพไซออนิสต์”กันอย่างกระหน่ำทั่วโลก แต่รัฐบาลยิวกลับกลายเป็น
“มนุษย์หูดับ” ที่ไม่ได้ยินเสียงใดๆ ยังเล่นงานชาวกาซาต่อไปอย่าง “เมามัน”

ล่าสุด ก็มีข่าวสุดดัง ประชาชนชาวยุโรปเกือบทุกชาติออกมา“บอยคอตต์สินค้ายิว”ทั่วทุกเมืองอย่างกระจุยกระจาย โดยมีประเทศไอซ์แลนด์ เป็นหัวหอกในการจุดประกาย “บอยคอตต์สินค้ายิว”

กระแสบอยคอตต์สินค้ายิว วันนี้ได้แพร่ระบาดไปไกลหลายทวีป

ถือเป็นกรรมของชาวยิวผู้บริสุทธิ์ที่ไม่ได้ออกไป “ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวกาซา” ร่วมกับกองทัพทมิฬไซออนิสต์ แต่กลับถูกชาวโลก “บอยคอตต์”ไปด้วย

กรณีที่เกิดขึ้นนี้ ถือเป็นรายการ “ความพ่ายแพ้ของผู้ชนะ” หรือไม่?

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม