เจ็ดสิบปีที่พระองค์ทรงเหนื่อยยาก

ตรำตรากฝากรอยเท้าทุกก้าวหน

พระทรงธรรมกรำเหงื่อเพื่อผู้คน

ให้เกิดผลเกษตรทั่วเขตแคว้น

ถั่วแดงต้มน้ำตาลหวานสนิท

ผลผลิตโครงการหลวงลุล่วงแผน

ในหลวงห่วงชาวเขาเอาทดแทน

ทุกดอยแดนปลูกแทนฝิ่นจนสิ้นไป

พ่อหลวงห่วงใยในทุกข์ราษฎร์

กลับด่ากราดสาดโคลนโยนบาปใส่

กล่าวหาว่าหลอกลวงก้าวล่วงใคร

นี่มิใช่การเบิกเนตร-น่าเวทนา

“เย็นศิระเพราะพระบริบาล”

ทุกห้วงกาลบันดาลสุขทุกคุณค่า

สี่พันโครงการหลวงมิลวงตา

จึงศรัทธามหากษัตริย์ชาติร่มเย็น

หาใช่ฝุ่นใต้ตีนใครให้ตำหนิ

อคติมิบังใจเพราะได้เห็น

รักนิยามความดีที่ทรงเป็น

ไม่ว่างเว้นเจนตาว่าทรงงาน

นี่คือข้อเท็จจริงอันยิ่งใหญ่

มองรูปใครบางคนบนฝาบ้าน

ไม่เคยอายใครหมายทักว่าดักดาน

ขอก้มกรานทั้งศีรษะและมโน

“เจริญขวัญ”