ห่มเหลืองอยู่วัด แต่คุณธรรมต่ำกว่าชาวบ้าน อับอายไปถึงนรกอเวจี

ภาพของสงฆ์ในผ้าเหลือง เป็นสัญลักษณ์แห่งความสงบ ความเมตตา และการละทิ้งทางโลก ผู้คนต่างเคารพศรัทธา หวังพึ่งพิงทางจิตใจ และมองว่าเป็นผู้ที่ดำเนินชีวิตตามรอยพระพุทธองค์ มุ่งสู่การหลุดพ้น แต่เมื่อใดก็ตามที่ภาพลักษณ์อันศักดิ์สิทธิ์นี้ถูกบดบังด้วยพฤติกรรมที่ต่ำทราม ไร้ซึ่งคุณธรรม แม้กระทั่งต่ำกว่าชาวบ้านทั่วไป ความรู้สึกผิดหวังและสั่นคลอนในศรัทธาจึงเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

การสละโลกียสุข การโกนผม ห่มผ้าเหลือง เข้ามาอยู่ในวัด ถือเป็นการประกาศเจตนารมณ์อันแรงกล้าที่จะมุ่งมั่นในการปฏิบัติธรรม ละกิเลส และแสวงหาความสงบภายในจิตใจ พระสงฆ์จึงมีสถานะที่แตกต่างจากฆราวาส มีข้อปฏิบัติและวินัยที่เคร่งครัดกว่า เพื่อเป็นเครื่องมือในการขัดเกลาจิตใจ และเป็นแบบอย่างที่ดีงามแก่ผู้คนในสังคม

แต่หากผู้ที่อยู่ในผ้าเหลือง กลับประพฤติตนผิดศีลธรรม ละเลยพระธรรมวินัย หมกมุ่นในกามคุณ เห็นแก่ลาภยศสรรเสริญ หรือแม้กระทั่งเบียดเบียนผู้อื่น การกระทำเช่นนั้นย่อมเป็นที่น่าอับอายยิ่งกว่าฆราวาสที่ไม่ได้มีพันธะสัญญาทางศีลธรรมที่หนักแน่นเท่า

เพราะเหตุใดการกระทำผิดของสงฆ์จึงน่าอับอายยิ่งกว่า?

ประการแรก คือ การทรยศต่อศรัทธา ญาติโยมถวายปัจจัย ทำนุบำรุงวัด และให้ความเคารพศรัทธาด้วยใจบริสุทธิ์ หวังว่าสิ่งที่ตนทำนั้นจะเป็นการสนับสนุนผู้ที่ประพฤติธรรม แต่เมื่อพบว่าพระสงฆ์บางรูปกลับประพฤติตนในทางที่เสื่อมเสีย มันคือการทำลายความเชื่อมั่น และสร้างบาดแผลในจิตใจของผู้มีศรัทธาอย่างลึกซึ้ง

ประการที่สอง คือ การทำลายพระศาสนา พระสงฆ์เป็นตัวแทนของพระพุทธศาสนา การประพฤติชั่วของสงฆ์เพียงรูปเดียว สามารถสร้างความเสียหายต่อภาพลักษณ์ของศาสนาโดยรวม ทำให้ผู้คนเสื่อมศรัทธา และมองพระศาสนาในแง่ลบ

ประการที่สาม คือ การขาดแบบอย่างที่ดี พระสงฆ์ควรเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณ เป็นครูบาอาจารย์ที่ชี้นำแนวทางในการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องตามหลักธรรม หากพระสงฆ์เองยังไม่สามารถรักษาศีลและคุณธรรมได้ แล้วจะสามารถสั่งสอนผู้อื่นได้อย่างไร

ประการสุดท้าย คือ ความรับผิดชอบที่หนักอึ้ง การเข้ามาบวชเรียนนั้น มิใช่เพียงแค่การเปลี่ยนสถานะ แต่เป็นการแบกรับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ต่อพระธรรมวินัย ต่อหมู่สงฆ์ และต่อสังคม การละเมิดศีลและจรรยาบรรณของสงฆ์ จึงเป็นการกระทำที่น่าละอายและมีผลกระทบที่รุนแรงกว่าฆราวาส

โบราณท่านว่า "นรกอเวจี" เป็นขุมนรกที่ลึกที่สุดและทรมานที่สุด สำหรับผู้ที่ทำกรรมหนักอย่างยิ่ง การที่ผู้ห่มผ้าเหลืองแต่ประพฤติชั่ว ย่อมเป็นการสร้างกรรมที่หนักหนาสาหัส เพราะเป็นการกระทำที่ขัดต่อเจตนารมณ์ของการบวช และเป็นการทำลายศรัทธาของผู้อื่น ความละอายใจต่อบาปกรรมที่ตนก่อ จะประทับอยู่ในจิตวิญญาณ แม้กระทั่งเมื่อละจากโลกนี้ไปแล้ว

ดังนั้น ผู้ที่อยู่ในร่มกาสาวพัสตร์ ควรตระหนักถึงความสำคัญของศีลาจารวัตร และหมั่นเจริญภาวนาเพื่อขัดเกลากิเลสอยู่เสมอ การประพฤติตนให้สมกับความเป็นสงฆ์ มีคุณธรรมสูงกว่าฆราวาส จึงเป็นสิ่งที่พึงกระทำ เพื่อรักษาศรัทธาของญาติโยม ธำรงไว้ซึ่งพระพุทธศาสนา และเป็นการดำเนินชีวิตที่ไม่ต้องอับอายไปจนถึงนรกอเวจี - 001