พระราชบัญญัติทรมานอุ้มหายมีรายละเอียดนิยามของคำว่าผู้เสียหายซึ่งกว้างกว่าที่บัญญัติไว้ในวิธีพิจารณาคดีอาญา โดยในพระราชบัญญัติทรมานอุ้มหายนั้นได้นิยามคำว่าผู้เสียหายคือ  “ผู้เสียหาย” หมายความว่า บุคคลซึ่งได้รับความเสียหายแก่ชีวิต ร่างกาย หรือจิตใจ จากการทรมาน การกระทำที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรม หรือย่ำยีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ หรือการกระทำให้บุคคลสูญหาย และให้หมายความรวมถึงสามี ภริยา ผู้บุพการี ผู้สืบสันดาน ผู้ซึ่งอยู่กินกันฉันสามีภริยาซึ่งมิได้จดทะเบียนสมรส ผู้อุปการะและผู้อยู่ในอุปการะของผู้ถูกกระทำให้สูญหาย ซึ่งผู้เสียหายกฎหมายดังกล่าวตีความกว้างไปถึงสามี ภรรยาที่ไม่ได้จดทะเบียนสมรส รวมถึงผู้ที่อุปการะเลี้ยงดูผู้ถูกกระทำให้สูญหายอยู่ด้วย

การที่กฎหมายดังกล่าวได้ นิยามของความเป็นผู้เสียหาย ให้กว้างขึ้นนั้นจะส่งผลให้เกิดประโยชน์ในการบังคับใช้กฎหมาย คือในกรณีปัญหาที่เกิดขึ้นจริงนั้น บุคคลที่ทราบหรือรู้เห็นถึงการถูกกระทำให้สูญหายหรือทรมานนั้นอาจจะไม่ใช่ผู้เสียหายตามวิธีพิจารณาความอาญาแต่เป็นเครือญาติหรือบุคคลที่อยู่ใกล้ชิด หากใช้บทนิยามเดียวกับวิธีพิจารณาความอาญาแล้วจะเกิดความล่าช้า ไม่ทันการหรือไม่สามารถเป็นไปตามเจตนารมณ์ของกฎหมายได้

ประกอบกับในสังคมปัจจุบันนั้น การอยู่กินโดยไม่ได้จดทะเบียนสมรสนั้นมีเกิดขึ้นจำนวนมาก หากสามีหรือภรรยาที่ไม่ได้จดทะเบียนสมรสถูกกระทำทรมานหรือให้สูญหายนั้นก็จะเกิดปัญหาคือบุคคลที่เป็นสามีภรรยาที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายก็ไม่สามารถดำเนินการอย่างทันท่วงทีได้จึงถือว่าการขยายบทนิยามของความเป็นผู้เสียหายให้กว้างขึ้นนั้น เป็นประโยชน์และจะตรงกับเจตนารมณ์ของกฎหมาย ที่ต้องการบัญญัติขึ้นเพื่อป้องกันการทรมานหรือกระทำให้บุคคลสูญหาย