(ต่อจากอาทิตย์ที่แล้ว)

8.เรื่องที่ 7 ส่วนราชการ ได้หารือว่า ส่วนราชการได้มีคำสั่งบรรจุและแต่งตั้ง นาย ก. ให้ดำรงตำแหน่งนักส่งเสริมการปกครองท้องถิ่นปฏิบัติการ แล้วมีคำสั่งแต่งตั้ง (ย้าย) ไปดำรงตำแหน่งนิติกรปฏิบัติการในต่างจังหวัด ต่อมาได้ตรวจพบว่า นาย ก. เคยถูกศาลพิพากษาถึงที่สุดว่ามีความผิดคดีอาญา 2 กรณี คือ ความผิดฐานกระทำชำเราเด็กหญิงอายุไม่เกิน 15 ปี โดยผู้เสียหายยินยอม และความผิดฐานพรากเด็กหญิงอายุไม่เกิน 15 ปี ไปเสียจากบิดามารดาเพื่อการอนาจาร ซึ่งส่วนราชการพิจารณาแล้วเห็นว่า กรณีดังกล่าวยังไม่อาจถือว่านาย ก. เป็นผู้มีลักษณะต้องห้ามในการเข้ารับราชการเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญตามมาตรา 36 ข.(4) และ (7)แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ.2551 จึงขอหารือว่าความเห็นของส่วนราชการดังกล่าวถูกต้องหรือไม่

ก.พ.พิจารณาแล้วเห็นว่า กรณีที่นาย ก. เคยถูกศาลจังหวัดมีคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุก 15 ปี ปรับไม่เกิน 30,000 บาท ในกรณีความผิดฐานกระทำชำเราเด็กหญิงอายุไม่เกิน 15 ปี โดยผู้เสียหายยินยอม และกรณีความผิดฐานพรากเด็กหญิงอายุไม่เกิน 15 ปี ไปเสียจากบิดามารดาเพื่อการอนาจาร แต่เนื่องจาก นาย ก. กับผู้เสียหายได้อยู่กินด้วยกันฉันสามีภรรยาและผู้เสียหายตั้งครรภ์ 6 เดือน เห็นควรให้โอกาสนาย ก. ได้อยู่กินกับผู้เสียหาย และทำหน้าที่ผู้นำครอบครัวหาเลี้ยงชีพ โทษจำคุกจึงให้รอการลงโทษไว้ 2 ปีนั้นไม่ถือว่า นาย ก. เป็นผู้มีลักษณะต้องห้ามตาม มาตรา 36 ข. (4) และ(7) แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ.2551 ความเห็นของส่วนราชการนั้นถูกต้องแล้ว

(หนังสือสำนักงาน ก.พ. ที่ นร 1011/526 ลงวันที่ 4 สิงหาคม 2568)

(อ่านต่ออาทิตย์หน้า)