(ต่อจากอาทิตย์ที่แล้ว)

การที่ข้อ 16 วรรคหนึ่งของระเบียบคณะกรรมการข้าราชการฝ่ายปกครองว่าด้วยค่าเช่าบ้านข้าราชการฝ่ายปกครอง พ.ศ.2545 กำหนดให้ข้าราชการฝ่ายศาลปกครองสามารถนำหลักฐานการเช่าซื้อหรือผ่อนชำระเงินกู้เพื่อชำระราคาบ้านที่ค้างชำระซึ่งตั้งอยู่ในท้องที่ใกล้เคียงกับท้องที่ที่ไปประจำสำนักงานใหม่ มาใช้สิทธิเบิกค่าเช่าบ้านได้ด้วย จึงถือเป็นการให้สิทธิที่เป็นประโยชน์แก่ข้าราชการฝ่ายศาลปกครอง มากกว่าสิทธิของข้าราชการพลเรือนตามที่กำหนดไว้ในพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยค่าเช่าบ้านข้าราชการดังกล่าวแล้ว อย่างไรก็ตาม การให้สิทธิประโยชน์แก่ข้าราชการฝ่ายศาลปกครองดังกล่าวต้องคำนึงถึงผลกระทบที่เกิดแก่ทางราชการด้วย

การที่ ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 (เลขาธิการสำนักงานศาลปกครอง) ได้อาศัยอำนาจตามข้อ 5 และข้อ 16 ของระเบียบดังกล่าวออกประกาศสำนักงานศาลปกครอง เรื่องกำหนดท้องที่ใกล้เคียงกับท้องที่ที่ไปประจำสำนักงานใหม่ ลงวันที่ 21 มิถุนายน 2545 มาใช้บังคับโดยตามข้อ 2(1) ของประกาศฉบับนี้ได้กำหนดท้องที่ใกล้เคียงกับท้องที่ที่ไปประจำสำนักงานใหม่ในกรณีกรุงเทพมหานคร กับ จังหวัดใกล้เคียง ให้ถือท้องที่ใกล้เคียงหรือท้องที่ที่มีเขตติดต่อกัน แต่ต้องมีรถยนต์โดยสารขององค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพให้บริการด้วยก็เพื่อเป็นหลักประกันขั้นต่ำสุดว่า หากข้าราชการฝ่ายศาลปกครองผู้ใดซึ่งเลือกที่จะนำหลักฐานการเช่าซื้อหรือผ่อนชำระเงินกู้เพื่อชำระราคาบ้านที่ค้างชำระซึ่งตั้งอยู่ในท้องที่ใกล้เคียงหรือท้องที่ที่มีเขตติดต่อกันกับท้องที่ที่ไปประจำสำนักงานใหม่มาใช้สิทธิในการเบิกค่าเช่าบ้านแล้ว ข้าราชการฝ่ายศาลปกครองผู้นั้นต้องสามารถใช้รถยนต์โดยสารขององค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพเพื่อเดินทางมาทำงานในท้องที่ที่ไปประจำสำนักงานใหม่ได้ ซึ่งถือเป็นประโยชน์แก่ทั้งทางราชการและแก่ตัวข้าราชการฝ่ายปกครองผู้นั้นเองที่อย่างน้อยที่สุดก็มีรถยนต์โดยสารขององค์กรขนส่งมวลชนกรุงเทพเพื่อใช้ในการเดินทางมาทำงานได้ ดังนั้นหลักเกณฑ์ตามที่กำหนดไว้ในข้อ 2(1) ของประกาศสำนักงานศาลปกครองดังกล่าวจึงเป็นการชอบด้วยเหตุผลและชอบด้วยกฎหมายแล้ว

(อ่านต่ออาทิตย์หน้า)