การทำศึกแต่ละครั้ง คนสำคัญของแต่ละฝ่ายในการทำสงครามให้ได้ชัยชนะ ได้แก่ การเลือกตำแหน่ง “แม่ทัพ” ที่จะเป็นผู้นำพานักรบผู้กล้าทั้งหลายเข้าลุยศึก

ใน “สามก๊ก” นั้น ทั้งฝ่าย “วุ่ยก๊ก” ของโจโฉ “จ๊กก๊ก” ของเล่าปี่ และ “ง่อก๊ก” ของซุนกวน ต่างมีนักรบระดับแม่ทัพมากมาย ทุกรายล้วนมีฝีมือการรบ “สุดห้าวหาญ” ทั้งสิ้น

“โจโฉ” มี “แฮหัวตุ้น” ขุนพลตาเดียวที่ทำศึกอย่างดุดันมี “เอาทู” ยักษ์ปักหลั่นที่โจโฉไว้ใจมี “ลิเตียน” และ “โจหอง” ผู้ช่ำชองในกลยุทธ์ทุกรูปแบบ

“เล่าปี่” มี “กวนอู” ผู้ถือง้าว 82 ชั่ง และ “เตียวหุย” ถือทวนยาว 10 ศอก หนัก 85 ชั่ง เป็นขุนทัพคู่ใจ ฆ่านักรบฝ่ายตรงข้ามได้อย่างสุดโหด ทั้งยังมี “จูล้ง ม้าเท้ง และเกียงอุย” เป็นนักฆ่าบ้าเลือดนำทัพร่วมรบ

“ซุนกวน” มี “จิวยี่” มัจจุราชหน้าหยกเป็นแม่ทัพใหญ่มี “กำเหลง” อดีตโจรสลัดน้ำเค็มที่ดุดัน และ “ลกซุน” กับ “อุยกาย” เป็นแม่ทัพพิชิตศึก

หันมาดูสงครามชิงอำนาจในเมืองสาระขันธ์บ้าง แม่ทัพทำศึกของแต่ละฝ่ายย่อมจะไม่ใช่นักฆ่าผู้ดุดันในยุคสามก๊ก แต่จะต้องมี “ภาวะผู้นำ” ที่เก่งทั้งเรื่อง “การเมืองและเศรษฐกิจ” อีกทั้งสามารถนำพาพรรคไปสู่ชัยชนะในการเลือกตั้ง

การเลือกตั้งของสาระขันธ์จะมีขึ้นในปลายปี’60 นี้ ฝ่ายที่ตื่นตัวไวและต้องการช่วงชิงอำนาจรัฐให้ได้ คือ “ตะขิ่นดูไบ”

ดังนั้น เล่าฮูจึงตัดสินใจจะเลือก “แม่ทัพ” ในการทำศึกแต่เนิ่นๆ

“ตะขิ่นดูไบ” จึงสั่งให้นักรบของตนเดินทางไปพบเล่าฮูในแผ่นดินฮั่นโดยด่วน เพื่อให้ทุกคนแสดงวิสัยทัศน์ทางการเมืองและทางเศรษฐกิจต่อหน้าตน หากตะขิ่นดูไบประทับใจแนวคิดของใคร ก็จะแต่งตั้งให้เป็น “แม่ทัพ” นำพรรคนายใหญ่ทำศึกในการเลือกตั้งครั้งหน้า

ว่ากันว่า นักรบระดับตัวเต็งที่จะมีโอกาสเป็นแม่ทัพของพรรคนายใหญ่ ได้แก่ “แม่นาค” ผู้โด่งดังตามมาด้วย “เสี่ยเพ้ง เสี่ยแดง เสี่ยอ๋อย และเสี่ยไก่”

คงไม่นานเกินรอ ก็จะได้รู้ชัดๆ ใครป็นแม่ทัพตัวจริงของพรรคตะขิ่นดูไบ?

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม