วันนี้ขอนำวาทกรรม “เจ็บจี๊ด” ของชาวสารขัณฑ์มาให้อ่านแบบ “ขำขำ” บ้าง

ชาวสารขัณฑ์ส่วนใหญ่ ล้วนเป็นเจ้าบทเจ้ากลอนโดยกำเนิด แม้จะไม่ได้เป็นกวี แต่ก็ขยันใช้วาทกรรมเปรียบเทียบเรื่องต่างๆ อย่าง “สุดแจ๋ว” เป็นประจำ

“ยุคเศรษฐกิจตกต่ำดิ่งเหวในขณะนี้” ชาวสารขัณฑ์ต่างดิ้นรนแบบปากกัดตีนถีบอย่างสุดช้ำ จึงมีนักข่าวสาวคนขยันไปยื่นไมค์ถามพ่อค้าขายเนื้อไก่ในตลาดสด ว่า“เศรษฐกิจถดถอยอย่างนี้ พี่คิดว่าชาวสารขัณฑ์ควรใช้ชีวิตแบบไหน? จึงจะผ่านวิกฤตแบบนี้ไปได้”

พ่อค้าขายเนื้อไก่ตอบทันใด “ต้องใช้ชีวิตอย่างหำจะล้มกี่ครั้งก็ยังลุกขึ้นได้”

เล่นเอานักข่าวสาวถึงกับ “ขำกลิ้ง”

ปรับโฟกัสไปที่นักการเมืองบ้าง “ยุคท่านพล.อ.อ.หะริน หงสกุล” เป็นประธานสภา ได้กล่าว “วาทกรรมสุดขำ” จนเป็นที่จดจำของชาวสารขัณฑ์มาถึงวันนี้ คือ

“เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือสภายังมีกลุ่มอำนาจ เหนือกระดาษยังมีซาลาเปา” จอมวาทกรรมปัจจุบันได้เติมสร้อยต่อท้ายว่า “เหนือพี่เคล้าผู้ไม่เกรงกลัวใคร (พระเอกในวรรณกรรมอมตะของไม้เมืองเดิม เรื่องแสนแสบ) ยังมีน้องเรียมคนสวยที่พระเอกเกรงใจและเกรงกลัว”

สำหรับนักการเมืองปัจจุบันบางรายได้นำเรื่อง “เหนือฟ้ายังมีฟ้า”มาดัดแปลงใหม่ให้ “เจ็บจี๊ด” ดังนี้

“เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือเทวดายังมีซาตาน เหนือเฒ่าเหลี่ยมสุดมูมมาม ยังมีเฒ่าฮุนสุดงกงก”

“วาทกรรมเจ็บจี๊ดของสองผู้เฒ่าอีกบท”

“สองพ่อมดสุดงกงกในสิ่งที่ต้องการ เป็นสมบัติสารขัณฑ์ที่ไม่มีใครยอมให้ จึงเกิดศึกดุดันระหว่างสองซาตาน สาวไส้กันสุดมันเบื้องหลังสุดงกงก”

จอมวาทกรรมบางราย นำวรรณคดีเรื่อง “พระอภัยมณี” มาดัดแปลง ดังนี้

“เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาหลานอิ๊งค์ขึ้นไปบนบรรพต แล้วสอนว่า อย่าไว้ใจมนุษย์ มันสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งน้ำใจอังเคิลฮุน”

มาดูการปกครองของสารขัณฑ์บ้าง

“สารขัณฑ์เป็นนครสุดแหวกแนว ใช้แมวไปแจวเรือ ใช้เสือไปไถนา ใช้ลาโง่เป็นผู้นำประเทศ ใช้ฝูงเป็ดเป็นเสนาบดี มีโหรสุดดังเชียร์รัฐบาลสุดถี่คือ หลีกงกง แห่งวัดไก่เตี้ย มีฝ่ายค้านสุดละเหี่ยเพลียใจเป็นฝูงกวางตาเดียวในนิทานอีสป”

จบท้ายของวาทกรรมเจ็บจี๊ด

“เป็นฝ่ายค้านมีแต่อดอยากปากแห้งเป็นพี่แป้งมีแต่คนเชิดชู ซูฮก เป็นพ่อมดสุดดังกว่าพระเอกหนัง”

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม