มนุษย์คือสัตว์ชนิดหนึ่ง แต่มนุษย์จะวางตนไว้สูงกว่าสัตว์ ด้วยข้ออ้างว่ามนุษย์มีความละอาย มีความยั้งคิดยับยั้งชั่งใจได้ รู้จักกาลเทศะ และมนุษย์มีการศึกษาพัฒนาตัวเอง

อย่างไรก็ตาม มนุษย์กับสัตว์ต่างมีความต้องการพื้นฐานไม่ต่างกันในด้านกายภาพ เช่น กิน นอน ขับถ่าย และสืบพันธุ์ แต่มนุษย์จะทำให้สิ่งดังกล่าวตามหลักกาลเทศะ ซึ่งต่างจากสัตว์เดรัจฉาน แต่ปัจจุบันก็จะพบว่ามนุษย์ได้ฝึกฝนให้สัตว์เดรัจฉานสามารถอดทนรอได้ในหลายๆ เรื่อง เช่น รอเวลากิน จนกว่ามนุษย์ที่เป็นผู้ฝึกสัตว์จะอนุญาตให้สัตว์ตัวนั้นกินอาหารได้ 

แต่สิ่งหนึ่งที่มนุษย์ (บางจำพวก) ถูกวิพากษ์ว่าอาจจะเลวทรามยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานก็คือ เรื่องความต้องการทางเพศ หรือกามารมณ์ เพราะมนุษย์จำนวนไม่น้อยมักมากในกามตลอดเวลา ผิดลูกผิดเมียผิดผัวของคนอื่นเป็นประจำ บางจำพวกเห็นว่าบาปมีรสหวานจนเกินหักห้ามใจ จึงทำผิดทำบาปได้ตลอดเวลา แต่เมื่อเทียบมนุษย์กับสัตว์เดรัจฉานแล้ว จะมีคำกล่าวว่า ตามปกติแล้วสัตว์เดรัจฉานจะผสมพันธ์ุในฤดูติดสัด หรือช่วงของการผสมพันธุ์ประจำปีเท่านั้น แต่สำหรับมนุษย์ (บางจำพวก) สามารถร่วมเพศกันได้ตลอดเวลาโดยไม่คำนึงถึงฤดูกาล และไม่คำนึงด้วยว่าผู้ที่ตนเองมีเพศสัมพันธ์ด้วยนั้นมีเจ้าข้าวเจ้าของแล้วหรือไม่ ส่วนบางจำพวกเลวกว่านั้นอีก เพราะชอบมีเพศสัมพันธ์กับเด็ก

มนุษย์เรียกการมีเพศสัมพันธ์ว่า making love ซึ่งเป็นเรื่องสวยงาม เป็นสิ่งสร้างสรรค์ เพราะเป็นพฤติกรรมหนึ่งของความรัก แต่หลายต่อหลายครั้งคำว่าความรักกลายเป็นเพียงคำโกหกที่มนุษย์ยกขึ้นมาอ้างในเวลาร่วมเพศ โดยเฉพาะผู้ที่หมกมุ่น บ้าคลั่งกับกามารมณ์จนไร้ขอบเขต โดยลืมคิดไปว่ากามารมณ์ที่ไร้เหตุผล ไร้ศีลธรรมคือหนทางแห่งการเกิดความรุนแรง

ขอย้ำว่าความรักที่มีเหตุผลคือความงดงามของมนุษย์ แต่ทว่าการอ้างคำว่าความรักไปเรื่อยเปื่อยคือกามารมณ์ เมื่อมนุษย์เกิดกามารมณ์ก็มักจะนำไปสู่ความรุนแรงตามมา โดยเฉพาะความรุนแรงทางกายภาพ ซึ่งนำความเจ็บปวด ความรุนแรง และความสูญเสียตามมาดังนั้น เราจึงพบเห็นเป็นประจำว่าคนที่อ้างว่ารักกันมากๆ แต่สุดท้ายกลับสามารถฆ่าคนที่ตนเองอ้างว่ารักได้ ซึ่งนี่คือกามารมณ์โดยแท้ ขอย้ำว่านี่ไม่ใช่ความรักอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม มนุษย์ส่วนใหญ่ (โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ในวัยรุ่น วัยเจริญพันธุ์ รวมถึงผู้ที่ยังไม่แก่หง่อมจนหมดสมรรถภาพทางเพศ) มักไม่สามารถก้าวข้ามกามารมณ์ไปได้ แต่ถึงกระนั้น มนุษย์ที่มีสติ มีความละอาย และมีความยั้งคิดก็ต้องควบคุมความต้องการด้านกามารมณ์ของตนเองให้ได้ แม้จะเป็นเรื่องยากเย็น แต่ก็ต้องควบคุมให้ได้ หากใครไม่สามารถควบคุมสิ่งนี้ได้ ชีวิตของเขาก็จะประสบกับความวุ่นวาย ประสบกับปัญหาต่างๆ ไม่จบไม่สิ้น

ขอยืนยันอีกครั้งว่า ความรักเป็นสิ่งสวยงาม เป็นสิ่งทำให้โลกมนุษย์ดำเนินต่อไปอย่างงดงาม และสร้างสรรค์ และขอย้ำว่ากามารมณ์เป็นสิ่งที่บังเกิดได้กับมนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ แต่มนุษย์ต้องควบคุมกามารมณ์ของตนให้ได้ และต้องรู้ว่าเมื่อไรจึงสมควรจะแสดงความรักต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยการมีเพศสัมพันธ์ไม่ใช่ปล่อยให้มีเพศสัมพันธ์ทุกครั้งเมื่อเกิดกามารมณ์ เพราะหากปล่อยให้มีเพศสัมพันธ์ทุกครั้งเมื่อเกิดกามารมณ์ก็เท่ากับว่ามนุษย์ไม่ต่างจากสัตว์เดรัจฉาน ไม่ว่ามนุษย์นั้นจะมีสถานภาพใดก็ตาม ขอย้ำว่ามนุษย์ต่างจากสัตว์เดรัจฉานตรงที่รู้กาลเทศะ และสามารถควบคุมความต้องการของตนเองได้ (หมายเหตุเรื่องนี้ไม่ได้เฉพาะเจาะจงไปที่นักการเมืองเท่านั้น แต่หมายถึงมนุษย์ทุกคนทุกอาชีพ ทุกสถานะ ซึ่งรวมทั้งหญิงและชาย)