คนเราต้องมีเงา เมื่ออยู่ในที่ที่มีแสงไฟ หรือแสงสว่างสาดส่องมาถึงร่างกาย หากเราอยู่ท่ามกลางแสงแล้วไม่ปรากฏเงาของตนเอง ก็หมายความว่าเป็นเรื่องประหลาด แต่ถ้ายิ่งไม่ปรากฏเงาหัวด้วยแล้ว ก็ดูจะเป็นลางร้าย (สำหรับคนที่เชื่อในเรื่องโชคลาง) 

การที่คนเรามีเงา ก็เพราะเรามีร่างกาย และร่างกายของเราเป็นสิ่งทึบแสง ดังนั้นเมื่อแสงส่องผ่านร่างกายของเราไม่ได้ ก็จึงบังเกิดเงาขึ้น แต่ถ้าหากคนใดก็ตามรังเกียจเงาของตนเองเสียแล้ว ก็ต้องบอกว่าเป็นคนประหลาด อาจจะเข้าข่ายอุบาทว์ด้วยซ้ำไป เพราะรังเกียจแม้กระทั่งเงาของตนเอง

คนรังเกียจเงาของตนเอง ก็อาจจะเทียบได้กับคนที่รังเกียจรากเหง้า ความเป็นมาของตนเอง คนจำพวกนี้ไม่ภาคภูมิใจในตัวเอง ไม่ภาคภูมิใจในรากเหง้าของตนเองมิหนำซ้ำยังชอบดูถูกดูแคลนรากเหง้าของตนเอง แต่กลับไปมองว่าวัฒนธรรมของชนชาติอื่นดีเด่นวิเศษวิโสมากกว่าวัฒนธรรมของตนเอง แล้วก็พยายามเรียกร้องให้ยกเลิกวัฒนธรรม ขนบประเพณีดั้งเดิมที่มีมาตั้งแต่ยุคบรรพกาลในสังคมที่ตนถือกำเนิดเกิดมา 

คนจำพวกนี้อาจจะถูกสังคมที่ไม่เห็นด้วยกับการแสดงออกดังกล่าววิพากษ์ว่าเป็นพวกดัดจริต เป็นพวกคันคะเยอ และเป็นพวกอยากทำให้ตัวเองมีจุดต่างเพื่อสร้างความเด่นดังโก้เก๋ให้ตนเอง เพราะไม่สามารถจะสร้างจุดเด่นที่น่ายกย่องสรรเสริญให้กับตนเองได้ ก็จึงต้องสร้างจุดต่างด้วยการนำเรื่องประหลาดเชิงอุบาทว์มาเป็นจุดขายของตน

คนพรรค์อย่างว่านี้มีหลายจำพวก บางจำพวกประกาศว่าไม่เอาสถาบันพระมหากษัตริย์ บางจำพวกประกาศว่าไม่เอามาตรา 112 บางจำพวกประกาศว่าไม่เอาธงชาติ บางจำพวกประกาศว่าไม่ต้องการยืนตรงแสดงความเคารพเพลงชาติไทย และเพลงสรรเสริญพระบารมี บางจำพวกประกาศว่าไม่เอาปีพุทธศักราช บางจำพวกประกาศว่าไม่เอาเลขไทย  บางพวกประกาศไม่ต้องการให้มีการแบ่งแยกเพศ เพราะตนเองไม่ต้องการมีเพศ ทั้งๆ ที่เกิดมาก็มีเครื่องเพศติดตัวมาอย่างชัดเจน แต่ก็ยังปฏิเสธเครื่องเพศที่ติดตัวมาโดยกำเนิด ซึ่งก็แล้วแต่จะสรรหาความต่างมาพอกให้ร่างกายของตนเอง เพื่อสร้างความเด่น

ในบ้านของเรามีคนบางรายอยากดัง เพราะความคันจึงสร้างความต่างขึ้นมาด้วยการประกาศว่าไม่ต้องการให้ใช้ปีพุทธศักราช และไม่ต้องการให้ใช้เลขไทย ถามว่าการใช้ปีพุทธศักราช และเลขไทยทำให้ตัวของคนอยากดังหายใจไม่ออกกินแล้วขับถ่ายไม่ได้ หรือทำให้ญาติพงศ์วงศาของคนผู้นั้นเกิดปัญหาร้ายแรงจนไม่สามารถดำรงชีวิตได้ตามปกติ กระนั้นหรือ 

ความจริงนั้นประเทศต่างๆ บนโลกในยุคนี้มีการใช้ปีพุทธศักราชต่างกันไป เช่น ปีพุทธศักราช (ในไทย ลาวเมียนมา กัมพูชา ศรีลังกา เป็นต้น) คริสต์ศักราช (ส่วนมากในยุโรป สหรัฐฯ แอฟริกา ลาตินอเมริกา ตะวันออกกลาง)มหาศักราช (ในอินเดีย) จุลศักราช (ในชมพูทวีป) อันที่จริงในไทยยังมีรัตนโกสินทร์ศก (ร.ศ.) อีกด้วย ต้องบอกว่าประเทศต่างๆ บนโลกใบนี้ไม่ได้ใช้เฉพาะคริสต์ศักราชเท่านั้น ส่วนการเขียนตัวเลขก็มีแตกต่างกันไปตามที่แต่ละประเทศสามารถประดิษฐ์ตัวเลขขึ้นมาใช้ด้วยภูมิปัญญาของแต่ละชาติ โลกนี้ไม่ได้มีเฉพาะตัวเลขอารบิกเท่านั้น เพราะฉะนั้นใครก็ตามที่ดัดจริตบอกว่าต้องยกเลิกการใช้ปีพุทธศักราช และยกเลิกการใช้เลขไทย ก็จึงต้องบอกว่าเพ้อไปตามแรงดัดจริตของตน เพ้อไปโดยไม่ได้ดูความเป็นมาเป็นไปของแต่ละสังคม  

ทางที่ดีที่สุดก็คือสังคมต้องไม่ให้ความสำคัญและต้องไม่สนใจกับเสียงเพ้อของดัดจริตชนจำพวกที่ว่านั้น เพราะหากเราใส่ใจกับความไร้สาระของดัดจริตชนแล้ว เราจะต้องประสบกับความเสียเวลา เสียสมอง และเสียสติกับเรื่องไร้สาระอย่างไม่มีวันจบสิ้น เราไม่สามารถทำให้คนเลิกดัดจริตได้ แต่เราต้องไม่เสียเวลากับคนดัดจริต คนไร้สาระ เพราะเรารู้ดีว่าเมื่อเราเป็นคน แล้วเราต้องอยู่กลางแสงสว่าง เราต้องมีเงา ดังนั้นคนที่รังเกียจเงาของตนเอง ก็คือคนที่ไม่ปกติ คำถามคือ เราจะสนใจคนไม่ปกติไปเพื่ออะไร เราว่างมากนักหรืออย่างไร