จนถึงวันนี้สังคมไทยกลับเข้าสู่โหมดสับสนกับอาการมั่นหน้ามั่นโหนกขั้นเทพกับความดื้อด้านดื้อรั้นของรัฐบาลเป็ดง่อย เจ้าของโมเดลถุงเท้าหลากสีกับพฤติกรรมที่ไม่น่าเลียนแบบเท่าใดนัก โดยเฉพาะในเรื่อง กาลเทศะและสัญญาประชาคมก่อน/หลังการเลือกตั้ง

โดยเฉพาะนโยบายเติมเงินผ่านกระเป๋าเงินดิจิทัล 10,000 บาท ที่เคาะกะลามาตั้งแต่เมืองสิงหาคมที่รัฐสภามีมติเห็นชอบให้ “หนูน้อยถุงเท้าหลากสี - เศรษฐา ทวีสิน” เป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 30 ของราชอาณาจักรไทย และมีการตะกุยตะกายนำนโยบายนี้ขึ้นมาจากถังขยะ

หลัง “เผ่าภูมิ โรจนสกุล เลขานุการรมว.คลัง, โฆษกคณะกรรมการเศรษฐกิจ พรรคเพื่อไทย” ออกมาแถลงข่าวออกตัวชะลอนโยบายโครงการนี้ เนื่องจาก “พรรคก้าวไกล”ที่ขณะนั้นเป็นแกนนำจัดตั้งรัฐบาลมีนโยบายที่ต้องใช้เม็ดเงินสูงมาก

พอสถานการณ์กลับมาเข้าข้าง “พรรคเพื่อไทย” โชว์ลีลาชักเข้าชักออกโครงการนี้มาชำระล้างเช็ดถูขัดใหม่ เคาะกะลาให้ประชาชนกว่า 10 ล้านคนที่กากบาทเลือกพรรคเพื่อไทยกระดี๊กระด๊า และแผ่อานิสงส์ถึงประชาชนผู้มีอายุ 16 ปีขึ้นไปทั่วประเทศด้วย เคาะไปเลื่อนไปจนไม่รู้ชะตากรรมโครงการ

เลื่อนน่ะสังคมไทยพอเข้าใจได้ แต่ไร้เสียงเห่าหอนอรรถาธิบายข้อเท็จจริง มันย้อนแย้งเสียงสำรอกสำรากก่อนหน้านี้ไหม “พรุ่งนี้เพื่อไทย เพื่อชีวิตใหม่ของประชาชน เกิดและเติบโตมาด้วยจิตวิญญาณและจุดยืนที่ถ่ายทอดต่อกันมา ตั้งแต่ไทยรักไทย พลังประชาชนจนมาเพื่อไทย...

“พวกเราทุกคนในพรรคเพื่อไทยมีความตั้งใจและมุ่งมั่นทำงานเพื่อให้ประชาชนได้รับประโยชน์สูงสุด ดังนั้นอะไรที่จะเป็นประโยชน์ต่อประชาชน เราให้ความสำคัญเป็นอันดับแรก”

ผลประโยชน์ของประชาชนใช่ข้อเท็จจริงเรื่องการดำเนินการโครงการ “นโยบายเติมเงินผ่านกระเป๋าเงินดิจิทัล 10,000 บาทหรือไม่อย่างไร

ในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ ทรงเป็นประมุข ประชาชนคือเจ้าของประเทศ ดังที่ว่า “ของประชาชน โดยประชาชน เพื่อประชาชน”

ทว่ารัฐบาลเป็ดง่อยกลับกลืนอาจมเหล่านี้ลงคือราวกับไม่ประสีประสานิยามเหล่านั้น

เราเห็นด้วยกับคำอภิปรายของ “อู๊ดด้า-จุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์” สส.ระบบบัญชีรายชื่อ และอดีตหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ ที่อภิปรายร่างพระราชบัญญัติงบประมาณประจำปีรายจ่ายพ.ศ.2567 ช่วงตอนหนึ่งเรียกร้องให้รัฐบาลแถลงความจริงต่อสังคมว่าได้ตั้งหัวข้อสอบถามคณะกรรมการกฤษฎีกา กับการตราพระราชบัญญัติกู้เงิน 5 แสนล้านบาทนี้อย่างไร และคณะกรรมการกฤษฎีกาตอบอย่างไร

เฮ้ย!!... มันเกี่ยวข้องโดยตรงกับเงินภาษีกูที่จ่ายให้รัฐบาลไปใช้ในการพัฒนาประเทศในทุกด้าน และรัฐบาลต่อๆไปจะต้องเอาเงินภาษีของพวกกูไปใช้หนี้แล้วมันเกี่ยวข้องผลประโยชน์ประชาชนที่รัฐบาลพรรคเพื่อไทยให้ความสำคัญเป็นอันดับแรกอย่างนั้นหรือไม่

คุณบรรหาร ศิลปอาชา อดีตหัวหน้าพรรคชาติไทย และอดีตนายกรัฐมนตรีคนที่ 21 ของราชอาณาจักรไทย เคยพ้อว่าเกลียดคำว่า “ปลาไหลใส่สเก็ต” ที่หลงจู๊มังกรสุพรรณได้รับการขนานนามจากลีลาการเดินเกมการเมืองในช่วง 30-40 ปีที่ผ่านมา จนพรรคชาติไทยได้เป็นรัฐบาลเกือบผูกขาด เพราะเป็นฝ่ายค้านไม่ได้...มันอดอยากปากแห้ง!?!?!

กระทั่งเลือกตั้งปี 2548 ก่อนการรัฐประหารรสช.โค่นล้มรัฐบาลทักษิณ ชินวัตร นักโทษเด็ดขาดชายโจรอุบาทว์ที่โกงบ้านเมืองสวาปามเงินภาษีประชาชนแต่ยกตนเป็นโจรเทวดา ทูนหัวของรัฐบาลเป็ดง่อย ได้ใช้สโลแกนหาเสียงว่า “สัจนิยม สร้างสังคมให้สมดุล” และประกาศบอยคอตต์ทักษิณร่วมกับพรรคประชาธิปัตย์และพรรคมหาชนทันที

แต่รัฐบาลนี้บริหารแบบคิดใหญ่ ทำเป็นไม่ใส่สเก็ตอย่างยุคคุณบรรหาร แต่ยุค 5 จีเป็ดง่อยเปลี่ยนเป็น “ปลาไหลไฟฟ้าแล่นฉิวอย่างชิวชิวในระบอบประชาธิปไตยแบบไทยๆ”

ไม่ว่าใครจะถามอย่างไร เป็ดง่อยก็เข้าตำรา ถามช้างตอบม้าเรื่อยไป

ไม่ใช่วิกฤตเศรษฐกิจกินดอกยุคสมัยนี้ แต่เป็นวิกฤตสามัญสำนึกและสัญญาประชาคมเสียแล้ว