ฟุตบอลสานสัมพันธ์จุฬาฯ-ธรรมศาสตร์ ถูกประชาคมจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และประชาคมมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ที่ไม่เห็นด้วยวิพากษ์ว่าเป็นการจงใจจัดงานเพื่อล้มล้างงานฟุตบอลประเพณีจุฬาฯ-ธรรมศาสตร์ ที่มีประวัติการจัดงานมาเกือบศตวรรษ

การจัดงานฟุตบอลสานสัมพันธ์ฯ เกิดขึ้นจาก อบจ. (องค์การบริหารสโมสรนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย) ร่วมกับ อมธ. (องค์การนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์) แต่หลังจบงานนี้ได้เกิดเสียงตำหนิติเตียนมากกว่าเสียงชื่นชม โดยบางกระแสวิพากษ์ไปถึงระดับ EQ ของผู้จัดงาน บางกระแสวิจารณ์ระดับสติปัญญา และความรับผิดชอบของผู้บริหารมหาวิทยาลัยทั้งสองแห่ง

 ในฐานะที่ผู้เขียนคลุกคลีกับงานฟุตบอลประเพณีจุฬาฯ - ธรรมศาสตร์ มาตั้งแต่เรียนปี 1 (เมื่อ พ.ศ. 2526)  เคยช่วยทำเพลท และเต็มใจขึ้นสแตนด์เชียร์ พอได้เรียนชั้นปี 2 ได้ช่วยงานบำเพ็ญประโยชน์ในวันงานฟุตบอลประเพณีฯ แล้วเมื่อได้เรียนชั้นปี 3 ได้เป็นประธานงานบำเพ็ญประโยชน์ จนเมื่อถึงปี 4 ได้รับเลือกให้เป็นนายก อบจ. 

ผมเคยโพสต์ใน Facebook ไปแล้วถึงประโยชน์ของงานฟุตบอลประเพณีฯ  จึงไม่ขอพูดซ้ำ แต่ขอตั้งข้อสังเกตการจัดงานฟุตบอลสานสัมพันธ์ ในมุมนิสิตเก่าจุฬาฯ ดังนี้

งานฟุตบอลประเพณีฯ ครั้งล่าสุด คือครั้งที่ 74 จัดในปี 2563 หลังจากนั้น ก็งดไป เพราะการแพร่ระบาดของโควิด-19 ต่อมา วันที่ 15 พฤศจิกายน 2566  นายก สมธ.
(สมาคมธรรมศาสตร์ ในพระบรมราชูปถัมภ์) ในฐานะเจ้าภาพจัดงานฟุตบอลประเพณีฯ ครั้งที่ 75 ส่งหนังสือถึงนายกสนจ. (สมาคมนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในพระบรมราชูปถัมภ์)  เพื่อขอเชิญประชุม และร่วมจัดงานแถลงข่าว (เป็นกรณีเร่งด่วน) ในวันที่ 28 พฤศจิกายน 2566  โดยหนังสือเชิญประชุมระบุว่าขอเลื่อนวันจัดงานจากเดิม 3 กุมภาพันธ์ 2567 เป็น 30 มีนาคม 2567 แต่นายก สนจ. (อรรถพล ฤกษ์พิบูลย์) ได้ส่งหนังสือลงวันที่ 27 พฤศจิกายน 2566 ตอบปฏิเสธการเข้าร่วม เพราะเห็นว่ากระชั้นชิดเกินไป อีกทั้งการเชิญไปประชุม และวันจัดงานก็ใกล้กับวันจัดงานครบรอบ 107 ปีแห่งการสถาปนาจุฬาฯ จึงขอให้กลับมาหารือร่วมกัน เพื่อกำหนดวันจัดงานที่เหมาะสมอีกครั้ง

ฟังดูแล้วก็สมเหตุสมผลที่ต้องเลื่อนการจัดงาน แต่ที่แปลกใจคือเกิดปัญหาอะไรขึ้นภายใน สมธ. จึงทำให้การเริ่มงานล่าช้าผิดปกติ จนต้องเชิญประชุมด่วน แล้วขอเลื่อนจัดงาน แต่เรื่องนี้สำหรับคนที่ผ่านกิจกรรมนี้มาแล้ว ก็แสดงความไม่เห็นด้วย เพราะช่วงสิ้นเดือนมีนาคมนั้น เป็นช่วงที่อากาศร้อนมาก จึงไม่สมควรให้จัดกิจกรรมกลางแสงแดดเป็นเวลานาน ทั้งนี้ โดยปกตินั้นฟุตบอลประเพณีฯ มักจัดในช่วงปลายเดือนมกราคม หรือต้นเดือนกุมภาพันธ์ เพราะอากาศยังไม่ร้อนจัดมากเกินไป อย่างไรก็ตาม ทราบมาว่า สมธ. เคยแจ้งด้วยวาจาเมื่อเดือนตุลาคม 2566 ว่า จะไม่จัดงานนี้ในช่วงต้นปี 2567

ต่อมาเกิดเรื่องแปลกประหลาด เพราะมีประกาศจากชุมนุมเชียร์ธรรมศาสตร์ และ อบจ. ลงวันที่ 3 ธันวาคม 2566 โดยมีเนื้อหาคลาดเคลื่อนจากความจริงมาก ทั้งนี้ต้องขอบคุณ อัจฉรินทร์ พัฒนพันธ์ชัย อดีตนายก สนจ. ที่ออกมาให้ข้อเท็จจริงทั้งหมดในเรื่องนี้ โดยมีข้อสังเกตดังนี้ 

ในประกาศที่ระบุว่าทั้งสององค์กรได้ประชาสัมพันธ์เรื่องการกลับมาจัดการแข่งขันงานฟุตบอลประเพณีทางสื่อฯ ออนไลน์ วันที่ 17 พฤศจิกายน 2566 คือแค่เพียง 2 วันหลังจากที่ สมธ. ส่งจดหมายลงวันที่ 15 พฤศจิกายน 2566 ให้ สนจ. ซึ่งแสดงว่ามีการรับรู้กันภายในแล้วว่าจะมีงานนี้ จึงเร่งรีบประกาศออกไปโดย
ยังไม่ทราบคำตอบจาก สนจ. คำถามคือทำไม นายก อบจ. ธนพร คูชัยยานนท์ จึงไม่หารือกับ สนจ. หรือรองอธิการบดีด้านการพัฒนานิสิต ชัยพร ภู่ประเสริฐ ให้ชัดเจนเสียก่อน ก่อนประชาสัมพันธ์งาน

เหตุใด ประกาศฉบับนี้จึงไม่ใช่ประกาศร่วมระหว่าง อมธ. และ อบจ. แต่กลายเป็นของชุมนุมเชียร์ มธ. แทน อมธ. ดังนั้น ธนพร ในฐานะนายก อบจ. น่าจะมีความรู้ และมีประสบการณ์ และควรมีวุฒิภาวะเพียงพอต่อการดำรงตำแหน่งนี้ ควรจะต้องทบทวนว่าสมควรหรือไม่ที่จะใช้ชื่อ อบจ. ไปทำงานกับชุมนุมเชียร์ มธ.ที่เป็นเพียงหน่วยกิจกรรมหนึ่งใน อมธ. เท่านั้น  ประเด็นต่อมาคือ นายก อบจ. เคยไตร่ตรองประกาศนี้ก่อนเผยแพร่สู่สาธารณะหรือไม่ เพราะข้อความที่กล่าวอ้างนั้นเสมือนว่าเป็นเจ้าภาพจัดงานฟุตบอลประเพณี ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่เจ้าภาพจัดงาน ซึ่งนี่คือความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง แถมในประกาศยังมีข้อความเสมือนว่า สนจ. เป็นต้นเหตุทำให้งานฟุตบอลประเพณีฯ ไม่สามารถถูกจัดได้ นี่ถือเป็นความไม่รอบคอบและบกพร่องต่อหน้าที่เพราะปล่อยให้เผยแพร่ข่าวสารข้อมูลที่คลาดเคลื่อนในนาม อบจ.

วัตถุประสงค์ของประกาศฉบับนี้คือการแจ้งให้ทราบว่าการแข่งขันฟุตบอลประเพณี ครั้งที่ 75 จะไม่ถูกจัดขึ้นภายในปีการศึกษา 2566 แต่แล้วเหตุใดจึงจัดงานฟุตบอลสานสัมพันธ์จุฬาฯ - ธรรมศาสตร์ ในวันที่ 31 มีนาคม 2567 ซึ่งดูเสมือนจะเป็นวันเดียวกับที่ สมธ. เคยเสนอไว้ และได้จัดแถลงข่าวในวันที่ 12 ธันวาคม 2567 คือเพียง 9 วัน หลังจากวันออกประกาศ และที่น่าสงสัยคือ เหตุใดอธิการบดีของมหาวิทยาลัยทั้งสองจึงไปร่วมแถลงข่าว แต่ที่ต้องถามก็คือ เหตุใดในแถลงการณ์จึงไม่เขียนให้ชัดเจนว่า ทั้ง อมธ. และอบจ. ยังตกลงเรื่องวันจัดงานฟุตบอลประเพณีฯ ไม่ได้ แต่นิสิตนักศึกษาปัจจุบันต้องการจัดงานฟุตบอลสานสัมพันธ์ฯ ขึ้นมาเอง 

ประเด็นที่น่าสงสัยมากคือ ใครเป็นผู้ริเริ่มให้จัดงานฟุตบอลสานสัมพันธ์ฯ และมีคำถามว่างานนี้เกี่ยวข้องอย่างไรกับการสนับสนุนให้ยกเลิกมาตรา 112 หรือไม่ เพราะ อบจ. ชุดนี้ที่แสดงให้สังคมเห็นว่าไม่ต้องการมาตรา 112 เพราะเคยเขียนใน Facebook อบจ. ว่าไม่ต้องการมาตรา 112 และ อบจ. ได้ร่วมออกแถลงการณ์กับองค์การนิสิตนักศึกษาของมหาวิทยาลัยอื่นๆ ว่าไม่เห็นด้วยกับคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ ที่พิพากษากรณีพรรคก้าวไกลหาเสียงโดยประกาศจะยกเลิก มาตรา 112  

ยังคงเป็นคำถามมาถึงทุกวันนี้ว่าใครริเริ่มให้จัดงานนี้ และจัดขึ้นเพื่ออะไรกันแน่ คำถามนี้ไม่มีคำตอบชัดๆ จากผู้บริหารจุฬาฯ และ อบจ. แต่มีเพียงการตอบลอยๆ ว่า ไม่ได้จัดงานฟุตบอลประเพณีฯมา 4 ปีแล้ว และงานนี้เป็นคนละงานกับฟุตบอลประเพณีฯ แต่เท่าที่สาธารณชนพบเห็นคือรูปแบบการจัดงานส่วนใหญ่ก็ลอกเลียนแบบมาจากงานฟุตบอลประเพณีฯ แต่ทว่าจงใจลดความน่าเชื่อถือของพระเกี้ยว ตราสัญลักษณ์ของจุฬาฯ และไม่มีองคมนตรีไปเป็นประธานในงานเท่านั้น แต่ปรากฏว่าอธิการบดีของจุฬาฯ ไปเป็นประธานของงานร่วมกับอธิการบดีของธรรมศาสตร์ ซึ่งน่าตั้งคำถามมากว่าอธิการบดีของมหาวิทยาลัยทั้งสองต้องการเป็นประธานการแข่งขันฟุตบอลที่ทำเลียนแบบฟุตบอลประเพณีฯ ใช่หรือไม่

มีคำถามตามมาด้วยว่างบประมาณจัดงานนี้มาจากไหน ใครเป็นผู้ของบประมาณสนับสนุนการจัดงาน แต่มีเสียงวิพากษ์ว่า อบจ. น่าจะขอใช้งบประมาณที่ผ่านการอนุมัติโดยสภานิสิตฯ โดยแปลงจากงานฟุตบอลประเพณีฯ ไปเป็นฟุตบอลสานสัมพันธ์ฯ การที่สาธารณชนเห็นว่ามีสปอนเซอร์ จาก ปตท., กฟผ., Gulf, AIS, KTB และ BBL ก็ทำให้ถูกวิพากษ์ต่อไปว่าสปอนเซอร์น่าจะได้มาจาก connection ของนิสิตเก่าวิศวะ จุฬาฯ ที่เป็นฝ่ายบริหารของจุฬาฯ เช่น จากบัณฑิต เอื้ออาภรณ์ อธิการบดีจุฬาฯ ที่ไปเป็นกรรมการของ BBL และยังเป็นเพื่อนร่วมรุ่นวิศวะฯ กับ สารัชถ์ รัตนาวะดี ผู้ถือหุ้นใหญ่ของ Gulf รวมถึง อรรถพล ฤกษ์พิบูลย์ CEO ปตท. ผู้สวมหมวกนายก สนจ. 

ทั้งนี้ พบข้อมูลสำคัญชิ้นหนึ่งว่าการประชุมสภามหาวิทยาลัยครั้งที่ 884 เมื่อวันที่ 29 กุมภาพันธ์ 2567 มีมติอนุมัติงบประมาณเพิ่มเติมระหว่างปี ของปีงบประมาณ พ.ศ. 2567สำหรับสำนักบริหารกิจการนิสิตจำนวน 11 ล้านบาท จึงถูกตั้งคำถามว่าอาจถูกนำไปใช้จ่ายในงานฟุตบอลสานสัมพันธ์ ใช่หรือไม่

จากข้อสังเกตต่างๆ ประกอบกับความจริงที่ปรากฏในวันงานฟุตบอลสานสัมพันธ์ฯ จึงทำให้เกิดกระแสวิพากษ์ว่า การจัดงานฟุตบอลสานสัมพันธ์ฯ มีวัตถุประสงค์เพื่อล้มล้างงานฟุตบอลประเพณีฯ ใช่หรือไม่ อบจ. ใช้โอกาสนี้ โดยร่วมมือกับผู้บริหารจุฬาฯ บางคน เพื่อหยามหลู่ ด้อยค่าพระเกี้ยว ตราสัญลักษณ์ของจุฬาฯ ใช่หรือไม่ ภาพการอัญเชิญพระเกี้ยวที่แสดงให้เห็นถึงความไร้รสนิยม ไร้ความเคารพ และเสมือนจงใจด้อยค่าพระเกี้ยวแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยจึงบังเกิดขึ้นอย่างชัดเจน อันที่จริง อบจ. จะมีความเชื่อทางการเมืองแบบใด ก็ถือเปฺ็นสิทธิส่วนตัวของผู้ดำรงตำแหน่ง นายก อบจ. แต่ต้องไม่นำความคิดส่วนตัวเข้าไปแสดงออกโดยผ่านกิจกรรมของมหาวิทยาลัย เรื่องไม่งามเช่นนี้ จะเกิดขึ้นไม่ได้เป็นอันขาด หากผู้บริหารจุฬาฯ และคณาจารย์ของจฬาฯ จะใช้สติปัญญาไตร่ตรอง กลั่นกรองงานทุกชิ้นที่จะออกไปในนามของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ประเด็นการอัญเชิญพระเกี้ยวไว้บนหลังคารถไฟฟ้า หรือรถกอล์ฟ หรือรถ foggy cart (แล้วแต่จะเรียกชื่อ) เป็นเรื่องที่ทำให้สาธารณชนรู้สึกสังเวชและสมเพชผู้จัดงานในฝั่งจุฬาฯ รวมถึงอนาถใจมากในสติปัญญาของผู้บริหารจุฬาฯ มีคำถามว่าผู้จัดงานใช้สติปัญญาตรงไหนเลือกสรรสิ่งของประดับรอบองค์พระเกี้ยว แต่บางคนวิพากษ์ว่าเอาขยะไปสุมไว้รอบองค์พระเกี้ยวมากกว่า ส่วนคำถามสำคัญคืออธิการบดีจุฬาฯ มีความรู้สึกอย่างไรที่เห็นพระเกี้ยว ตราสัญลักษณ์แห่งจุฬาฯ ถูกสุมไว้ด้วยสิ่งของประมาณว่าเป็นขยะ และมีคำถามด้วยว่าผู้บริหารจุฬาฯ ใช้อะไรคิดจึงอนุญาตให้เชิญพระเกี้ยวไปในงานนี้ ทั้งๆ ที่พระเกี้ยวถูกเชิญไปในงานฟุตบอลประเพณีฯ มาโดยตลอด ย้ำว่าผู้บริหารจุฬาฯ ใช้อะไรคิด จึงปล่อยให้คนจัดงานเชิญพระเกี้ยวไปไว้ในสถานที่ที่ไม่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง จนมีบางคนเสนอแนะว่าครั้งหน้าให้นำรูปภาพหรือรูปปั้นอธิการบดีจุฬาฯ ไปในงานแล้วใช้ขยะสารพัดชนิดสุมๆ ไว้รอบๆ น่าจะเหมาะสมกว่า

ส่วนคำถามต่อมาคืองานนี้เป็นงานที่ถูกทำขึ้นเพื่อใช้เป็นช่องทางหากินโดยบริษัทเอกชนและสปอนเซอร์บางราย ใช่หรือไม่แล้วผู้จัดงานได้ชี้แจงเรื่องรายรับ-รายจ่ายของงานโดยละเอียดแล้วหรือยัง 

งานใดๆ ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เป็นงานที่ผู้บริหารจุฬาฯ ต้องร่วมรับผิดชอบด้วยเสมอ ไม่มีทางปฏิเสธได้ ต้องรับทั้งผิดและรับทั้งชอบ ดังนั้น งานฟุตบอลสานสัมพันธ์ฯ ที่ถูกวิพากษ์ว่าจงใจจัดขึ้นเพื่อล้มล้างฟุตบอลประเพณีฯ จึงทำให้ผู้บริหารจุฬาฯ ทุกคน ทุกฝ่าย โดยเฉพาะอธิการบดีต้องรับผิดชอบมากเป็นพิเศษ แต่ที่สังเกตเห็นได้ชัดเจนมากที่สุดคือ ในยุคที่ บัณฑิต เอื้ออาภรณ์ รับตำแหน่งอธิการบดีจุฬาฯมาสองสมัย ปรากฏว่าจุฬาฯ ตกต่ำ และเสื่อมโทรม สูญเสียเกียรติภูมิจุฬาฯ มากที่สุดในบรรดาอธิการบดี จุฬาฯ ทุกคน แม้ในยุคทหารครองจุฬาฯ ยังไม่ปรากฏว่าจุฬาฯ จะเสื่อมเสีย และตกต่ำมากเท่ายุคบัณฑิต เอื้ออาภรณ์ เป็นอธิการบดีจุฬาฯ ดังนั้น จึงมีผู้กล่าวว่ายุคนี้คือยุคมืดของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยโดยแท้ น่าอัศจรรย์ใจมากที่ยุคนี้มีรองอธิการบดี 9 คน และผู้ช่วยอธิการบดีมากมายอย่างที่สุดในประวัตศาสตร์ของจุฬาฯ คือ 24 คน แต่ผู้บริหารจุฬาฯทุกคนกลับยอมให้เกียรติภูมิของจุฬาฯ ถูกย่ำยีอย่างไม่เคยเกิดมาก่อน ถามจริงๆ เถอะ ไม่สำเหนียก สำนึกในความเป็นผู้บริหารจุฬาฯ บางเลย กระนั้นหรือ

ได้แต่หวังว่า อธิการบดีจุฬาฯ คนใหม่ และนายกสภาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยคนใหม่ จะช่วยฟื้นฟูภาพลักษณ์ และเกียรติภูมิแห่งจุฬาฯ ให้กลับมาสูงเด่นเป็นสง่าสมพระนามจุฬาลงกรณ์ หวังว่ายุคมืดของจุฬาฯ จะจบลงไปพร้อมกับการพ้นวาระอธิการบดี และนายกสภาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยคนเก่า

หมายเหตุ บทความนี้ได้เนื้อหาสำคัญมาจากข้อเขียนของ ธัชพงศ์ ธรรมพุฒิพงศ์ นิสิตเก่าคณะพาณิชยศาสตร์ และการบัญชี จุฬาฯ รหัส 2526  และนายก อบจ. ปี 2529