นับตั้งแต่ฝรั่งอั้งม้อ “จุดประกาย” ให้เกิด “ลัทธิประชาธิปไตย” ขึ้นมาในโลกเพื่อใช้เป็น “หลักในการปกครองประเทศ” นั้น

ปรากฏว่า “ลัทธิเสรีนิยม” ก็กลายเป็น “แฟชั่นคู่ขนาน” ชนิด “ขี่คอเกาะหลัง” ลัทธิประชาธิปไตยไม่ยอมปล่อย ยิ่งกว่า “ผีสิงร่างวิญญาณสิงกาย” เสียอีก

จึงไม่น่าแปลกใจ “ผู้คลั่งไคล้ลัทธิประชาธิปไตย”ทั้งหลายต่างจึง “คลั่งไคล้ลัทธิเสรี” อย่างเต็มสูบด้วย

“ฝรั่งอั้งม้ออยู่กับลัทธิประชาธิปไตยบวกลัทธิเสรีมายาวไกลจนเคยชินกลายเป็นสิ่งปกติ ไม่มีการคลั่งไคล้อย่างฮือฮาระดับสุดกระหน่ำอีกแล้ว”

ผิดกับ “ชาวสารขัณฑ์” แม้จะรู้จักลัทธิประชาธิปไตยมา “ยาวนานกว่า 92 ปี” ถ้าเป็นคนก็เป็นปู่ที่คุ้นเคยกับลัทธิประชาธิปไตยมายาวไกลเกือบศตวรรษ

แต่ด้วย “ถนนการปกครองที่ขรุขระ” หรือเป็น“ถนนประชาธิปไตยที่ไม่ตีเส้น” รถยนต์ประชาธิปไตยจึงมักเกิดอุบัติเหตุ “จ๊ะเอ๋บวกจ๊ะโอ๋” ชนกับ “รถถังขุนศึก” ที่วิ่งสวนทางมาอย่างถี่บ่อย

คงจะเพราะนครสารขัณฑ์มีระบอบการปกครองด้วยลัทธิประชาธิปไตย “สลับฟันปลา” กับลัทธิขุนศึกรถถังมาอย่างยาวนาน จนทำให้ชาวสารขัณฑ์ “หิวกระหายลัทธิเสรีจนสุดโต่ง” จนทำให้การเมือง “ยุคเปลี่ยนผ่าน” โดย “ขุนศึกรถถัง” ถอยห่างจากไป ความวุ่นวายก็ตามมาเพราะ “เสรีที่สุดหิว” ทำให้เกิดรายการ แฟชั่นเสรี “ตูข้าจะทำอะไรก็ได้”

นครสารขัณฑ์ “วุ่นวายกับเสรีอันดุเดือดดุดันและดุฉกรรจ์” อยู่หลายปี แล้วจู่ๆ“แฟชั่นคลั่งเสรี” ก็ถึง “จุดพีค (Peak)” แล้วฝ่อไปตามกาลเวลา

วันนี้ชาวสารขัณฑ์จึงไม่เห็นเยาวชนที่ “คลั่งเสรี”แล้ว “เฮโล” กันออกอาละวาด แม้แต่นโยบาย “กัญชาเสรี” ของบางพรรคการเมืองที่ “ถูกดองเปรี้ยวดองเค็ม” ก็ไม่มี “คอกัญชา” ออกมาโวยวายอย่าง “สุดแสบ”

ล่าสุด “สุราเสรี” ของพรรคเสื้อส้ม ก็ถูกฝ่ายรัฐบาล “ทำแท้ง” อย่าง “ใจหิน” ก็ไม่มี “กองเชียร์เสื้อส้ม” ออกมาทำการ “เต้นแร้งเต้นกา”

กูรูทางการเมืองหลายรายต่างถามกันเองว่าในวันนี้คำว่า “เสรี” ที่ชาวสารขัณฑ์เคยเข้าใจผิดๆ นั้น บัดนี้ต่างเข้าใจได้แบบฝรั่งอั้งม้อเช่นนั้นแล้วหรือ?

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม