การรักษาผลประโยชน์แห่งชาติเป็นเรื่องสำคัญและจำเป็นมากสำหรับผู้นำประเทศ แต่ก็มีเงื่อนไขว่าการรักษาผลประโยชน์แห่งชาติ จักต้องดำรงอยู่บนพื้นฐานของเกียรติยศเกียรติประวัติ และความน่าเชื่อถือของประเทศเป็นสำคัญ หากประเทศใดที่มีผู้นำแสวงหาผลรประโยชน์แห่งชาติโดยไม่คำนึงถึงความดีงาม ชื่อเสียง เกียรติคุณ เกียรติภูมิของประเทศ ก็เท่ากับประเทศนั้นมีผู้นำที่จัดอยู่ในประเภทชั่วช้า เลวร้าย และสามานย์ 

อันที่จริงแล้วบทความนี้ไม่ต้องการกล่าวประณามผู้นำประเทศใดว่าเลวทรามต่ำช้า แต่ก็จำเป็นต้องมีข้อยกเว้นสำหรับผู้นำบางประเทศ โดยเฉพาะประเทศที่มีผู้นำกลับกลอก ยอกย้อน ไม่รักษาคำพูด สร้างเรื่องโกหกตลอดเวลา แต่ที่มากกว่านั้นคือจงใจรุกรานประเทศอื่นเป็นประจำ

สำหรับไทยกับกัมพูชานั้น อาจจะกล่าวได้ว่าเป็นประเทศคู่หนึ่งที่มีเรื่องกระทบกระทั่งกันอยู่เป็นประจำ โดยเฉพาะปมปัญหาพรมแดน เนื่องจากมีรากเหง้าของปัญหามาจากยุคที่ฝรั่งเศสเข้าครอบครองกัมพูชา แล้วในขณะเดียวกัน ฝรั่งเศสก็ใช้อำนาจเถื่อนเอารัดเอาเปรียบสยามในยุคที่ฝรั่งเศสดำเนินนโยบายล่าอาณานิคม ซึ่งปัญหาที่ฝรั่งเศสจงใจกระทำกับสยามนั้นเกิดมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ จนเกิดกรณีพิพาท ร.ศ. 112 

ขอย้ำว่าปัญหาพรมแดนไทยกับกัมพูชา ที่มีรากเหง้ามาจากการกระทำของฝรั่งเศส ตั้งแต่ยุคศตวรรษที่ 19 ไล่เรื่อยมาจนถึงยุคต้นศตวรรษที่ 20 แต่ปัญหาระหว่างสยาม (ต่อมาคือไทย)
กับกัมพูชาไม่ได้จบสิ้นลงหลังจากฝรั่งเศสให้เอกราชกับกัมพูชา เพราะผู้นำกัมพูชายังคงดำเนินนโยบายแสวงผลประโยชน์แห่งรัฐ โดยไม่คำนึงถึงความมีสัมพันธไมตรีในฐานะประเทศเพื่อนบ้านระหว่างไทยกับกัมพูชา และปัญหาหนึ่งที่ดำเนินมาโดยตลอดคือปัญหาชายแดนไทยกับกัมพูชา 

ถามว่าทำไมไทยจึงไม่มีปัญหาพรมแดนกับลาวมากเท่ากับมีปัญหากับกัมพูชา ทั้งๆ ที่ลาวก็เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสเช่นกัน ตอบได้โดยพื้นฐานว่าเป็นเพราะผู้นำการเมืองของลาวมีอุปนิสัยต่างกับผู้นำการเมืองของกัมพูชา และอาจจะกล่าวได้ว่าเพราะผู้นำลาวไม่มีนิสัยเผด็จการ และไม่ได้ต้องการผูกขาดอำนาจการเมืองไว้ในกำมือของตนเหมือนกับผู้นำกัมพูชา ดังนั้น จึงไม่ค่อยมีปัญหาชายแดนไทยกับลาวมากเท่ากับปัญหาชายแดนไทยกับกัมพูชา  

อันที่จริง หากจะพูดให้ชัดคือ เพราะฮุนเซนแห่งกัมพูชาต้องการผูกขาดการมีอำนาจรัฐไว้ในกำมือแบบชั่วชีวิตแล้วยังต้องการสืบทอดอำนาจรัฐไปยังลูกหลานของตนเองแบบไม่รู้จบ ดังนั้น ฮุนเซน จึงต้องพยายามทำทุกหนทางเพื่อให้ตนเองมีอำนาจรัฐได้ยาวนานที่สุด ดังนั้น ก็จึงทำให้ฮุนเซนต้องแสดงอิทธิฤทธิ์การเมืองให้ปรากฏแก่สายตาและการรับรู้ของชาวกัมพูชา เพื่อให้เกิดความเกรงกลัวจนไม่มีชาวกัมพูชากล้าลุกขึ้นประท้วงขับไล่ และเพื่อให้ตนเองและลูกมีคะแนนนิยมเพิ่มขึ้น ด้วยเหตุนี้ ฮุนเซน จึงต้องหาเหยื่อและหาคู่กรณีเพื่อทำให้ตนเองสามารถยึดกุมอำนาจได้ต่อไป เมื่อมองไปทางเวียดนามก็เห็นว่าไม่น่าจะใช้เป็นเหยื่อการเมืองไทย ดังนั้น ไทยจึงตกเป็นเหยื่อการเมืองของฮุนเซน ด้วยเพราะเหตุว่าประเมินแล้ว
ไทยคือเหยื่อที่ง่ายที่สุดของฮุนเซน เพราะรัฐบาลไทยไม่มีความมั่นคงทางการเมือง แถมยังเปลี่ยนรัฐบาลได้แสนง่ายดาย 

ฮุนเซนมีความเก่งฉกาจในการสร้างเรื่องลวงโลกโดยเฉพาะการหาเรื่องรุกรานไทย แล้วก็ฟ้องโลกว่าไทยเป็นฝ่ายรุกราน โดยปากก็บอกว่าไม่กลัวการรบกับไทยแถมยังท้ารบอีกด้วย แต่เมื่อไทยส่งกำลังรบเพียงเบื้องต้นเข้าจัดการ ฮุนเซนก็ป่าวประกาศสร้างเรื่องโกหกว่าไทยรังแกกัมพูชา มีผู้กล่าวว่าเรื่องบาดหมางระหว่างไทยกับกัมพูชาจะไม่มีวันจบสิ้น หากกัมพูชายังมีผู้นำการเมืองชื่อฮุนเซนและฮุน มาเนต จอมโกหกคู่พ่อลูก