ใครก็ตามที่มีอำนาจหน้าที่ในการบริหารบ้านเมือง ไม่ว่าระดับล่างหรือระดับสูง โดยเฉพาะในระดับประเทศด้วยแล้ว ยังต้องการมีความสุขส่วนตนมากกว่าส่วนรวมของประเทศ และคิดว่ายังได้ไม่พอ ยังอยากจะได้ต่อไปอีกเรื่อยๆ เหมือนเป็นคนหิวอยู่ตลอดเวลา ต้องวิ่งไล่ล่าหาความรู้สึกดังกล่าวนั้นอย่างสุดๆ

แสวงหาความยากดังกล่าวให้กับตัว โดยเฉพาะความสุขที่ได้กินได้ใช้เงินของผู้อื่นที่นำมาเลี้ยง หรือเงินภาษีของชาวบ้านมากิน มาใช้ มาถลุง

เราออกมาแต่ละครั้งเหมือนอิ่มจังตังค์อยู่ครบ

คนประเภทนี้เป็นคนที่ไม่รู้ ไม่เข้าใจว่า ความอยากนั้นเป็นกิเลสชนิดหนึ่งที่เทียบได้กับเชื้อโรค ถ้าจิตใจของตนยังมีเชื้อโรคแห่งกิเลสดังกล่าวนี้อยู่ สิ่งที่จะได้ตามมานั้นอาจเป็นมูกเลือด และความเจ็บไข้ได้ป่วยแก่ร่างกาย

คนที่ไม่รู้จักพอจึงเป็นคนที่ทำร้ายตัวเอง

เหมือนคนกินปลาที่ไม่ระวังก้าง ตะบี้ตะบันตักปลาใส่ปากเพราะความอยาก ก้างปลาจะตำคอตำปากให้บาดเจ็บได้

เหมือนพวกที่ได้อำนาจจากปืนที่เข้ามาเกี่ยวข้องในการทำงานการเมืองในขณะนี้ ทั้งๆที่ไม่เคยรู้เรื่องทางการเมืองมาก่อน โดยเฉพาะความแน่นอนที่ไม่คงที่ เหมือนท้องทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาล ลึกก็ทะเล ศอกก็ทะเล จะเกิดลมพายุเกิดคลื่นทั้งบนผิวน้ำหรือคลื่นใต้น้ำที่ไหน เมื่อไร ก็เกิดขึ้นได้ทุกเวลา บรรดาชาวทะเลเองก็ยังรู้สึกกลัวเวลาออกหากิน

การเมืองเองก็เช่นเดียวกัน เหมือนมีทุ่นระเบิดอยู่รอบตัว พร้อมที่จะระเบิดออกมาถ้าไปถูกหรือไปเหยียบมันเข้าอย่างไม่ระมัดระวัง หรือพร้อมที่จะแตกหรือระเบิดออกมาเมื่อไรตามเวลาที่ตั้งไว้ อย่างที่มีหลายๆคนในสนามการเมืองโดนมาแล้ว

บางคนยังนอนเลียแผลอยู่ในขณะนี้

และบางคนก็เหมือนซากศพที่เดินได้ แม้มีลมหายใจก็ตาม ก็เหมือนคนที่ตายไปแล้ว ไปไหนมาไหนต้องหลบๆซ่อนๆ เพราะถูกตราหน้าว่าเป็นคนที่ทำให้บ้านเมืองเสียหายผู้คนเดือดร้อน จากการทำงานของตนในระหว่างมีอำนาจหน้าที่

คนที่ชอบ “อิ่มจังตังค์อยู่ครบ” ดังกล่าว มีเท่าไร ได้เท่าไร อิ่มแล้วไม่ยอมอิ่ม ไม่รู้จักพอในอำนาจ อยากมีอำนาจต่อไปเรื่อยๆ จึงเป็นคนที่ทำร้ายตัวเองมาโดยตลอดเวลาโดยไม่รู้สึกตัว

เพราะปรนเปรอทุกอย่างให้กับตัวตามความอยาก ความต้องการที่จะได้รับ ออกแบบด้วยกลวิธีต่างๆในการหาอำนาจให้กับตนอย่างที่กำลังทำกันอยู่ในขณะนี้

บ้านเมืองของเราขณะนี้ ไม่ว่าใครก็มีความเห็นและความรู้สึกคล้ายๆกันว่า ยังเห็นบ้านเมืองที่ผู้คนส่วนใหญ่ยังตกอยู่ในสภาพของความยากจน เดือดร้อน มีชีวิตอยู่ในท่ามกลางของพวก “อิ่มจังตังค์อยู่ครบ”

ความขัดแย้งของผู้คนในบ้านเมืองกับพวก “อิ่มจังตังค์อยู่ครบ” เกิดขึ้นให้เห็นในรูปแบบต่างๆ ความศรัทธา ความเชื่อถือในการบริหารบ้านเมืองของผู้มีอำนาจหน้าที่ตกต่ำ ลดน้อย ลงไปเรื่อยๆ เหมือนสภาพของท้องทะเลที่ชาวประมงบอกว่า “คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล” ไม่รู้ว่าจะเกิดพายุใหญ่ เกิดคลื่นลมทั้งบนผิวน้ำ ใต้ผิวน้ำ เมื่อไร

ตกต่ำทรุดโทรมแทบทุกด้าน โดยเฉพาะด้านเศรษฐกิจที่หาข้าวใส่ปากกันยากลำบากทุกวัน ไม่มีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายเหมือนพวก “อิ่มจังตังค์อยู่ครบ”

ภายใต้สภาวการณ์ต่างๆดังกล่าวที่กำลังเกิดขึ้นในบ้านเมืองของเราดังที่กล่าวมา ปรากฏการณ์ใหม่ที่เกิดขึ้นก็เผยโฉมให้เห็นอีกอย่างหนึ่ง คือเรื่องของการ “ตกเขียว” ทางการเมืองที่เกิดขึ้นจากพวกที่สนับสนุนกลุ่ม “อิ่มจังตังค์อยู่ครบ” โดยการเที่ยวดูดผู้คนในพรรคการเมืองต่างๆ มาเป็นพวกของตนในพรรคการเมืองที่กำลังตั้งขึ้นใหม่ ในชื่อต่างๆ

“การตกเขียว” ดังกล่าวนี้ก็คือการวางมัดจำและการสัญญาจะให้โน่นให้นี่ถ้ามาเข้าพรรค ร่วมอยู่ในพวกเดียวกันกับพวก “อิ่มจังตังค์อยู่ครบ”

“ตกเขียว” กันตั้งแต่ยังไม่มีการเลือกตั้ง

ลามปามไปถึงการ “ตกเขียว” เรื่องตำแหน่ง “สว.” ที่กำลังจะเกิดขึ้นตามรัฐธรรมนูญฉบับใหม่นี้ด้วย ที่ให้มีอำนาจในการเลือกนายกรัฐมนตรี

โดยเฉพาะในเรื่องที่ “คนนอก” ที่ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง สามารถที่จะเป็นนายกรัฐมนตรีได้ด้วยจากการโหวตของสมาชิกรัฐสภาทั้งสองสภา

เล่นการเมืองกันแบบ “ตกเขียว” ดังกล่าวนี้ แต่ละพรรคการเมืองเดิมๆที่มีอยู่แล้วย่อมได้รับผลกระทบกระเทือนไปด้วยแน่นอน รวมทั้งบุคคลที่เป็นสมาชิกของพรรคการเมืองในแต่ละพรรค ย่อมต้องมีความรู้สึกต่างๆที่ไม่ดีกับพวก “อิ่มจังตังค์อยู่ครบ”

การปฏิรูปทางการเมืองที่ทุกคนอยากได้ อยากเห็นว่าการเมืองบ้านเราต่อจากนี้ไปคงจะมีทิศทางไปในทางที่ดีขึ้นกว่าเดิมนั้น บอกตรงๆว่าหมดหวัง

เพราะทุกอย่างจะเป็นการเมืองแบบน้ำเน่าต่อไป

เป็นพฤติกรรมทางการเมืองที่เลวร้ายจริงๆ

น.ต.ประสงค์ สุ่นศิริ