แม้ทุกฝ่ายต่าง “แน่ใจ” การ “โหวต” นายกฯ ในรัฐสภาที่กำลังดำเนินการอยู่ในขณะนี้ จะวุ่นวายกลายเป็นสนามมวยขนาดไหน “สุดท้ายของท้ายสุด” ก็จะได้ “กะปิตันจากเรือแป๊ะ” ก้าวขึ้นมาเป็น “ผู้นำ” อีกครั้ง

การก้าวขึ้นมาเป็น “ผู้นำรอบสอง” ครั้งนี้แตกต่างไปจากกรอบแรกอย่างสุดขั้ว “รอบแรก” กะปิตันก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำ โดยมี “รถถังกรุยทางให้” ส่วน “รอบสอง” จะต้อง “ลุยป่าทึบแห่งการเมืองที่มีภยันตรายยิ่งกว่าป่าดงดิบใดๆ” เช่น “มีดงหนามขนาดใหญ่ขวางหน้า” ที่กะปิตันจะต้องลุยผ่านไปให้ได้

“ดงหนาม” ขนาดใหญ่ที่กะปิตันจะต้องลุยผ่าน “ลุง” จะต้องถูกหนามแหลมทิ่มตำจน “อาบเลือด”

“หนามแหลม” เหล่านั้น ประกอบไปด้วย “หนามอันตรายจากพรรคตี๋หมื่นล้าน หนามดุดันจากพรรคแม่หญิงจาริกหาบุญ หนามสุดคมจากอีก 5 พรรคพันธมิตร”

การ “ฝ่าดงหนามของกะปิตัน” แม้จะมีองครักษ์พิทักษ์นายทำหน้าที่เป็น “กองหน้า” ถือดาบสองมือฟาดฟันหนามแหลมไปตลอดป่า แต่กูรูทางการเมืองต่าง “ทำนาย” ว่า “หนามการเมืองที่คมยิ่งกว่ายิลเลตและทิ่มแทงได้รวดเร็วไวกว่าแสง” ย่อมเล็ดลอดคมดาบขององครักษ์แล้ว “ทิ่มแทง” กะปิตันจน“เจ็บจี๊ด”

เอาเถอะ แม้กะปิตันจะต้อง “อาบเลือด” หรือ “เลือดอาบ” ขนาดไหน จบท้ายย่อม “ฝ่าดงหนาม” ได้เป็น “ผู้นำ” ตามที่ล็อกสเปก

หลังจากได้ตำแหน่งผู้นำแล้ว ใช่ว่า “ภยันตรายจากป่าทึบแห่งการเมืองที่กะปิตันและคณะจะต้องลุยต่อไปจะปลอดภัยทำให้แฮปปี้”

“อันตรายใหม่ที่ขวางหน้า” ต้นเหตุน่าจะมาจาก “ขุมทรัพย์กลายเป็นพิษ” เพราะเป็น “ขุมทรัพย์ต้องคำสาป” จนอาจทำให้นายพรานไพรทั้งหลายเกิดรายการ “ละโมบ” จนเกิด “ขัดใจกัน” แล้วมีการ “ทำปืนลั่น” เหมือนหนังแอ๊กชั่นของฮอลลีวู้ด

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม