กูรูทางประวัติศาสตร์ได้สรุป “ตำนานจอมหักหลัง” ผู้มีฉายาว่า“ขอมดำดิน” ได้เกิดขึ้นสมัยกรุงศรีอยุธยาสองครั้งด้วยกัน คือ

“ครั้งแรก” เกิดขึ้นในสมัย “เจ้าสามพระยา” รัชกาลที่ 8 แห่งกรุงศรีอยุธยา ขึ้นครองราชย์ในปีพ.ศ.1967 จนถึงปีพ.ศ.1991 เป็น 24 ปีที่กษัตริย์นักรบผู้ยิ่งใหญ่พระองค์นี้ทำสงครามมาตลอดและเป็นยุคที่ขอมมีกษัตริย์ที่กล้าท้าทาย นามว่า “พระเจ้าธรรมโศก” ได้ครอง “เมืองพระนครหลวง (นครธม)” และต้องการท้าทายอำนาจเจ้าสามพระยาแห่งกรุงศรีอยุธยา “จึงส่งทหารขอมเข้ามากวาดต้อนชาวสยามแถบชายแดนไปเป็นทาสจำนวนมาก”

“เจ้าสามพระยาจึงยกทัพหลวงไปขยี้ขย้ำขอมโบราณปีพ.ศ.1967 แล้วทำการฆ่าล้างขอมอย่างดุฉกรรจ์จนนครธมถูกทำลายกลายเป็นเมืองร้าง พระเจ้าธรรมโศกจบชีวิต ชาวขอมจำนวนมากหนีตายไปรวมกลุ่มสร้างเมืองใหม่”

“ครั้งสอง” สมัยพระมหาธรรมราชา บิดาพระนเรศวรเป็นกษัตริย์ครองกรุงศรีอยุธยา ส่วนขอมมี “พระสัตถา” หรือ “พญาละแวก” เป็นกษัตริย์เมืองละแวก ขณะนั้นเป็นประเทศราชของกรุงศรีอยุธยา แต่กลับกล้า “หักดิบและหักหลัง” ยกกองกำลังมากวาดต้อนชาวสยามแถบชายแดนไปเป็นทาส เลียนแบบพระเจ้าธรรมโศกแห่งขอมโบราณ

ครั้นพระนเรศวรขึ้นครองราชย์ จึงยกทัพไปจับ “พญาละแวก” หรือ “พระสัตถา” ทำการ “ตัดคอ” ในปี พ.ศ.2136 เข้าสู่ดินแดนสารขัณฑ์อย่างสุดกระหน่ำ อาศัยอยู่ในคอกม้าอารีอย่างสุขสบาย แล้วไล่ม้าอารีให้ไปตากแดด ตากฝน เหมือนในนิทานอีสปที่เล่ามานานกว่า 3,000 ปี

ครั้นสงครามกลางเมืองในอาณาจักรขอมยุติลง แทนที่ขอมดำดินจะคืนคอกม้าให้อาชาสารขัณฑ์ ปรากฏว่า “ขอมจัญไรกลับยึดคอกม้าอย่างสุดด้าน แล้วกอมบาวก์อย่างสุดแสบว่า คอกม้าที่เคยอาศัย เป็นคอกม้าของขอมจร้า”

ปรากฏว่า “ม้าอารีสารขัณฑ์ ได้แต่ยืนตากแดด ตากฝนอยู่นอกคอกม้าอย่างคอตก”

จู่ๆ ก็เกิด “สงคราม 5 วันระหว่างขอมดำดินกับสารขัณฑ์” โดยนักรบสุดเก่งและสุดกล้าหาญสามารถ “ยึดคอกม้ากลับมาได้ 11 แห่ง” จนขอมจัญไรที่มีสันดานเป็น “จอมหักดิบและหักหลัง” ต่างอ้าปากค้าง

ในวันนี้ ชาวสารขัณฑ์ที่ “รักชาติ” และ “ตื่นจากฝัน” จึงเรียกร้องกองทัพ “อย่าให้ขอมจัญไรกลับมายึดคอกม้าซ้ำรอยเดิมอย่างเด็ดขาด”

อีกทั้งยังเรียกร้องรัฐบาล (หากไม่ใช่รัฐบาลขายชาติ) จงอย่าเป็นม้าอารีเปิดโอกาสให้ชาติอัปรีย์ชนเข้ามายึดคอกม้าอีกต่อไปแบบ “สุดโง่เง่า
เบาเต็ง”

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม