1

ตอนที่ “หมุดคณะราษฎร” หาย ผมจำได้ดีว่าฝ่ายเสื้อแดง (ลิเบอรัล - มาร์กซิสต์) ทั้งเต้นแร้งเต้นกา ทั้งฟูมฟาย ทั้งก่นด่า ทั้งปั่นหัวกันเองว่า “ทหารจะทุบอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยด้วย” ! เพราะพวกเขาเข้าใจว่าทหาเป็นผู้ทำให้มันหายไป

คนที่คอมเม็นต์ก็ล้วนแต่ตื่นเต้น ร้อนรน ก่นด่า สาปแช่งทหารและฝ่ายตรงข้ามกับฝ่ายตน ผมเองก็เกือบจะคอมเม็นต์ยุส่งไปด้วยแล้ว ว่า “สะพานปรีดีที่อยุธยาก็จะถูกทุบด้วย!”

หมุดคณะราษฎรหายกลายเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย เกิดวิวาทะใหญ่โตทั้ง 2 ฝ่าย โดยเฉพาะฝ่ายเทิดทูนประชาธิปไตยนั้นทำเหมือนจะลงแดงตาย ผมเองแม้จะเห็น “ประโยชน์ทางประวัติศาสตร์” ของหมุดคณะราษฎรก็ยังอดเขียนเบรกไม่ได้ว่า “ทำอย่างกับว่าหมุดหายไปแล้วประวัติศาสตร์จะสาบสูญไปด้วย”

เพราะมันไม่ใช่ฮาร์ดดิสก์ที่เก็บข้อมูลประวัติศาสตร์ในช่วงที่คณะราษฎรแย่งชิงอำนาจจากกษัตริย์แล้วจากนั้นก็แย่งชิงกันเองถึง 25 ปี (โคตรเป็นประชาธิไตยเรย!)

 มาตอนนี้ “เสือดำ” ถูกฆ่า คนทั่วไปเขาสำนึกถึง “คุณค่าของเสือดำในระบบนิเวศ” บ้างก็สงสารมันและโกรธแค้นมหาเศรษฐีที่ตะกละตะกลามต้องเข้าป่าล่าสัตว์กิน จึงออกมาแสดงความเห็นและความรู้สึกต่างๆนานา ซึ่งสำหรับผมถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมีประโยชน์

แต่แปลกมาก...ที่พวกบูชาประชาธิปไตย เทิดทูนเสรีภาพ “คนเท่ากัน – หนึ่งคนหนึ่งเสียง” กลับเกลียดชังคนที่ออกมาแสดงความคิดเห็น!

และคนฝ่ายเดียวกันนี้แหละ...ที่เคยเต้นแร้งเต้นกา ฟูมฟาย ร้อนรน ก่นด่า และปั่นหัวกันเองในเรื่องหมุดคณะราษฎรหายกลับออกมาเขียนกระทบกระแทกแดกดัน หยามเหยียดคนที่เขาสงสารเสือดำและโกรธคนยิง และโยงไปหาเรื่องการเมืองทำนองว่า “คนเสื้อแดงถูกยิงตายและทหารยึดอำนาจกลับไม่รู้สึกรู้สา เหมือนคนเสื้อแดงไม่ใช่คน...”

ผมจะไม่เปรียบเทียบหรอกว่าระหว่าง “หมุดคณะราษฎรกับเสือดำ” อย่างไหนมีคุณค่าหรือสำคัญกว่ากัน

แต่อยากจะถามกลับไปว่า “ทำไมไม่รู้สึกรู้สาบ้าง...ที่ชาวพธม. และกปปส. ถูกลอบยิงลอบฆ่าจนบาดเจ็บล้มตายไปนับร้อยคน ไม่เว้นแม้กระทั่งเด็ก"

หรือว่าพวกเขาไม่มีคุณค่าเท่ากับหมุดคณะราษฎร?

ไม่ใช่คนอย่างคนเสื้อแดง?”

และเคยสงสัยหรือไม่ว่า “คนเสื้อแดงทำอะไรไว้ คนส่วนมากเขาจึงเกลียดชัง ไม่เห็นอกเห็นใจ หรือให้ความสำคัญ แม้ทหารยึดอำนาจเขาก็ยังสนับสนุน...”

ถ้าไม่รู้ หรือรู้งูๆปลาๆแล้วรีบเป็น “แดงกะทันหัน” ก็ลองหาข้อมูลและดูคลิปให้มากๆ (ซึ่งทุกวันนี้คงหายากแล้ว)

แต่ถ้า "ความชั่วช้าสารเลว" เหล่านั้นมันถูกจริตกับตนก็แล้วไป ป่วยการจะมาถกกันด้วยเหตุผล เพราะ “คนนั้นแม้เหมือนกันแต่ก็ไม่เหมือนกัน” ไม่ว่าจะพยายาม “ดัน” ให้เท่าเทียมกันแค่ไหนก็ตาม

อย่างที่คนโบราณว่า “แค่คอหยักๆสักกะว่าคน”

เพราะคนที่พยายามดันก็เห็นคนอื่นไม่เท่าเทียมกับตนอยู่แล้ว

ผมเองก็ด้วย!

 แต่ผมไม่ได้เห็นคนไม่เท่าเทียมกันในฐานะมนุษย์ แต่เห็นคนไม่เท่าเทียมกันในฐานะ “คุณธรรมของมนุษย์”

2.

คนที่คลั่งการเมืองจนเห็นว่า “ลัทธิการเมืองสำคัญกว่าชีวิตของปัจเจกชน” คือคนที่ผมเห็นว่าไม่มีความเท่าเทียมในฐานะคุณธรรมของมนุษย์ คนพวกนี้จะทำทุกอย่างไม่ว่าดีหรือชั่ว ถูกหรือผิด เพียงเพื่อให้ฝ่ายตนชนะได้ครองอำนาจ

ไม่ว่าจะมีกระแสอะไรที่ร้อนแรงขึ้นมา ก็จะถือโอกาส “ลากกระแส” เข้าไปผูกกับเรื่องหรือวาระของฝ่ายตนอยู่เสมอ เพื่อให้เกิดความโกรธแค้นชิงชังฝ่ายตรงข้าม จะได้ "สู้ต่อ" พร้อมกันนั้นก็ดูถูกเหยียดหยามฝ่ายตรงข้ามไปด้วย ว่าไม่เห็นความสำคัญของฝ่ายตน

อย่างมี “กระแสสงสารหมา” ที่มีคนเจตนาขับรถทับ ทั้งคนขับรถทับและพวกลากกระแสต่างก็ออกมาแดกดันคนที่สงสารหมาว่า "พวกเทิดทูนหมา ไม่เห็นค่าของคน"

พวกลากกระแสการเมืองก็โยงไปหาฝ่ายตนทันทีว่า “แค่หมาโดนรถทับตายก็ฟูมฟายกันทั้งประเทศ  แต่ทีพวกเสื้อแดงโดนยิงตาย คนพวกนี้กลับไม่รู้สึกรู้สา”

บ้างก็บอกว่า ฝ่ายตนต่อสู้อย่างเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อให้บ้านเมืองเป็นประชาธิปไตย พวกเทิดทูนหมาก็ไม่สำนึกต่อคุณงามความดี...

ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา “กระแสสงสารเสือดำ” โดนฆ่าและเกลียดชังคนฆ่าร้อนแรงมาก ก็มีนักลากกระแสออกมาพูดอย่างเดิมทำนองว่า “แค่เสือดำตายก็เดือดแค้น-ฟูมฟายกันทั้งบ้านทั้งเมือง ทีพวกเสื้อแดงโดนยิงตายและทหารยึดอำนาจกลับดูดายไม่รู้สึกรู้สา”

ไม่ว่าจะมีกระแสอะไรร้อนแรงขึ้นมา พวกนักลากกระแสก็จะ “ลาก” ไปเปรียบเทียบกับความตายของคนเสื้อแดงและทหารยึดอำนาจทุกทีไป อย่างไร้กาลเทศะ แยกเรื่อง แยกประเด็นไม่เป็น เหมือนคนวิปลาส

คนที่มีสติสัมปชัญญะจะไม่เพ่นพ่านเที่ยวไปลาก “ซากสัตว์” ต่างๆไปสวาปามกันหรอก เพราะนั่นเป็นวิสัยของสัตว์กินซาก.