จำได้ว่าสมัยทำงานใหม่ๆ ได้ติดสอยห้อยตามพี่ปุ๊ (’รงค์ วงษ์สรรค์) นักเขียนใหญ่ เป็นขบวนการแห่ตามบารมี ตระเวนกินเหล้าเมากลิ้งเมาเกลือกไปทั่วบ้านทั่วเมือง ตกดึกพี่ปุ๊จะพามาร้านข้าวต้มที่ถนนเสือป่าชื่อร้าน “อันลักเปียง” เรียกง่ายๆ ให้ฉายาว่าร้าน “อ้วนเรสเตอรองท์” อันขึ้นชื่อลือชาในความอร่อยของกับข้าวกับแกล้มสำหรับนักเที่ยวเตร่คนกลางคืน

ต่อมาร้านได้ย้ายไปเปิดที่ปากซอยสุขุมวิท 47 อาหารที่ชาวสุขุมวิทนิยมชมชอบคือ ห่านพะโล้ กับขาหมูพะโล้ ซึ่งช่วงหัวค่ำเรียงเทินเป็นกองภูเขาในกะละมังอุ่นร้อนตลอดเวลา บังเอิญผู้เขียนได้ย้ายมาสิงสถิตบ้านญาติละแวกนั้น จึงได้เป็นขาประจำของร้านวนเวียนเป็นร้านรับแขกมาระยะหนึ่ง เหินห่างไปเพราะย้ายบ้านไปอยู่ฝั่งธนฯ

คุณวิศักดิ์ ไตรพรพัฒนา หน้าร้านเดิมที่ประชาชื่น

เช่นเดียวกับร้านคุณวิศักดิ์ ไตรพรพัฒนา ลูกชายคนโต ได้ไปเปิดสาขาที่หน้าตลาดประชานิเวศ 1 ครัวตั้งอยู่หลังตู้กระจกที่คุณวิศักดิ์ยืนเป็นพ่อครัวโชว์ฝีมืออยู่หน้าร้าน ด้านหน้าที่บาทวิถีตั้งโต๊ะม้าหินนอกห้องแอร์สำหรับนั่งดูผู้คนที่เดินผ่าน ชวนพรรคพวกมานั่งกินกันบ่อยจนสนิทสนมกับเจ้าของร้านที่เป็นพ่อครัวเดี่ยวและเป็นผู้จ่ายตลาดเลือกวัตถุดิบด้วยตนเอง เครื่องเคราบางอย่างถึงกับต้องไปซื้อถึงเยาวราช

วันดีคืนดีนัดพลพรรคมาร้านนี้ก็พบว่าร้านปิด สืบสาวราวเรื่องว่าหยุดกิจการเนื่องด้วยปัญหาสุขภาพ พากันเสียดายเป็นแถว

ต่อมามีนักสืบมารายงานว่าน้องสาว 2 คนของคุณวิศักดิ์ได้เปิดสาขาร้านไตรพรโภชนาที่รามคำแหงซอย 1 จึงพากันมาลองชิมว่ารสชาติได้สืบทอดมาเหมือนหรือแตกต่างกันอย่างไร เมื่อได้กินแล้วสรุปได้ว่าเป็นกลิ่นรสสไตล์เหมือนร้านของพี่ชาย บางรายการอร่อยกว่าด้วยซ้ำไป แต่บางรายการอาจจะสู้ไม่ได้แบบเฉียดฉิว จึงขอรายงานรสชาติอย่างตรงไปตรงมาไม่มีการลำเอียง

ตับผัดยี่หร่า

พระเอกของร้านที่สืบทอดมาตั้งรุ่นพ่อ รุ่นพี่ ชนิดที่ได้ยินชื่อร้านไตรพรโภชนา นักกินทั้งหลายจะนึกถึงจานนี้ก่อนเพื่อน การเตรียมตับหมูมีเทคนิคพิเศษประจำตระกูลชนิดที่นุ่มไร้กลิ่นคาว อันที่จริงเครื่องเทศที่ใช้ผัดนั้นเดิมใช้เม็ดยี่หร่า ต่อมาลองใส่พริกชวนเจียวหรือพริกหอม (พริกเสฉวน) อันเผ็ดซ่า นักชิมรุ่นใหญ่ได้เขียนตั้งแต่ผัดเม็ดยี่หร่าจนลือลั่น จึงใช้ชื่อเป็นตับผัดยี่หร่าโดยปริยาย ใครมาที่ร้านนี้จะต้องสั่งแทบทุกโต๊ะ

แฮ่กึ๊น

อีกรายการหนึ่งถ้าไม่สั่งมาชิมคงเสียดาย เป็นแฮ่กึ๊นทำเองที่มีส่วนผสมของกุ้งบดเกือบทั้งก้อน เมื่อทอดเสร็จกลิ่นหอมฟุ้ง จิ้มกินกับน้ำจิ้มบ๊วยหวานที่ทำเอง

เป็ดพะโล้

ไม่เสียทีที่รุ่นพ่อในอดีตสร้างชื่อในเรื่องห่านพะโล้ ขาหมูพะโล้ อันลือลั่นไปทั่วสุขุมวิท รสชาติน้ำพะโล้หอมกรุ่น ต้มเป็ดได้นุ่มพอดิบพอดี น้ำพะโล้ออกรสเค็มนำไม่หวานจนเกินไปอันเป็นรสดั้งเดิมถ่ายทอดกันมาหลายสิบปีไม่มีผิดเพี้ยน จนอาจกล่าวได้ว่าเป็นเป็ดพะโล้ที่อร่อยมากที่สุดอีกเจ้าหนึ่งของประเทศนี้

ผัดโป๊ยเซียน

เซียน 8 ตน ได้แก่ เครื่องในหมู ทั้งตับ กระเพาะ เซี่ยงจี๊ ไส้อ่อน หมึกแช่ กุ้งสด เนื้อหมู ผักกาดขาว วุ้นเส้น เรียงรายลงผัดในกระทะอร่อยลงตัวคล้ายผัดจับฉ่ายไหหลำ

หมูสับกับเครื่องในต้มบ๊วยดอง

แกงจืดโบราณของชาวจีนแต้จิ๋ว รสชาติเค็มเปรี้ยวชุ่มคอ รสชาติถ้าได้บ๊วยดองจากเมืองจีนจะหอมเนียนกว่าบ๊วยดองจากภาคเหนือของเรา

ปลาเจี๋ยน

เนื้อปลากะพงหั่นชิ้นทอด และเอามาผัดกับขิงซอย ต้นขึ้นฉ่าย ต้นหอม เต้าซี่ แก้กลิ่นคาวปลาได้เด็ดขาด

อ้อส่วนกระทะร้อน

 มาในกระทะร้อนๆ ควันโขมงจนแทบไฟลุก ขนาดหอยนางรมตัวเท่าหัวแม่มือ สดจนแทบได้กลิ่นอายจากทะเล แป้งขึ้นเงาและไข่ที่ผัดมาด้วยเหนียวกำลังกินไม่ถึงกับเหมือนกาวแป้งเปียก บอกได้ว่ารสชาติพอฟัดพอเหวี่ยงกับภัตตาคารในเยาวราช หรือรสดีกว่าไปกินที่ซัวเถาด้วยซ้ำ

กระเพาะปลาผัด

ใช้กระเพาะค่อนข้างดีที่เข้าปากแล้วเนื้อไม่สากปากเหมือนกินหนังหมู ฝีมือการผัดนั้นยอมรับให้เป็นมือต้นๆ ของร้านจีนในกรุงเทพ

เซี่ยงจี๊ทอดกระเทียมพริกไทย

เซี่ยงจี๊หรือไตหมูเป็นเครื่องในส่วนที่ต้องเตรียมอย่างถูกวิธี ซึ่งค่อนข้างจะยุ่งยากนิดหน่อย ถ้าไม่รู้วิธีจะมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ อีกทั้งการผัดกับกระเทียมเจียวเหลืองสวยต้องปรับไฟในเตาให้พอดี ไม่เช่นนั้นเนื้อเซี่ยงจี๊จะหดตัวแข็ง เป็นอาหารโปรดของใครหลายๆ คน

ซี่โครงหมูทอดกระเทียม

ซี่โครงหมูอ่อนหมักกระเทียมพริกไก่แล้วทอดแบบธรรมดา แต่ผิวนอกเกรียมเนื้อในสุกนุ่มแทะกินกันสนุก

โกยซีหมี่

เส้นหมี่ไข่ทอดกรอบ แล้วราดด้วยเนื้อไก่ผัดหน่อไม้และเห็ดฟาง น้ำซอสที่ราดมารสดีระดับภัตตาคาร

ข้าวผัดกุ้งและปลาเค็ม

ตบท้ายก่อนกลับบ้านให้อยู่ท้องด้วยข้าวผัดปลาเค็มใบคะน้า ข้าวเรียงเม็ดสวยและหอมปลาเค็มทอดช่วยให้เจริญอาหาร

ไตรพรโภชนา

6/2-3 ซอยรามคำแหง 1 ถนนรามคำแหง

แขวงสวนหลวง เขตสวนหลวง กรุงเทพฯ10250

โทร :02-3187841, 086-5397529

https://maps.app.goo.gl/LUgXH7iLHeXMZ7kk6