อุดมการณ์ผ่านปากกาคือหน้าที่

“ศักดิ์ศรี” ที่พูดพร่ำจำได้ไหม

หลงเศษเงินจนเกินงามก็ตามใจ

ยอมรับใช้ไปก้มกราบอัปยศ

ขายตัวชั่วช้ารับค่าจ้าง

ถูกเงินง้างสั่งไว้ให้โป้ปด

ขาวเป็นดำทุกคำสื่อคืองอคด

น้อมประณตจรดตีนอย่างสิ้นคิด

จรรยาบรรณอันตอกหมุดจุดยึดถือ

ประหนึ่งคือคงไว้ให้ศักดิ์สิทธิ์

เที่ยงธรรมนำถูกถ้วนควรพินิจ

ไม่เบือนบิดผิดเป็นถูกทุกประเด็น

เคียงคู่สู่มวลชนทั้งผลเหตุ

ใช่หมกเม็ดเลศนัยให้ได้เห็น

ต้องเปิดเผยเฉลยจริงสิ่งซ่อนเร้น

อย่ามุ่งเน้นเค้นประโยชน์สู่โคตรตน

ชั่วไม่แตะเพราะแทะเล็มเต็มกระดูก

เพราะว่าถูกซื้อไว้จึงไม่สน

ปล่อยฝูงโจรปล้นบ้านสามานย์ล้น

คิดแต่ผลลาภะไม่ละอาย

เคยเงื้อง่าปากกาเป็นอาวุธ

กลายเป็นจุดต่อรองคล่องซื้อขาย

ปานกะหรี่พลีร่างช่างง่ายดาย

เมื่อเข้าข่ายขายความลวงต้องท้วงติง

“เจริญขวัญ”