คนไทยส่วนใหญ่ต่างรู้จัก “เห็บ” กับ “เหา” เป็นอย่างดีเพราะมีประสบการณ์กับ “เห็บ” และ “เหา” มาแล้วอย่าง “ช่ำปอด”

“เห็บ” มักพบในหมาทุกชนิด ทั้งหมาบ้าน หมาวัด และหมาจรจัดข้างถนน ล้วนมีเห็บอาศัยอยู่ในหนังคอยสูบเลือดกินเป็นอาหารอย่างสุดมัน ครั้นหมาอ้วนพีกลายเป็นขี้เรื้อนใกล้ตาย เห็บจะกระโดดหนีไปเกาะหมาตัวอื่นในทันทีทันใด

“เหา” นั้น ส่วนใหญ่พบในเด็กหญิงผมเผ้ายุ่งกระเซิ้งที่พ่อแม่ไม่มีเวลาให้กับลูก แต่ใช่ว่าลูกคนมีเงินอยู่ในโรงเรียนยอดดังจะปลอดภัยจากการคุกคามของเหาไม่ ชนิดเผลอเมื่อใด “เหาครองศีรษะทันที”

ทั้ง “เห็บ” และ “เหา” เคยถูกสื่อปากไวและคนไทยปากจัดนำไปเปรียบเทียบกับนักเลือกตั้งบางจำพวก

ใครที่ขยันย้ายพรรค โดยทิ้งพรรคเก่าที่ใกล้ตายไปอยู่พรรคใหม่ที่มีนายทุนอู้ฟู่ ก็จะถูกเรียกเป็น “สส.พันธุ์เห็บ”

สำหรับ “เหา” ไม่ได้มีการตั้งฉายานักการเมืองเป็น “สส.เหา” แต่ได้นำคำว่า “เหาฉลาม” มาเรียกแทน โดยเกิดจากพฤติกรรมของปลาบางชนิด ที่ขอว่ายตามขนาบข้างฉลามร้ายไปทุกหนทุกแห่ง เมื่อฉลามกินเหยื่ออย่างมูมมาม จะมีเศษเนื้อของเหยื่อกระจุยกระจายมาให้เหาฉลามได้โอชะ

วันนี้ คำว่า “เหาฉลาม” ไม่ได้ล็อกสเปกอยู่ที่สส.ชอบอยู่ในพรรคที่ร่วมรัฐบาล แต่ยังมีความหมายลามปามไปถึง “นักการเมืองบางรายที่ไม่ชอบไปสู่สนามเลือกตั้ง แต่อยากได้ตำแหน่งที่เกิดจากการแต่งตั้ง” จากผู้มีอำนาจรัฐ โดย “เหาฉลาม” ประเภทนี้ จะต้องขยันยกยอปอปั้นและเอาอกเอาใจผู้มีอำนาจรัฐอย่างเทิดทูนตลอดเวลา

“เห็บหมา” นั้น กลายเป็นข่าวฮือฮาไปหมาดๆ แต่ “เหาฉลาม” นั้นกำลังจะกลายเป็นข่าวใหญ่นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เพราะเหาฉลามจำนวนมาก กำลังโหยหาตำแหน่งทางการเมืองอย่างกระเหี้ยนกระหือรือ

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม