“เทกระจาด” เป็นสำนวนไทยยุคโบราณ เกิดจากแม่ค้าขายถั่ว ขายมันและขายผลไม้ ถ้าลูกค้าเหมาหมดเมื่อใด “ป้าใจ”เป็นต้อง “เทกระจาด” โครมครามให้ “ป้าน้อย” ได้อิจฉา

ปัจจุบัน “กระจาดที่สานด้วยไม้ไผ่” กลายเป็น “ของตกรุ่น” และ “หายาก” ไปแล้ว มีแต่กะละมังพลาสติกและเข่งพลาสติกเข้ามาแทนที่

ดังนั้น ถ้ามีการเหมาสินค้าก็ต้องใช้สำนวนว่า “เทกะละมัง”หรือ “เหมายกเข่ง” มาแทนสำนวน “เทกระจาด”

ส่วนสำนวน “เทกระจาด” ยังไม่ได้ถูกนำเข้ากรุหรือฝังในสุสาน กลับถูกนำไปใช้อย่างผูกขาดกับอุบัติเหตุรถยนต์และรถไฟ ชนิดเกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำพลิกหงายจนมีคนตายเป็นโขยง ก็จะกลายเป็นข่าวใหญ่ในสื่อทุกแขนงว่ามีการ “เทกระจาด” จนคนตายนับร้อย บาดเจ็บนับสิบอะไรทำนองนั้น

“7 วันอันตราย” ในมหกรรมโรคไข้โครมระบาด ที่ผ่านมานั้น ไม่ว่าในช่วงเทศกาลปีใหม่หรือเทศกาลสงกรานต์ “จะต้องมีคนตายด้วยไข้โครม” มากมาย โดยรายใหญ่ๆ ที่ “ชวนกันตายหมู่” มักเกิดจากการ “เทกระจาด” จนศพกลาดเกลื่อนเต็มถนน

“7 วันอันตราย” ในเทศกาลปีใหม่ครั้งที่แล้ว มีผู้เคราะห์ร้ายกลายเป็นผีเฝ้าถนน “ถึง 478 ราย” ซึ่งเกิดจากรายการ “เทกระจาด” ถึงหลายครั้ง

แต่ “7 วันอันตราย” ในปีนี้ “สถิติถูกทุบลงมาอย่างเท่ๆ” ทำให้มีผู้เคราะห์ร้ายสมัครใจนอนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่กลางถนน “แค่ 375 ราย” โดยมี “โคราช” ครองแชมป์เป็นสมัยที่เท่าใดจำไม่ได้แล้ว

“แต่ที่ต้องจำปีนี้ไม่มีรายการเทกระจาด”

ข่าวใหญ่เรื่อง “เทกระจาด” ในช่วงปีใหม่นี้ กลับไปเกิดขึ้นที่ “ประเทศเปรู” มีรถบรรทุกชนกับรถโดยสารบริเวณ “โค้งปีศาจแห่งฮัวโช” ซึ่งห่างจากกรุงลิมา 130 กิโลเมตร “สภาพของถนนโค้งปีศาจอยู่บนเขาสูงชันที่คดโค้งไปตามหน้าผา อากาศมีความชื้นสูง ทำให้เกิดหมอกหนาอย่างถี่บ่อย ปีศาจจึงออกไล่ล่าชีวิตผู้ใช้รถอย่างถี่ยิบ”

“เทกระจาดที่เปรู” ครังนี้ มีคนตายแบบ “เหมายกเข่ง” ไปถึง 56 ราย ข่าวระบุว่าเพิ่งกู้ศพได้ 48 ราย

เรื่อง “เทกระจาด” นั้น ไม่มีชาติใดผูกขาดนะครับไม่ว่า แขก จีน จาม ฝรั่งอั๊งม้อ และรวมถึง พม่า เขมร ไทย ถ้าถึง “ฤดูหยุดยาว” เมื่อใด “แฟชั่นเทกระจาด” ก็จะตามมาเมื่อนั้น

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม