หลายเหตุการณ์ หลายข่าว ในช่วงเวลานี้ ชวนให้อุทานคำว่า “สภาพพพ” ตามแบบ “ทิดไพรวัลย์” ไพรวัลย์วรรณบุตร เพื่อส่งนัยว่า “นี่มันอะไรกันเนี่ย”

1) นายมงคลกิตติ์ สุขสินธารานนท์ สส.บัญชีรายชื่อพรรคไทยศรีวิไลย์ กล่าวถึงการโพสต์เชิญชวนอดีตพระมหาไพรวัลย์ ที่เพิ่งลาสิกขาเมื่อวันที่ 3 ธ.ค. มาร่วมทีมรองผู้ว่าฯกทม. ของพรรคไทยศรีวิไลย์ว่า อดีตพระมหาไพรวัลย์ อายุ 28 ปี การสมัครลงผู้ว่าฯกทม. ต้องอายุ 35 ปีขึ้นไป แต่สามารถลงสมัครสส.ได้ คาดว่า จะมีการนัดทานข้าวกับอดีตพระมหาไพรวัลย์ เพื่อเรียนรู้การเป็นนักการเมืองที่ดีกับตน และจะสอนวิทยายุทธในการเป็นนักการเมืองที่ดี สามารถแก้ไขปัญหาทุกอย่างให้บ้านเมือง เพราะบางเรื่องเอาหัวชนฝาไม่ได้เดี๋ยวหัวแตก

เมื่อถามว่า อดีตพระมหาไพรวัลย์ จะเดินสายทางการเมืองหรือไม่ นายมงคลกิตติ์กล่าวว่า ต้องคุยกันก่อน ระบบพรรคการเมืองไม่ใช่ง่ายๆ ถ้าเราเข้าพรรคใหญ่ จะพูดอะไรมากไม่ได้ ต้องเกรงใจนายทุนพรรค ดังนั้น หากอยากทำประโยชน์เพื่อส่วนรวมก็มาอยู่กับตน ตนจะคุ้มครองให้

“เพราะเข้าวงการการเมืองใหม่ๆ จะโดนรับน้องที่อดีตพระมหาไพรวัลย์จะโดนนายศรีสุวรรณ จรรยา กับนายเรืองไกร ลีกิจวัฒนะ เตรียมรับน้อง ก็มาอยู่กับพี่เดี๋ยวพี่เคลียร์ให้ เราคุยกันได้ พรรคพวกกันหมด งานนี้ต้องมีพี่เลี้ยง ค่อยๆ ฝึกกันไป เพราะการเป็นนักการเมืองที่ดีเป็นยาก แต่การเป็นนักการเมืองเลวมีเยอะแยะ”

วิเคราะห์ : กรุณาดู “สภาพ” ทางการเมืองของมงคลกิตติ์ด้วย ว่าสลักสำคัญ เฉลียวฉลาด เป็นที่รักที่ชื่นชมของมหาชน และก่อประโยชน์แก่แผ่นดินอย่างไร? สภาพของนักการเมืองแบบมงคลกิตติ์ สูงสุดที่ผ่านมา คือ เป็น“แมลงเม่าที่ชอบแสงสี” คือ สนุกกับการได้เป็นข่าว หรือศัพท์สมัยใหม่เรียกว่า “หิวแสง” เน้นตัวเองมากกว่าเน้นส่วนรวม และผมไม่คิดว่า เขา “ฉลาด” กว่า ทิดไพรวัลย์จนถึงขั้นควรอาสามาเป็น “พี่เลี้ยง” สุดๆ ของเรื่องนี้คือ เกาะกระแสทิดไพรวัลย์ หรือมุ่งมั่นจะ “ตั้งคณะ” เพื่อทำโชว์มากกว่า

2) นายทักษิณ ชินวัตร หรือ โทนี่ วู้ดซัม อดีตนายกรัฐมนตรี โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊คระบุว่า วันนี้อยากจะเล่าให้พี่น้องคนไทยได้ฟัง ตามประสาคนแก่ที่อาจ
ชอบพูดเรื่องอดีตบ้าง แต่ผมเป็นคนแก่ที่ถึงแม้อนาคตตัวเองจะสั้น เพราะอายุเยอะแล้ว แต่ก็ยังห่วงอนาคตลูกหลานไทย ผมจำได้ว่าเมื่อผมอายุ 40 ปี กลุ่มชินคอร์ปได้จ้างบริษัทที่ปรึกษาชั้นนำทางการบริหารจากอเมริกาบริษัทหนึ่งมาเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทฯ ในการปรับวัฒนธรรมองค์กร เพื่อให้เข้มแข็งขึ้นเหมาะสมกับโลกที่เปลี่ยนแปลงไป

ปรากฏว่าประโยคแรกที่บริษัทนั้นขึ้นสไลด์ โชว์ขึ้นมาบอกว่า Thailand is a rumour driven society คือ ประเทศไทยเป็นสังคมที่ขับเคลื่อนด้วยข่าวลือ ชอบมีการปล่อยข่าวลือกัน และบางทีข่าวลือก็ขับเคลื่อนประเทศไทยได้เสียด้วย เพราะว่าเราเป็นคนไทยที่อ่อนไหวต่อข่าวลือ และก็นึกว่าข่าวลือนั้นเป็นเรื่องจริง แต่ความจริงข่าวลือ แปลว่า ข่าวที่คนปล่อยอยากให้เป็นจริง

ขณะนี้ก็มีคนปล่อยข่าวว่า พรรคเพื่อไทย พรรคก้าวไกล จะถูกยุบ โดยอ้างว่าผมไปสนับสนุนขบวนการล้มเจ้าบ้าง ไปอ้างว่ามีเงินไหลมาจากต่างประเทศมาสู่ขบวนการล้มเจ้าบ้าง สรุปแล้วก็จะพาดพิงผมเป็นคนทำ ผมเลยต้องขออนุญาตออกมาเล่าให้พี่น้องฟังว่า ถ้าใครมีหลักฐานว่ามีโอนเงินมาจากผม โดยเฉพาะอย่างยิ่งโอนเงินเข้าสู่ขบวนการล้มเจ้าผมจะให้รางวัลอย่างงาม เพราะไม่มีทางมี และผมไม่เคยโอนเงินมา ไม่ว่าเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น ลำพังทำมาหากินและไว้ใช้ในต่างประเทศก็หนักหนาอยู่แล้ว คงไม่คิดจะโอนเงินมาทำอะไร

ขอยืนยันว่าข่าวทั้งหลายเป็นข่าวปล่อยที่เป็นเท็จอย่างสิ้นเชิง ส่วนเรื่องที่ผมจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับการล้มเจ้านั้น ยิ่งเป็นเรื่องที่ตลกและไม่มีมูลแม้แต่นิดเดียว เพราะผมเป็นคนที่จบโรงเรียนเตรียมทหาร จบโรงเรียนนายร้อยตำรวจ และได้ทุนเล่าเรียนจาก ก.พ. ตามความต้องการของกรมตำรวจไปศึกษาต่อทั้งปริญญาโทและปริญญาเอกที่อเมริกา เพราะฉะนั้นโดยธรรมชาติของผม นอกเหนือจากระบบสถาบันที่ต้องดำรงอยู่ด้วยความจงรักภักดีแล้ว ยังเป็นเรื่องความกตัญญูรู้คุณที่เป็นจุดแข็งในชีวิตผม ทำให้ชีวิตผมมีความสำเร็จมาทุกวันนี้เพราะผมมีความกตัญญูรู้คุณ ดังนั้น เรื่องที่กล่าวหาทั้งหมด ขอยืนยันว่าไม่มีมูล และอย่าหวังว่าจะมีคนหลงเชื่อตามคนที่ปล่อย ผมขอปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง

วิเคราะห์ : “สภาพ” ของทักษิณ คือ “กะล่อนไม่มีแผ่ว”เขาคงลืมไปแล้วว่า ตอนปลุกม็อบเสื้อแดง นปช. เขาคือผู้ผลิตวาทกรรม “ไพร่-อำมาตย์” ร่วมไปกับขี้ข้าบริวาร โจมตีว่าชะตากรรมที่ตนเองเผชิญคือ “อำมาตย์อิจฉา”

ทักษิณ เคยโฟนอินคุยกับคนเสื้อแดงว่า “พี่น้องต้องลุกขึ้นสู้ อำมาตย์ไม่อยากเห็นคนหายจน ไม่อยากเห็นลูกหลานฉลาด เพราะอย่างนี้เราถึงต้องพึ่งพาอำมาตย์ตลอดชีวิต ถ้าประชาชนเป็นฝ่ายชนะ เป็นการปลดแอกตนเองให้พ้นจากอำมาตย์ทั้งหลายที่มาบังคับให้เราโง่บังคับให้เราจนต่อ”

คำว่า “ไพร่” และเรื่องชนชั้น ถูกนำมาขยายโดย“ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ” และทดลองใช้บนเวทีเสื้อแดง จ.นครราชสีมาช่วงต้นเดือนมีนาคม 2552 ที่ “ทักษิณ ชินวัตร” ถึงกับโทร.มาหา “ณัฐวุฒิ” บอกว่า “มันใช่มาก” และพูดแบบนี้เสื้อแดงจะเพิ่มขึ้นมหาศาล (จากการให้สัมภาษณ์ของณัฐวุฒิต่อนสพ.กรุงเทพธุรกิจ 25 มีนาคม 2553)

มีการให้นิยาม คำว่า “อำมาตย์” จากการอภิปรายหลายๆ ครั้งในเวทีเสื้อแดงว่า หมายถึง พล.อ.เปรมติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษ แต่หากพิจารณาบริบทอื่นๆ ที่มีการอภิปรายในเวที นปช.แดงทั้งแผ่นดินก็จะพบว่า แท้จริงแล้วมิได้หมายถึงแต่เฉพาะ พล.อ.เปรม เท่านั้น หากแต่ยังขยายไปถึงความไม่เป็นธรรม การปฏิบัติสองมาตรฐาน พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ องคมนตรี และอื่นๆ อีกมาก

บทวิเคราะห์หนึ่งของ “โพสต์ทูเดย์” เคยนำเสนอว่าผู้ที่พยายามนิยามคำว่าอำมาตย์อย่างเป็นรูปเป็นร่างที่สุดในเวที นปช. คือ นายวีระ มุสิกพงศ์ ประธาน นปช.

วันหนึ่ง ทักษิณ ได้ระบุว่า มีคนเตือนว่าไม่ควรจะใช้คำคำนี้ในการปราศรัยบนเวทีคนเสื้อแดง แต่หลังจากทักษิณพูดจบ นายวีระก็ได้อธิบายให้ผู้ชุมนุมเข้าใจว่า นปช.แดงทั้งแผ่นดินเอาคำนี้มาจากหลักศิลาจารึกหลักที่ 1 สมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราช

บางถ้อยคำนั้นมีว่า สมัยพ่อขุนรามคำแหงมีพ่อขุน มีไพร่ สมัยนั้นใครเดือดร้อนสามารถไปสั่นกระดิ่งถวายฎีกาต่อพ่อขุนได้ แล้วพ่อขุนจะตัดสิน แก้ไขความเดือดร้อนให้กับทุกคนได้รับความยุติธรรมอย่างเท่าเทียมกัน “ชนิดตาชั่งไม่เอียงเหมือน พ.ศ. 2553”

“ถามว่า พ.ศ. นี้ มีพ่อขุน หรือไม่ มี

มีการเคาะกระดิ่งถวายฎีกาหรือไม่ มี

แต่อำมาตย์ขโมยกระดิ่งไปไม่เปิดโอกาสให้ความถึงพ่อขุน เหตุฉะนี้ไพร่ฟ้าจะหน้าใสอยู่ฤๅ”

ประธาน นปช.แดงทั้งแผ่นดินยืนยันว่า จะใช้ความว่าอำมาตย์และไพร่ต่อไป

ทักษิณ จะนิยามคำว่าอำมาตย์ไพร่ ตรงกับนายวีระหรือไม่ก็ไม่ทราบ แต่คำอภิปรายของทักษิณ หลายต่อหลายครั้งนั้นก็บ่งชัดว่า นิยามที่อยู่ในใจของเขาเป็นอย่างไร

ศุกร์ที่ 19 มี.ค. 2553 ทักษิณ อภิปรายปราศรัยอย่างมีนัยไปถึงอำมาตย์ว่า “ให้เลิกอุ้มรัฐบาลเพราะรัฐบาลมีปัญหาเรื่องการทุจริต ขณะที่ฝ่ายทักษิณ ทำอะไรก็ผิดไปทุกเรื่อง ขอให้เลิกเถอะไม่เช่นนั้นเราจะใช้ระบบเดียวกับคานธีตอบโต้อังกฤษ ใช้อหิงสาแบบเผ็ดมันที่สุด อย่าปล่อยถึงขั้นนั้น นี่ผมใบ้หวยนะ อย่าคิดว่าโอ๋ข้างหนึ่งกระทืบข้างจะได้ผล อย่าคิดว่าแดงจะสูญพันธุ์ เรามีตัวตายตัวแทน ไม่ต้องห่วง

“รัฐบาลนี้เหมือนต้นไม้ อำมาตย์เหมือนไม้ค้ำถ้าต้นไม้มีชีวิตก็ยืนต้นได้ด้วยตัวเองระดับหนึ่งไม้ค้ำระดับหนึ่ง ถ้าต้นไม้ตาย แรงดึงดูดไม้ค้ำก็จะหัก เราเสียดายไม้ค้ำเราไม่เสียดายต้นไม้ ไม้ค้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เรารัก เราอยากเอาไม้ค้ำไว้ใช้ค้ำสิ่งใหม่ๆ” (โพสต์ทูเดย์ 20 มี.ค.2553)

ผู้ที่คิดว่า อำมาตย์ คือ พล.อ.เปรม และอื่นๆ ตามนิยามที่กล่าวมาข้างต้น ก็กังขาว่า สำหรับ พ.ต.ท.ทักษิณ และพรรคพวกที่ปราศรัยโจมตี พล.อ.เปรม ชนิดไม่มีดีครั้งแล้วครั้งเล่านั้น พล.อ.เปรม คงมิใช่ “ไม้ค้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เรารัก” เป็นแน่

ตัวตนของอำมาตย์ซึ่งเป็นเงาอยู่ในความคิดของ พ.ต.ท.ทักษิณ นั้นมีรูปธรรมปรากฏอยู่อย่างวับๆ แวมๆ ในคำปราศรัยของเขาเมื่อค่ำวันที่ 15 มี.ค.2553

“อยากจะบอกว่าอำมาตย์เลิกระแวง เลิกแทรกแซงเถอะ ปล่อยให้ประเทศนี้โปร่งใส อย่าให้ถอนหงอกกันเลย...โลกมันโตด้วยเทคโนโลยีก้าวไกล ฉะนั้น อำมาตย์ 80 กว่ายิ่งไม่เข้าใจใหญ่เลย” (โพสต์ทูเดย์ 16 มี.ค. 2553)

อำมาตย์ 80 กว่าเป็นใคร? ในเวลานั้น

3) โลกโซเชียลฯร้อนแรงด้วยกระแสที่ถูกปลุกขึ้นมาโจมตี บูลลี่ “น้องลูกหนัง” ศีตลา วงษ์กระจ่าง ลูกสาวฝาแฝดผู้น้อง ของอดีตพระเอกรุ่นใหญ่ “พี่ตั้ว” ศรัณยู วงษ์กระจ่าง และเปิ้ล-หัทยา ด้วยการปั่นแฮชแท็ก #แบนลูกหนัง และต่อเนื่องด้วย #แบนลูกสลิ่ม พร้อมภาพเปรียบเทียบกับ “รุ้ง-ปนัสยา สิทธิจิรวัฒนกุล” ว่า คนวัยเดียวกัน ทำไมชีวิตช่างมีผลลัพธ์ต่างกันเช่นนี้

วิเคราะห์ : ไม่ได้พิจารณา “วิธี” การเลือกหนทางชีวิตระหว่างลูกหนังกับรุ้งกันเลยหรือ สภาพพพ...

ผลย่อมเกิดจากเหตุ หรือกรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมตอบสนอง

คนหนึ่งฝึกฝนตนเองด้วยความอดทนพากเพียร จนได้เป็นศิลปินในต่างประเทศ อีกคนเลือกต่อสู้เพื่อให้ได้ “โลกในฝัน”ของตนเช่นกัน แต่ใช้วิธีที่เข้าองค์ประกอบ “ผิดกฎหมาย” จะให้ชีวิตมีบทสรุปที่สวยงามเท่ากันได้อย่างไร?

“ณัฏฐา มหัทธนา” หรือ “โบว์” นักเคลื่อนไหวทางการเมือง โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ค ว่า ไม่ทราบว่าคนที่โจมตี “ลูกหนัง”อยู่นี่ จะรู้หรือไม่ว่าคนที่เรียกตัวเองว่าฝ่ายประชาธิปไตยปัจจุบันจำนวนมากก็เคยเข้าร่วมชุมนุมกับกลุ่มพันธมิตรฯ และมีคนระดับแกนนำที่เคยเป่านกหวีดมาทั้งบ้านเช่นกัน การแสดงออกทางการเมือง เป็นสิทธิและปัจเจกบุคคลมีหน้าที่รับผิดชอบตามกฎหมายอยู่แล้ว การโจมตีถึงขั้นอยากทำลายอนาคตลูกหลาน คือวัฒนธรรมศาลเตี้ยที่ล้าหลังมาก ต้องไม่ร่วมสร้างบรรทัดฐานที่เสื่อม

นายสมบัติ บุญงามอนงค์ บก.ลายจุด โพสต์เล่าเรื่อง #เมื่อศัตรูไล่ล่าลูกสาวของผม เผยแนวคิดว่า .... “ผมไม่แน่ใจว่าเขาเป็นศัตรูของผมหรือเปล่า แต่พวกเขามองผมเป็นศัตรู เพียงแค่ผมยืนอยู่คนละฝั่งกับความคิดทางการเมืองของพวกเขา ผมคือเป้าหมายที่ต้องถูกทำลาย และไม่เพียงเฉพาะผม แต่หมายถึงองค์กรที่ผมสร้างขึ้นมาเพื่อที่จะช่วยเหลือผู้คนพวกเขาก็ยังอยากเห็นมันล่มสลายไปด้วย!

แต่ผมไม่เคยคิดว่าวันหนึ่ง # ความคิดเห็นทางการเมืองที่แตกต่างกันจะนำไปสู่ #ความเกลียดชังถึงลูกสาวของผม ซึ่งขณะนั้นยังเป็นเยาวชนคนหนึ่ง

วันหนึ่งมีคนทำใบปลิวโจมตีลูกสาวผมแจกอยู่ที่หน้าสวนหลวง ร.9 ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่พักของลูกสาวที่กรุงเทพฯ มีจิตแพทย์เด็กที่มีความเห็นต่างทางการเมืองกับผมเขียนบทความตำหนิสั่งสอนลูกสาวผมอย่างเจ็บแสบ และมีอีกหลายกรณีที่ผมขอไม่เอ่ยถึง

แม้ผมจะเชื่อมั่นในความคิดและการกระทำในทางการเมืองของผมว่า อยู่บนหลักการที่ถูกต้อง แต่ผมก็ยังเผื่อไว้ว่า #จุดยืนทางการเมือง ของผมย่อมมีคนไม่พอใจอยู่จำนวนหนึ่ง ซึ่งในขณะนั้นคงมีไม่น้อยทีเดียว แต่ผมไม่เคยเผื่อใจว่าพวกเขาจะเอาความเกลียดชังในตัวผมไปลงกับลูกสาวผมได้ มองในเชิงเหตุผลแล้วผมนึกยังไงก็ไม่มีเหตุผล นอกเสียแต่ว่าสิ่งนั้นเกิดจากความเกลียดชังและอคติล้วนๆ

ท่ามกลางความขัดแย้งทางการเมือง ผมระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะไม่ให้สถานการณ์นำทางผมไปเป็นปีศาจเฉกเช่นคนเหล่านั้น ไม่ใช่เพราะโลกสวยเพราะโดนมากับตนเอง แต่ไม่อยากเป็นคนเฮงซวยเช่นนั้น

ผมเขียนเล่าเรื่องราวของผมและลูกสาว ถ้าคิดว่าอยากด่าผม เพราะผมไปปกป้องลูกสาวคนอื่นที่คุณมองเขาเป็นศัตรู ผมขอปฏิเสธ แต่ผม #ปกป้องหลักการที่จะ
ไม่โอนถ่ายความเกลียดชังที่เรามีต่อพ่อไปสู่ลูก นี่ไม่ใช่มรดก ถ้าใครจะโดนตำหนิต้องเป็นการกระทำของคนคนนั้นในระดับเดียวที่เขาเป็นผู้กระทำและรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง!

นายประวิตร โรจนพฤกษ์ นักเคลื่อนไหว และผู้สื่อข่าวอาวุโสข่าวสดภาคภาษาอังกฤษ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊คถึงกรณีดังกล่าวว่า

“ศาลตัดสินลงโทษ ยังลงโทษลูกเมียแทนมิได้ เราจึงมิสมควรลงโทษและบอยคอตต์หญิงคนหนึ่งเพราะสิ่งที่พ่อเธอก่อ(เธอเป็นเพียงตัวประกอบในการชุมนุมที่ไม่มีใครสนใจจนกระทั่งจะเดบิวต์กับวง K Pop แล้วพบว่าเป็นลูกตั้ว- ศรัณยู และถามจริงว่าถ้าลูกหนังมิใช่ลูกของตั้ว-ศรัณยูจะมีใครสนใจประเด็นนี้ไหม? เกลียดชังขนาดนี้ไหม?

ผมไม่เห็นด้วยกับการกดดันลูกหนังเพื่อลงโทษกับกรรมที่ตั้ว-ศรัณยูทำ นี่มิใช่ความยุติธรรม แต่มันคือการล้างแค้นอย่างไม่ถูกต้อง เราควรจะมองไปในอนาคต มิใช่จมปลักอยู่กับความเกลียดชังในอดีต”

สรุป : จากกรณีตัวอย่างที่เล่ามาทั้งหมด เห็นสภาพที่น่าสมเพชกันหรือยังครับ