เมื่อกลางสัปดาห์ที่ผ่านมา ศาลอาญา ถนนรัชดาภิเษก ได้นัดฟังคำพิพากษา คดีหมายเลขดำที่ อ.683/2565 ของ ไอซ์ หรือน.ส.รักชนก ศรีนอก สส.กทม.พรรคก้าวไกล ในความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 และ พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 ฐานนำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลอันเป็นเท็จ โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นหรือประชาชนโดยศาลพิเคราะห์ แล้วเห็นว่าจำเลยกระทำผิดตามฟ้องจริงตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112 พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ เป็นความผิดหลายกรรมให้ลงโทษทุกกรรมตามความผิดรวม 2 กระทง พิพากษาจำคุกกระทงละ 3 ปี รวมจำคุก 6 ปีไม่รอลงอาญา

แล้วอย่างนี้นางจะหลุดจากตำแหน่งท่านผู้ทรงเกียรติ ตกเก้าอี้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรที่นางเคยนั่งยกขาไม่เหมาะสมในที่ประชุมรัฐสภาเล่นมือถือแบบชิลๆ หรือไม่!?!?!

หากเทียบเคียงคำพิพากษาคดี หมายเลขดำที่ คมจ.1/2565 หมายเลขแดงที่ คมจ. 5/2566 ของศาลฎีกา

กรณีที่ “ช่อ - พรรณิการ์ วานิช” อดีตสส.ระบบบัญชีรายชื่อ พรรคอนาคตใหม่ และกรรมการบริหารคณะก้าวหน้าต่อกรณีแสดงออกถึงการไม่เคารพ และเทิดทูนต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ที่ต้องพิทักษ์รักษาไว้ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยมาตรา 6 มาตรา 50 อนุมาตรา 1 และมาตรฐานทางจริยธรรมฯข้อ 6

“ช่อ” โพสต์ภาพถ่ายและข้อความ ลักษณะเป็นการกระทำอันมิบังควรต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ลงใน “สื่อออนไลน์-เว็บไซต์เฟซบุ๊ก” ชื่อบัญชี “Pannika Chor Wanich” ซึ่งศาลฎีกา มีคำพิพากษาให้ถอดถอนสิทธิสมัครรับเลือกตั้งและไม่มีสิทธิดำรงตำแหน่งทางการเมืองตลอดไป ฐานฝ่าฝืนจริยธรรมร้ายแรงตามกฎหมายกับ “ช่อ-พรรณิการ์ วานิช”

ช่อ–พรรณิการ์ วานิช” ไม่ใช่นักการเมืองคนแรกที่ฝ่าฝืนมาตรฐานทางจริยธรรมอย่างร้ายแรง และคงไม่ใช่คนสุดท้าย ตราบใดที่นักการเมืองไทยยังไม่ยั้งคิดแยกแยะพฤติกรรมการแสดงออกที่ผิดบทบัญญัติของกฎหมาย เพราะกฎหมายไม่ใช่ตัวปัญหาของสังคม

ไม่มีคนดีถูกกล่าวหาความผิดมาตรา 112 มีแต่คนอัปรีย์จัญไรเท่านั้นที่ไม่รู้กาลเทศะ ไร้วุฒิภาวะสามัญสำนึก จงใจฝ่าฝืนมาตรฐานจริยธรรมอย่างร้ายแรง

มาตรฐานจริยธรรม ซึ่งเป็นรากฐานของความเจริญรุ่งเรือง ความมั่นคง และความสงบสุขของประชาชน สังคม ประเทศชาติ เพราะแม้ประเทศชาติจะได้รับการพัฒนาในด้านวัตถุ เทคโนโลยี ความทันสมัยของวิทยาการต่างๆ มากมายเพียงใด หากแต่ขาดจริยธรรมแล้ว การพัฒนาที่ยั่งยืนก็ไม่เกิดขึ้นแต่อย่างใดเพราะเป็นการพัฒนาที่ก่อให้เกิดการแข่งขัน แย่งชิง และเบียดเบียนทำร้ายซึ่งกันและกัน

การพัฒนาบ้านเมือง ต้องพัฒนาด้านจิตใจก่อน เพราะการพัฒนาจิตใจของคนในสังคม หมายถึง การพัฒนารากฐานแห่งความเป็นมนุษย์ เมื่อรากฐานแห่งความเป็นมนุษย์ถูกเติมเต็มในจิตใจแล้ว การพัฒนาในด้านเศรษฐกิจ สังคม การศึกษา และการพัฒนาด้านอื่นๆ ย่อมเจริญรุดหน้าไปด้วย และถือได้ว่าเป็นการพัฒนาที่สร้างสรรค์

จริยธรรมมิได้จำกัดความหมายอยู่ที่การถือศีลการเข้าวัดปฏิบัติธรรม เจริญจิตตภาวนาโดยไม่มุ่งทำประโยชน์ต่อสังคมเท่านั้นหากแต่หมายถึง การประพฤติปฏิบัติโดยวางรากฐานความคิด ความเห็นที่ถูกต้อง การทำหน้าที่ของตนให้สมบูรณ์ เว้นสิ่งที่ควรเว้น กระทำในสิ่งที่ควรทำ ดำเนินชีวิตถูกต้องตามเหตุผล ตามกาลเทศะ

จริยธรรม ยังเป็นเครื่องควบคุมพฤติกรรมมนุษย์ ในสังคมให้เกิดการยอมรับในศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ของผู้อื่น จริยธรรมจะเป็นเครื่องมือหล่อหลอมให้คนเกิดความรักความสามัคคีต่อกัน ประพฤติปฏิบัติต่อกันด้วยความเอื้ออาทรต่อผู้อาวุโสกว่า และมีความอ่อนโยนต่อผู้ที่ด้อยกว่าทั้งด้านอายุ ตำแหน่งหน้าที่การงาน หรือสถานภาพทางสังคม

ดังนั้น จริยธรรมจึงมีความจำเป็นและมีคุณค่าก่อให้เกิดประโยชน์แก่สังคมแก่นักการเมือง อย่างยิ่ง

นักการเมืองที่แสดงพฤติกรรมให้เห็นว่าไร้วุฒิภาวะไม่รู้กาลเทศะ ไร้สามัญสำนึกระหว่างดำรงตำแหน่งทางการเมือง

หากไร้คุณธรรมจริยธรรมย่อมสร้างผลกรรมให้แก่ตน หาใช่โดนใส่ร้ายกลั่นแกล้ง

นักการเมืองที่ฝ่าฝืนมาตรฐานจริยธรรมร้ายแรง ทว่ายังสำรอกสำรากว่ายึดมั่น ศรัทธาระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขอย่างไม่กระดากปากเยี่ยงนี้ ยังจะสมควรเป็นผู้แทนปวงชนชาวไทย เป็นท่านผู้ทรงเกียรติผู้บัญญัติข้อกฎหมายต่อไปอีกเช่นนั้นหรือ