จอมอิทธิฤทธิ์ของฝรั่งอั้งม้อนั้น นอกจากมีเทพทั้งหลายและเทวดาทั้งปวงแล้ว ยังมี“มนุษย์ธรรมดา” บางรายที่มีคาถาสุดขลัง มีฤทธิ์เดชอัศจรรย์ จนได้รับฉายาเป็น “พ่อมด” ที่มีอิทธิฤทธิ์ไม่แพ้เทพ

ในบรรดาพ่อมดทั้งหลายในอดีต เมื่อศตวรรษที่ 7 นั้น “พ่อมดเมอร์ลิน” ถือเป็นพ่อมดยอดดังในประวัติศาสตร์ของอังกฤษ โดย “พ่อมดเมอร์ลิน” เป็นผู้ปั้น “เด็กชายอาร์เธอร์” ให้กลายเป็น “กษัตริย์อาร์เธอร์ผู้ยิ่งใหญ่” ในกาลเวลาต่อมา

โดย “พ่อมดเมอร์ลิน” ได้ “ปักดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์” อันศักดิ์สิทธิ์จบลงในแท่งหินอย่าง “สุดลึก” แล้วประกาศว่า “ผู้ใดที่ดึงดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์ขึ้นมาจากแท่งศิลาได้ ผู้นั้นจะได้เป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ของอังกฤษ”

ปรากฏว่า ไม่มีมนุษย์คนใด “ดึงดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์ขึ้นมาจากแท่งศิลาศักดิ์สิทธิ์ได้” ยกเว้นคนเดียวคือ “อาร์เธอร์” ซึ่งพ่อมดเมอร์ลินแอบใช้คาถาอันสุดฉมังทำให้ “อาเธอร์” ดึงดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์ขึ้นจากแท่งศิลาได้และ 15 ปีต่อมาหนุ่มอาเธอร์ก็ได้ครองบัลลังก์เป็นกษัตริย์อังกฤษ ตามที่“พ่อมดเมอร์ลินต้องการ”

เหลียวมาดู “จอมอิทธิฤทธิ์” ของสารขัณฑ์บ้าง นอกจากมีเทวดาและเทพทั้งปวงที่ “สายมูเคารพกราบไหว้แล้ว” ก็ยังมีฤๅษีจอมบำเพ็ญตบะและโยคีจอมปลีกวิเวก ซึ่งมีคาถาสุดขลัง “เป่าเพี้ยง เพี้ยง เพี้ยง สามคำ” ทำให้เกิดสิ่งที่ผู้เฒ่าต้องการตามมาอย่าง “ฉับไว”

จะขอกล่าวถึง “โยคี” ตนหนึ่ง เป็นโยคีที่มีคาถาสุดขลังเหนือกว่าโยคีทุกๆ ราย ได้ฉายาเป็นชื่อว่า “โยคีลูกเต๋า” ได้เป่าคาถาและสะกดจิตให้ชาวสารขัณฑ์เลือกสาวกของโยคีเข้ามาเป็นสส.ในสภาสารขัณฑ์ จนสามารถจัดตั้งรัฐบาลผสมกับอีก 6 พรรคการเมืองได้อย่าง “เท่ๆ”

“โยคีหัวลูกเต๋า” ไม่ยุ่งการเมืองและไม่ได้มีส่วนบริหารประเทศ แต่พักอยู่ใน “อาศรมรัชนีส่องแสง” บำเพ็ญตบะชนิด “ปลีกวิเวกอย่างเข้มข้น”

ส่วนการบริหารประเทศนั้น เป็นหน้าที่ของสาวกทั้งปวง โดยโยคีต้องการสิ่งใด “ก็จะใช้คาถาล่องหน” ไปสั่งให้สาวกทำในสิ่งที่ “โยคีต้องการ”

แท้จริงแล้ว สาวกของโยคีมีคนเก่ง คนดังและผู้เชี่ยวชาญในทุกๆด้านที่จะบริหารประเทศได้อย่าง “สุดเจ๋ง”

แต่กลับเกิด “รายการเหลือเชื่ออย่างสุดปัง” ตรงที่ “โยคีหัวลูกเต๋า” เกิดฟ้าแลบในสมอง ขอ “เล่นพิเรนทร์” ไปสุดไกล โดยใช้คาถาสุดขลัง“เสกแมวไปแจวเรือ เสกเสือไปไถนา และเสกลาให้เป็นผู้นำประเทศ”เล่นเอาชาวสารขัณฑ์ “ทุกภาคส่วน” ต่างตกใจถึงขั้น “อ้าปากค้าง”ปล่อยแมลงวันบินเข้าปากเป็นฝูงๆ

โดยเฉพาะ กรณี “เสกลามาเป็นผู้นำประเทศ” นั้น ทำให้ชาวสารขัณฑ์จำนวนมากและเดินทางไปไพรัชประเทศต่างไม่มีใครกล้าบอกว่า

“บ้านเมืองตูข้า ปกครองโดยลาจร้า”

กมลศักดิ์ ตั้งธรรมนิยม