การมีนักการเมืองโง่เขลา ไร้ความละอาย ไร้ความรู้ ไร้ความสามารถ ไร้คุณธรรม ไร้ศีลธรรม ไร้จรรยาบรรณ คือการประกาศให้นานาชาติรู้ชัดว่าประเทศที่มีนักการเมืองเช่นนั้นไม่มีวันเจริญ

แต่หากถามว่า แล้วทำไมประเทศจึงมี นักการเมืองเลวทราม ก็ต้องตอบว่าเพราะว่าคนมีสิทธิเลือกตั้งอาจจะเลวทรามด้วย เพราะถ้าหากคนมีสิทธิเลือกตั้งไม่เลวทราม ก็ต้องไม่เลือกคนเลวทรามเป็นตัวแทนเข้าไปนั่งในรัฐสภา หรือไปทำหน้าที่เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร (สส.) ใช่หรือไม่ 

สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรคือตัวแทนของประชาชน เพราะประชาชนเป็นผู้เลือกตัวแทนของตนเข้าไปทำหน้าที่ในรัฐสภา ดังนั้น การที่ประเทศใดมีนักการเมือง หรือมี สส. เป็นแบบใด มันก็จึงเป็นตัวสะท้อนภาพของประชาชนอย่างชัดเจนที่สุด 

มีคำถามว่า การปรับคณะรัฐมนตรี (ค) ครั้งล่าสุดของประเทศไทย จะทำให้ประเทศดีขึ้น พัฒนามากขึ้น แล้วช่วยแก้ปัญหาวิกฤตเศรษฐกิจได้หรือไม่ 

ก็ต้องถามต่อไปว่า ในเมื่อบุคคลที่วนเวียนเปลี่ยนกันเป็นรัฐมนตรี ยังเป็นคนหน้าเดิมๆ เคยนั่งเป็นรัฐมนตรีในกระทรวงอื่นๆ มาก่อน แล้วก็เปลี่ยนไปนั่งเก้าอี้รัฐมนตรี กระทรวงอื่นๆ ต่อไป วนเวียน เวียนวนไม่ต่างกับการเล่นเกมเก้าอี้ดนตรี เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็จึงทำให้ตอบได้ชัดๆ ว่า ต่อให้ปรับคณะรัฐมนตรีอีกกี่สิบ กี่ร้อยครั้ง ก็ไม่ทำให้ประเทศดีขึ้น ไม่ทำให้พัฒนาขึ้น

แล้วยิ่งมีนายกรัฐมนตรีคนเดิมที่ไม่มีสติปัญญา ไม่มีความสามารถ ไม่มีความละอาย ไม่มีความรู้เท่าทันสถานการณ์การเมืองทั้งภายในและระหว่างประเทศ ไม่มีความรู้เรื่องเศรษฐกิจก็ยิ่งทำให้เห็นชัดว่าประเทศไม่มีทางเจริญก้าวหน้าไปได้

ลองย้อนกลับไปดูหน้าตาและชื่อของบุคคลที่กินตำแหน่งในคณะรัฐมนตรีในระยะประมาณ2 ปีที่ผ่านมา ก็จะพบว่ามีคนหน้าเดิมๆ เวียนว่าย เวียนวนอยู่ในคณะรัฐมนตรี บางคนถูกย้ายไปนั่งเก้าอี้รัฐมนตรีแบบส่งเดช ถูกส่งไปนั่งทั้งๆ ที่ไม่มีความรู้ความสามารถ ไม่มีความเข้าใจในงานของกระทรวงที่ถูกส่งไปนั่งกินตำแหน่งผู้บริหารสูงสุด แต่แม้จะรู้ตัวเองว่าไร้ฝีมือ แต่ก็ยังหน้าทนรับตำแหน่ง โดยไม่สำนึกสำเหนียกแม้แต่น้อยว่ามันคือการทำลายความเจริญของประเทศ 

น่าเวทนาที่คนซึ่งถูกส่งไปกินตำแหน่งรัฐมนตรีไม่มีความละอาย แม้จะรู้ตัวดีว่าตนเองไม่มีความสามารถ นี่คือการทำลายความมั่นคง ความเจริญ และความก้าวหน้าของประเทศอย่างชัดเจน

การปรับคณะรัฐมนตรีที่เวียนวน เวียนเทียนอยู่ในกลุ่มของคนไร้สติ ไร้สมอง ไร้ความสามารถ ไร้ความละอายคือการจงใจทำลายประเทศโดยแท้ แต่ถึงแม้จะรู้ดีในเรื่องเลวร้ายสามานย์เช่นนี้ ประชาชนก็ยังคงปล่อยให้ปัญหาเลวทรามต่ำช้าดำเนินต่อไป ราวกับไม่รับรู้ ไม่เข้าใจ ไม่มีบทเรียนว่าการปล่อยเรื่องเลวทรามเช่นนี้ให้เกิดขึ้นคือการจงใจทำลายล้างประเทศ

ตราบใดก็ตามที่คนไทยยังปล่อยให้นักการเมืองเลวๆ ก้าวขึ้นไปเป็นรัฐมนตรี และนายกรัฐมนตรี ก็หมายถึงการจงใจบ่อนทำลายประเทศ น่าอัศจรรย์ใจมากที่คนไทยไม่เคยจดจำบทเรียนที่เลวร้ายของการปล่อยให้รัฐมนตรีเลวๆ ทำหน้าที่บริหารราชการแผ่นดิน คนไทยไม่สำนึกสำเหนียกบ้างหรือว่าแผ่นดินนี้ถูกรัฐมนตรีเลวๆ บ่อนทำลายมาแล้วไม่รู้จักกี่สิบกี่ร้อยครั้ง คนไทยยังจะปล่อยให้คนเลวเป็นนายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีต่อไป กระนั้นหรือ