ในบรรดานายกรัฐมนตรีไทยทั้งหมดจวบจนถึงบัดนี้ (ไทยมีนายกรัฐมนตรีมาแล้ว 31 คน และกำลังจะมีรายที่ 32 หลังแพทองธาร ชินวัตร พ้นตำแหน่งนายกรัฐมนตรี) ถามว่านายกรัฐมนตรีคนไหนที่มีเจตนาและพฤติกรรมทำลาย ทำร้ายประเทศไทยได้สาหัสสากรรจ์มากมายอย่างสุดๆ

คำถามต่อมาคือ ทำไมคนไทยจึงปล่อยให้นายกรัฐมนตรีจำพวกล้างผลาญบ่อนทำลายบ้านเมืองสามารถทำความเสียหายและบ่อนทำลายบ้านเมืองของเราได้ คนไทยไม่รักชาติรักบ้านเมืองของเราทุกคนหรือ ถามย้ำว่าทำไมเราจึงปล่อยให้คนเลวเข้าไปมีอำนาจรัฐ แล้วยังปล่อยให้คนเลวบ่อนทำลายชาติบ้านเมืองของเราทุกคน

แน่นอนว่าประเทศไทยไม่ใช่ประเทศร่ำรวยมั่งคั่งมากที่สุดบนโลกใบนี้ แต่ประเทศไทยก็ไม่ใช่ประเทศยากจน ตกต่ำ ล้าหลัง เสียจนจัดอยู่ในกลุ่มประเทศด้อยพัฒนาสุดขีด เราไม่ปฏิเสธว่าประเทศไทยยังอยู่ในลำดับของประเทศกำลังพัฒนา ซึ่งหมายความว่ายังไม่เจริญก้าวหน้าเหมือนประเทศที่พัฒนาแล้ว แต่คนไทยก็พยายามช่วยกันพัฒนาประเทศไทยของเราให้ก้าวหน้า แต่มีเรื่องน่าสงสัยมาก เพราะในขณะที่เราอ้างว่าเรากำลังร่วมพัฒนาประเทศ แต่กลับพบว่ายังมีคนไทยจำนวนไม่น้อยสนับสนุนนักการเมืองจำพวกโกงบ้านกินเมือง แต่ที่น่าสมเพชเวทนายิ่งกว่าคือ ยังมีคนไทยโง่งมงายสนับสนุนนักการเมืองโกงชาติ เพราะอ้างว่า นักการเมืองทุกคนก็โกงกินไม่ต่างกัน เพราะฉะนั้น นักการเมืองคนไหนโกงชาติบ้านเมืองแล้ว นำเงินโกงไปแบ่งให้ฉันบ้าง ฉันก็พอใจแล้ว เพราะดีกว่าปล่อยให้มันโกงแล้วฉันไม่ได้อะไรเลย

คำถามคือเมื่อคนไทยบางกลุ่มจงใจเลือกนักการเมืองโกงชาติ เพราะเชื่อว่านักการเมืองโกงชาติจะคายเศษอาหารที่มันฉ้อโกงสมบัติของชาติเข้าไปแล้ว โดยเน้นว่าคืนเศษอาหารหรือขยะปฏิกูลให้คนไทยจำพวกโง่เขลาได้กินบ้าง เพียงแค่นี้ก็สามารถทำให้คนไทยจำพวกโง่เขลาพึงพอใจ หากบ้านเมืองไทยยังมีคนจำพวกนี้อยู่ต่อไป แล้วถ้ายิ่งมีคนพรรค์อย่างนี้จำนวนมากขึ้น ซึ่งมีมากเสียจนพวกคนโง่เขลารวมตัวกันไปลงคะแนนเลือกนักการเมืองโกงบ้านกินเมืองให้เข้าไปผลาญทรัพยากรของประเทศไทยได้แล้ว ก็หมายความว่าความวิบัติบรรลัยต้องบังเกิดกันประเทศไทยและคนไทยอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าที่ผ่านมานั้นประเทศไทยอาจจะมีนายกรัฐมนตรีทั้งดีและเลวผสมปนเปกันไป เช่น นายกรัฐมนตรีบางคนจงใจเข้ามาเพื่อโกงบ้านกินเมืองทุกรูปแบบ เช่น ทุจริตเชิงนโยบาย หรือต้องการยึดกุมอำนาจรัฐไว้ในกำมือของตนเอง และคนในโคตรตระกูลของตนเองแบบชนิดไม่ตายไม่เลิกโกง ในขณะเดียวกันก็พบว่ามีนายกรัฐมนตรีบางคนพยายามสร้างความเจริญให้บ้านเมือง และเข้ามาเพื่อแก้ไขเหตุวิกฤตที่บังเกิดกับบ้านเมือง

แต่แล้วก็บังเกิดเรื่องน่าอดสูชนิดสุดแสนสังเวช เมื่อคนไทยได้พบเห็นว่ามีนายกรัฐมนตรีไทยรายหนึ่งมีพฤติกรรมขายชาติอย่างชัดแจ้ง โดยเฉพาะการป่าวประกาศกับศัตรูของชาติว่าทหารไทยเป็นศัตรูกับรัฐบาลไทย แต่ที่น่าสมเพชยิ่งกว่าคือนายกรัฐมนตรีไทยดันแสดงความอุบาทว์ด้วยการประกาศว่าตนเองเป็นพวกเป็นพ้องเป็นฝั่งเป็นฝ่ายเดียวกันกับศัตรูของประเทศไทย ย้ำว่าไม่เคยมีนายกรัฐมนตรีไทยคนไหนประกาศว่าตนเองเป็นพวกเป็นพ้องเป็นฝั่งเดียวกับศัตรูของชาติ ดังนั้น เมื่อปรากฏว่ามีนายกรัฐมนตรีไทยรายหนึ่งแสดงความอุบาทว์ด้วยการประกาศเป็นมิตรเป็นพวกเดียวกับศัตรู ก็จึงเท่ากับประกาศชัดว่านายกรัฐมนตรีจงใจขายชาติให้ศัตรู

นายกรัฐมนตรีขายชาติมาจากพ่อที่มีพฤติกรรมขายชาติใช่หรือไม่ แล้วก็ต้องถามต่อไปว่า นายกรัฐมนตรีขายชาติขึ้นไปรับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีได้ก็เพราะว่ามีคนไทยจำพวกขายชาติให้การสนับสนุน ใช่หรือไม่ หากคนไทยจำนวนมากไม่สนับสนุนให้คนขายชาติขึ้นไปเป็นนายกรัฐมนตรี ก็ไม่มีวันที่คนขายชาติจะได้กินตำแหน่งนายกรัฐมนตรี แม้วันนี้คนขายชาติรายหนึ่งจะพ้นจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีไปแล้ว แต่ก็มิได้หมายความว่าประเทศไทยจะหมดสิ้นนายกรัฐมนตรีขายชาติรายต่อไป เพราะตราบใดก็ตาม หากประเทศยังมีคนไทยให้การสนับสนุนให้คนขายชาติขึ้นไปเป็นรัฐบาล เป็นนายกรัฐมนตรี ก็ไม่ต้องหวังว่าประเทศไทยจะหมดสิ้นนายกรัฐมนตรีขายชาติ