กัมพูชาโดยสองพ่อลูกตระกูลฮุนของเขมร..เป็นพวกสุนัขลอบกัด..และเป็นอสรพิษที่ไว้วางใจไม่ได้

โดยเฉพาะ“ฮุน เซน”ผู้พ่อ..เป็นทรราชที่ป่าเถื่อนอำมหิต..และเป็นบุคคลที่“ทักษิณ ชินวัตร”ตระกูลชินฝั่งไทย..สามารถคบค้าสมาคมเป็นเพื่อนมิตรแบบญาติสนิทมาได้อย่างยาวนานถึงกว่า 30 ปี..ซึ่งแปลกแต่จริง

และตราบใดที่ตระกูลฮุนโดย“ฮุน เซน”ยังครองอำนาจในกัมพูชา..ก็อย่าได้หวังว่า“สันติภาพ”ระหว่างไทยกับกัมพูชาจะเป็นจริง..ซึ่งนั่นก็หมายถึงความสุขสงบของประชาชนคนไทยใน 7 จังหวัดชายแดนไทยที่ติดกับกัมพูชา..ไม่มีทางเกิดขึ้นได้

เมื่อวานวันที่ 12 สิงหาคมวันแม่แห่งชาติ..ทหารพรานแห่งกองทัพไทย..“ลูกของแผ่นดิน”ที่ทำหน้าที่คอยพิทักษ์ปกป้องอธิปไตยของชาติในแนวหน้า..ก็ต้องรับเคราะห์อีก..เหยียบทุ่นระเบิดสังหารบุคคลของ“เขมรสุนัขลอบกัด”ที่ลอบฝังไว้ในดินแดนไทยอีกหนึ่งลูก..เป็นผลให้..ส.อ.ธีรพล เพียขันที..ขาซ้ายขาดทันที

เหตุเกิดเมื่อเวลาประมาณ 09.10 น.วันที่ 12 สิงหาคมวานนี้..ขณะที่ทหารพราน“ร้อย.ทพ.2610”ทำการลาดตระเวนบริเวณฐานจุ๊บตาโมก..ฝั่งตะวันตกของปราสาทตาเมืองธม..อำเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร์..บริเวณพิกัด”R51”..ซึ่งทุ่นระเบิดที่ถูกลักลอบฝังไว้นี้..อยู่ในแนวรั้วลวดหนามของฝั่งประเทศไทย..และเป็นเส้นทางที่ทหารไทยใช้ลาดตระเวนเป็นประจำ

เหตุทหารไทยเหยียบทุ่นระเบิดครั้งนี้..นับเป็นครั้งที่สองหลังการเจรจาระดับ“GBC”เมื่อวันที่ 7 สิงหาคม..ที่ประเทศมาเลเซีย..สิ้นสุด..โดย พล.อ.ณัฐพล นาคพาณิชย์ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกลาโหม..ฝ่ายไทย..กับ พล.อ.เตีย เซฮา รองนายกรัฐมนตรี..และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงโหม..ฝ่ายกัมพูชา..ได้ลงนามเห็นชอบร่วมกัน 13 ข้อ

ใน 13 ข้อนั้น..ฝ่ายกัมพูชาไม่ยอมตกลงตามที่ฝ่ายไทยเสนอ 2 ข้อ..โดยขอนำกลับมาพูดคุยในการประชุม GBC ครั้งหน้า..คือ..อีกหนึ่งเดือนถัดจากวันที่ 7 สิงหาคม 2568..ซึ่ง 2 ข้อนี้..ถือว่าเป็นหัวใจสำคัญ-นั่นก็คือ

1.ความร่วมมือในการเก็บกู้ทุ่นระเบิด..ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่นำไปสู่การใช้กำลังระหว่างกัน..โดยไทยพร้อมให้ความร่วมมือในพื้นที่ปะทะ..และตลอดแนวชายแดนเพื่อความปลอดภัยของทั้ง 2 ฝ่าย

และ 2.ความร่วมมือปราบปรามภัย“ออนไลน์ –สแกมเมอร์”..ที่ส่งผลกระทบต่อคนไทยและประเทศในภูมิภาคอย่างกว้างขวาง

ทั้ง 2 หัวข้อนี้..เชื่อว่าไม่ว่าจะคุยกันในระดับไหน..หรือกี่ครั้ง..สุดท้ายแล้ว..กัมพูชาก็ไม่มีทางที่จะยินยอมตกลงด้วยกับฝ่ายไทย

เรื่องภัย“ออนไลน์-แสกมเมอร์”นั้น..ที่แท้แล้วเป็นแหล่งรายได้ก้อนมหาศาล..ที่ประมาณการกันว่า..รายได้ต่อปีอยู่ที่ 4 แสนล้านบาท-6 แสนล้านบาท..โดยนักธุรกิจใหญ่ระดับมหาเศรษฐีที่เป็น“ขบวนการสีเทา”..ล้วนอยู่ใต้อำนาจของ“ฮุน เซน”..และเงินที่ได้จากแหล่งนี้..รวมทั้งบ่อนกาสิโนและบริการฟอกเงินทั้งหลาย..คือเงินที่ถูกนำไปบำรุงบำเรอและค้ำจุนอำนาจของตระกูลฮุน..โดย“ฮุน เซน”

และสงครามรุกรานไทยที่สองพ่อลูกตระกูลฮุนแห่งเขมรก่อขึ้นในครั้งนี้ จากการเปิดฉากถล่มปืนใหญ่และจรวดหลายลำกล้อง“Bm-21” เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคมที่ผ่านมา กระทั่งมาสู่การเจรจาหยุดยิงที่ยังไม่สะเด็ดน้ำนั้น  เรื่อง“ออนไลน์ –สแกมเมอร์” อันเป็นภัยที่ไทยมีนโยบายจะปราบปราม ก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งในปมเหตุ

สำหรับความร่วมมือในการเก็บกู้ทุ่นระเบิด..ที่กัมพูชายังไม่ยอมตกลง..และเชื่อว่าหัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมตกลง..เพราะ“การลอบฝังทุ่นระเบิด”..คืออาวุธสำคัญของ“เขมรสุนัขลอบกัด”..ที่จะใช้ต่อกรกับไทย..เนื่องจาก“2 พ่อลูกตระกูลฮุน” หมดท่ากับการต่อสู้เยี่ยงสุภาพบุรุษในสนามรบ

เหตุเหยียบทุ่นระเบิดที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 12 สิงหาคมวานนี้..นับเป็นครั้งที่ 5 ซึ่งทำให้หทารไทยต้องสูญเสียขาไปถึง 5 คน

ครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 2568..ที่ช่องบก..จังหวัดอุบลราชธานี เป็นผลให้พลทหารธนพัฒน์ หุยวัน..ต้องตัดขาซ้าย, ครั้งที่สอง-วันที่ 23 กรกฎาคม 2568..ที่ช่องอานม้า..จังหวัดอุบลราชธานี เป็นผลให้ จ.ส.อ.พิชิตชัย บุญโคราช..ขาขวาขาด, ครั้งที่สาม-เมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม 2568..จากการบุกเข้ายึดปราสาทตาควาย..จังหวัดสุรินทร์..ก่อนสิ้นสุดเวลาหยุดยิงตอนเที่ยงคืน..เป็นผลให้ ร.ต.เกียรติวงศ์ สถาวร..ขาขวาขาด,  ครั้งที่สี่เมื่อวันที่ 9 สิงหาคมที่ผ่านมา..ที่ภูมะเขือ..จังหวัดศรีสะเกษ..เป็นผลให้ จ.ส.อ. ธานี พาหา..ข้อเท้าซ้ายท่อนล่างขาด..และครั้งที่ 5..เมื่อวันที่ 12 สิงหาคมวานนี้..ส.อ.ธีรพล เพียขันที..ขาซ้ายขาด

อย่างไรก็ตาม..ความสูญเสียที่ไม่จบสิ้นนี้..ฟังได้จาก“จ่าไอซ์ ทัพฟ้า”..ที่กู่ร้องโดยโพสต์ข้อความลงในโลกโซเชียลไปยัง“รัฐบาลไทยหัวใจเขมร”ชุดนี้..แทนเพื่อนทหารพรานที่อยู่ในแนวหน้า..หลังเหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้..ส.อ.ธีรพล เพียขันที..ต้องสูญเสียขา..ว่า“พวกผมไม่ไหวแล้วนะเว้ยพี่”

ข้อความเต็มๆ แบบนี้

“ผมโทรคุยกับเพื่อนที่เป็นทหารพราน..อยู่กับ..พี่ธีรพลที่ขาขาด..เสียงเล่าออกมาจากหัวใจ..ร้องไห้..แต่แฝงไปด้วยความเข้มแข็ง..บอกผมว่า ‘พวกผมไม่ไหวแล้วนะเว้ยพี่’..และ‘วันนี้เป็นพี่เค้า..วันพรุ่งนี้อาจเป็นผม..มะรืนอาจเป็นน้องอีกคน..เราไม่รู้เลยว่ามันวางไว้ตรงไหน..จะทำอะไรอยากให้รัฐบาลสั่ง..เอาให้จบจบไปเลย..พวกผมไม่ไหวแล้วเว้ยพี่’”

รุ่งเรือง ปรีชากุล