“หมา” เป็นเพื่อนมนุษย์มาตั้งแต่ยุคโบราณ คนได้นำ “หมาป่า” มาเลี้ยงเป็น “หมาบ้าน” ตั้งแต่โฮโมซาเปี้ยนยังไม่รู้จักคำว่า “อารยธรรม” ด้วยซ้ำ
โฮโมซาเปี้ยนทุกภาษาชาติ ล้วนรู้จัก “ผูกพันกับหมา” อย่างเหลือเชื่อ เพราะ “หมาเป็นสัตว์เลี้ยงที่ใช้สารพัดประโยชน์ได้อย่างสุดคุ้ม” ยิ่งกว่าสัตว์เลี้ยงชนิดใดๆ ในโลก
เท่าที่พอจะสรุปได้อย่างกระชับย่อ “หมาเป็นเพื่อนรักร่วมชีวิตกับมนุษย์ได้อย่างกลมกลืน ทั้งคนทั้งหมาต่างพึ่งพิงกันได้อย่างน่าอัศจรรย์ และหมายังเป็นทาสรับใช้ที่ซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อนายไม่มีใครเสมอเหมือน”
นอกจากนั้น หมายังเป็นสุดยอดรปภ. เป็นหน่วยกู้ชีพที่ป่อเต็กตึ๊งต้องอาย เป็นหน่วยกล้าตายระดับ “ฮีโร่ยอมพลีชีพ”
ปัจจุบัน “หมาบางสายพันธุ์” ได้กลายเป็น “เฟอร์นิเจอร์ราคาแพงเคลื่อนที่ได้” ที่มหาเศรษฐีและเลดี้แสนสวยนิยมสะสม
“หมายุคโบราณ” ล้วนเป็น “หมาป่า” แน่นอนแล้วมีหัวไอ้เรืองชักนำมาเลี้ยงเป็น “หมาบ้าน”
โดยธรรมชาติของ “หมาป่า” ทุกตัวล้วน “เห่าไม่เป็นได้แต่หอน” จะโกรธ เกลียด กลัว ดีใจหรือเสียใจอย่างไร? “หอนเท่านั้นคืองานข้า พ่อสอนไว้”
มีเฉพาะ “หมาบ้านเท่านั้นที่เห่าเป็น” โดยหมาป่าที่ถูกนำมาเลี้ยงเป็นหมาบ้านตั้งแต่ยุคโบราณ “เห่า” เป็นตั้งแต่เมื่อใด? ไม่มีนักประวัติศาสตร์ชีวิตหมาคนใดได้บันทึกไว้
แม้แต่โลกปัจจุบัน “หมาป่าทั้งนั้น ทุกตัวก็ยังเห่าไม่เป็น”
ในบรรดานักเขียนทั้งไทยเทศที่นำ “หมามาเป็นตัวเอก” ของเรื่องมีมากมาย นักเขียนไทยที่เขียน “เรื่องหมาได้สะเทือนใจที่สุด” ได้แก่ “ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช” ที่เขียนไว้ในเรื่อง “ไอ้มอม” แบบเข้าใจถึงจิตวิญญาณของหมาชื่อมอมได้อย่างสุดยอด เล่นเอาผู้อ่านจำนวนมากถึงกับร้องไห้
สำหรับนักเขียนไพรัชประเทศ “แจ็ค ลอนดอน” หรือ “Jack London” นักเขียนชื่อดังของสหรัฐอเมริกา เขียนเรื่อง “White Fang” หรือ “ไอ้เขี้ยวขาว” ได้อย่างสะเทือนใจไม่แพ้เรื่อง “ไอ้มอม” ของหม่อมน้อง
“ไอ้เขี้ยวขาว” เป็น “หมาป่า” พลัดฝูงที่ถูกคาวบอยทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสใกล้ตาย ชาวไร่ผู้หนึ่งอุ้มมารักษาช่วยชีวิตและเลี้ยงไว้อย่างเมตตา จน “ไอ้เขี้ยวขาว” สำนึกในบุญคุณของนาย และจงรักภักดีต่อนายยิ่งกว่าชีวิตของมันเอง
ผมอ่านวรรณกรรมเรื่องนี้ด้วยความประทับใจแต่มา “สะดุด” ตรงที่ “แจ็ค ลอนดอน” เขียนให้ไอ้เขี้ยวขาว ซึ่งเป็น “หมาป่า” แต่ “เห่าเป็น” ทั้งๆ ที่ “หมาป่าทั้งโลกได้แต่หอนแต่หาเห่าเป็นไม่”
ทำให้ “สงสัย” เหตุใด “แจ็ค ลอนดอน” ที่รู้ซึ้งเรื่องหมาอย่าง “เข้าเส้น” จึงผิดพลาดถึงขั้นเขียนให้ “หมาป่าเห่าเป็น?”
เรื่อง “หมาเห่า” ยังไม่จบ ว่าต่อในฉบับวันจันทร์
เงื่อนไขการแสดงความคิดเห็น ซ่อน
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี