เรากำลังอยู่ในโลกที่คนใช้สิทธิและเสรีภาพกันอย่างสุดขั้ว จนไม่รู้ว่ามันคืออะไร มีขอบเขตแค่ไหนและอย่างไร คนที่บ้าคลั่งสิทธิและเสรีภาพนั้นเข้าใจว่ามันคือ “การทำอะไรก็ได้ตามใจตน”

พวกเขาคงคิดว่าเมื่อแต่ละคนมีสิทธิและเสรีภาพก็ต่างคนต่างใช้ไป สิทธิและเสรีภาพของใครของมัน ไม่เกี่ยวกัน เหมือนอยู่คนละโลก

แต่เราไม่ได้อยู่คนละโลก แม้อยู่ในบ้านคนละหลังก็ยังใช้สิทธิและเสรีภาพเกินขอบเขตไม่ได้ เช่น ใช้แสง เสียง ออกไปรบกวนคนบ้านอื่น เพราะมันคือการรุกรานสิทธิและเสรีภาพของคนอื่น ซึ่งผิดกฎหมายและผิดสำนึกแห่งการอยู่ร่วมกันเป็นสังคม

ยิ่งการใช้สิทธิและเสรีภาพอย่างไร้ขอบเขตในพื้นที่สาธารณะ ทั้งในโลกจริงและโลกเสมือนนั้น บ่อยครั้งมันได้สร้างความโกลาหล สร้างความตึงเครียด และสร้างความคิด-ความเชื่อ-ค่านิยมที่ผิด มันจึงเป็นการสร้างความตกต่ำให้สังคม และมักจะนำความรุนแรงมาสู่สังคมเสมอ

สิทธิและเสรีภาพที่ไร้ขอบเขตจนสร้างความรุนแรงในสังคมก็คือ 1.ความคิด-ความเชื่อเรื่องการเมืองที่ผิด 2.การทำลายวัฒนธรรม ประเพณี ทั้ง 2 เรื่องนี้ใช้วิธีดูถูกเหยียดหยามด้วยวาจา ให้เห็นเป็นเรื่องไร้ค่าล้าหลัง ปลุกปั่นคนให้คนเกลียดชังกันและแบ่งเป็นฝ่าย กระทั่งใช้“สิทธิและเสรีภาพของร่างกาย” โชว์ให้เห็นจิตที่หยาบกระด้างต่ำทรามของตน ทั้งเพื่อความเด่นดัง ยอดไลค์ และรางวัลต่างๆ จนกระทั่งราคาค่าตัว

โดยเฉพาะการทำลายประเพณีที่คนรุ่นแล้วรุ่นเล่าสั่งสมกันมา เพื่อให้เกิดความสงบงามในสังคม

แต่คนรุ่นปัจจุบันกลับใช้สิทธิและเสรีภาพของร่างกายให้เป็นสิ่งหยาบช้า-อุจาดไป

ถ้ามีคนก่นด่าคนพวกนี้มากกว่าชอบ พวกเขาก็จะโกรธและบอกว่า “ให้สนใจแต่เรื่องของตัวเองเถอะ”

แต่คนในสังคมจะสนใจแต่ตัวเองได้อย่างไร? ในเมื่อคนที่จิตหยาบกระด้างต่ำทรามนั้นสร้างความอุจาดในพื้นที่สาธารณะ ทั้งในพื้นที่จริงและพื้นที่เสมือน และมันขัดต่อความรู้สึกนึกคิดหรือ “ค่านิยม-ประเพณี” ของคน
ส่วนมากในสังคม

พวกจิตหยาบกระด้าง-ต่ำทรามต่างหากควรจะโชว์ร่างกายในพื้นที่ส่วนตัว หรือในพื้นที่เฉพาะคนประเภทเดียวกัน

ผู้หญิงที่ประกวดนางงามบนเวทีแล้วภาพอันอุจาดของเธอถูกเผยแพร่ออกไปสู่สาธารณชนนั้นเป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดว่าเธอแยกแยะไม่ได้ ว่าอะไรคือ “สิทธิและเสรีภาพของบุคคล” อะไรคือ “สิทธิและเสรีภาพของสังคม”

สิทธิและเสรีภาพในสังคมนั้น เกิดขึ้นเพราะมนุษย์ต้องอยู่ร่วมกันเป็นสังคม จึงต้องมีทั้งกฎ ระเบียบ วัฒนธรรม จารีต ขนบธรรมเนียม ประเพณี ค่านิยม รสนิยม ศาสนา และความเชื่อต่างๆ คนทุกคนจึงต้องเคารพสิทธิและเสรีภาพของคนที่อยู่ร่วมในสังคมด้วย ไม่เช่นนั้นสังคมจะดำรงอยู่ไม่ได้

ไม่ใช่เอาแต่ความอยากของตน เพราะนั่นคือการทำลายสังคม ซึ่งคนประเภทนี้ไม่ควรมีพื้นที่สาธารณะให้เหยียบยืน

ไม่ต้องอ้างว่าสังคมต้องพัฒนา

สังคมต้องพัฒนานั้นแน่อยู่แล้ว แต่จะพัฒนาไปแบบไหน-วิถีใด ขึ้นอยู่กับคนแต่ละคนในสังคม หากจะพัฒนาสังคมไปในทางที่ดีงามและมีสันติสุข ก็จะต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการพัฒนา

คนจะมีความคิดสร้างสรรค์ก็ต้องมีสติมีปัญญา อย่างน้อยก็มีเจตนาที่ดีงาม

แต่ถ้าไม่รู้ว่าการสร้างสรรค์คืออะไร อะไรคือการสร้างสรรค์ อะไรคือสติ อะไรคือปัญญาชีวิตและการพัฒนาก็ล้มเหลว และจะหมกจมอยู่กับการโชว์ร่างกายอันอุจาด โชว์อวัยวะที่ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าเนินเนื้อบนโครงกระดูกที่มีช่องทางระบายปฏิกูลอันเน่าเหม็นออกจากร่างกาย และให้ความกระสันได้ในบางกาลเทศะแต่คนจิตทรามจะเห็นว่ามันก้าวล้ำ เซ็กซี่ และน่าปลื้ม!

เรื่องเพศและกามารมณ์นั้นมันต้องอยู่อย่างถูกที่ถูกเวลา ไม่ใช่ว่ามีอวัยวะติดตัวก็เปิดออกมาโชว์ได้ทุกที่ทุกเวลาตามความอยากของตน แม้กระทั่งบนเวทีประกวดนางงาม ซึ่งจะต้องเป็นสถานที่โชว์ร่างกายที่สวยงามสมบูรณ์และโชว์สติปัญญาที่น่านับถือ

เวทีประกวดนางงามนั้นชื่อก็ประกาศอยู่แล้วว่า “นางงาม” ไม่ใช่ “นางทราม”

แต่เดิมนั้นผู้หญิงนุ่งชุดว่ายน้ำ เพื่อให้เห็นรูปร่างที่สวยงามสมบูรณ์ กิริยามารยาทชวนมอง น่าชื่นชม แต่ต่อมาก็โชว์อวัยวะเพศกันมากขึ้น ท่าทางนวยนาดก็เพื่อชวนให้คนดูกระสันในกาม เมื่อมาถึงวันนี้ก็กลายเป็นโชว์อวัยวะเพศเป็นหลัก จนคนดูลืมดู “หน้าบน”แต่จ้องดู “หน้าล่าง” แทน และก็วิจารณ์หน้าล่างกันเป็นหลักเช่นกัน ซึ่งสำหรับผม...มันชวนอ้วกมาก!

ผมไม่ทราบว่าคนประเภทนี้เขาเห็นการโชว์หน้าล่างเป็นของดีของงามได้อย่างไร?

หรือว่าพื้นที่สมองนั้นหมกมุ่นอยู่เรื่องอยากโชว์หน้าล่าง จนไม่มีพื้นที่สมองให้อยากโชว์สติปัญญา