คนเรามีบุญ วาสนา บารมีต่างกัน

บางคนเกิดมาเพื่อเป็นคนยิ่งใหญ่ ได้สัมผัส ได้พบ ก็รู้ว่าเขาเป็นคนยิ่งใหญ่

บางคนเกิดมาเพื่อถูกยัดเยียดให้เป็นคนยิ่งใหญ่ เช่นได้รับบารมีจากคนอื่น หรือ ผู้ยิ่งใหญ่บางคน ยัดเยียดตำแหน่ง อำนาจ หรือภาพลักษณ์ดีๆ ให้

แต่ถ้าเข้าใกล้สังเกตให้ดีก็จะมองเห็นว่าไม่ได้ยิ่งใหญ่จริง แลดูแหยงๆ แหยๆ ไร้คุณภาพอย่างไรชอบกล

ขอให้สังเกตจากลักษณะของผู้นำสังคมและการเมืองในขณะนี้ จะมองเห็นลักษณะของคนทั้งสองชนิดนี้ได้ชัดเจน เอาแค่มองที่ความคิด คำพูด และการกระทำก็พอจะรู้ได้

คนที่ยิ่งใหญ่จะมีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล ไม่มองอะไรแคบๆ ตื้นๆ รู้จักการลงทุน อดทน รอคอย เพื่อให้ได้สิ่งที่มีค่า ยิ่งใหญ่กว่า ไม่มองอะไรตื้น คิดสั้น เอาง่ายๆ

บุคคลเหล่านี้ถ้าเขาเห็นเม็ดมะม่วง เขาจะนึกถึงผลมะม่วงที่จะงอกออกมาจากเม็ด ถ้าเป็นเม็ดมะม่วงชนิดดีเขาจะทะนุถนอมและปลูกเม็ดมะม่วงนั้นอย่างดี เพื่อรอคอยให้งอกเป็นต้นมะม่วงและมีผลมะม่วงให้ได้ลิ้มชิมรสอีกต่อไป

แต่คนทั่วไปเมื่อเห็นเม็ดมะม่วงจะไม่คิดอะไรหรอกนอกจากโยนทิ้ง เมื่อเห็นลูกมะม่วงแล้วจึงจะคิดว่าอร่อยไหม เม็ดจะใหญ่ไหม เนื้อจะน้อยไปไหม?

เรียกว่าเห็นมะม่วงแล้วจึงนึกถึงเม็ดว่าใหญ่หรือเล็ก แต่ไม่ได้คิดจะเอาเม็ดไปปลูกต่อหรอก คิดเพียงแค่ว่าจะเอาไปทิ้งเท่านั้น

ถ้าจะพิจารณาจากการพูด ซึ่งสื่อถึงก้นบึ้งของจิตใจของคนที่แตกต่างกัน

ปากมนุษย์จะพูดออกมาจากคลังที่เก็บไว้ในใจ

ถ้าเป็นพวกเกิดมาเพื่อเป็นคนยิ่งใหญ่ เขาจะคิดก่อนพูด ไม่พูดให้เกิดศัตรู พูดแต่สิ่งที่เป็นปรัชญา สาระ เป็นประโยชน์แก่สังคมและตนเอง เขาจึงเป็นคนพูดดี มีประโยชน์

แม้ในบางครั้งอาจพูดมาก ปากโป้งไปบ้าง แต่ก็มีทัศนคติที่เป็นประโยชน์ในระยะยาว ความอวดเก่งมักเป็นลักษณะของพวกคนเก่งที่หลงรักตัวเองขั้นทุติยภูมิ (Secondary Narcissism) ซึ่งพบได้ทั่วไป

ส่วนพวกคนธรรมดาหรือถูกยัดเยียดให้ยิ่งใหญ่จะไม่พูดดีหรอก เพราะในคลังสมองมีแต่ความว่างเปล่า หรือบรรจุแต่สิ่งธรรมดาหรือขยะที่เน่าเหม็น

เมื่อพูดออกมาจึงจับได้ว่าเป็นการ “เลียนแบบ” คนอื่น หรือมีแต่ขยะคำพูด เช่น เป็นพวกปากมาก กักขฬะ ก้าวร้าว โอหัง เหน็บแนม กระแหนะกระแหน ไร้สาระ การพูดแบบนี้ได้แต่ความสะใจของคนพูดและผู้ฟังบางคนที่มีจิตใจพอๆ กัน

คนยุคนี้จะมีโอกาสได้พบคนทั้ง 2 แบบนี้บ่อยๆ แบบแรก (เกิดมาเพื่อเป็นคนยิ่งใหญ่) มีน้อย คนไม่ค่อยเข้าใจ ไม่ค่อยได้เห็น จึงไม่ค่อยยอมรับ เพราะไม่ชินหูชินตา

แต่แบบที่สอง (คนที่ถูกยัดเยียดให้ยิ่งใหญ่) จะคิดง่ายๆ โอหังพูดห่วยๆ หรือเลียนแบบคนอื่นในทางไม่สร้างสรรค์ เราจะพบได้มากเพราะเห็นบ่อย ฟังบ่อย เกิดความเคยชินและคิดว่าดีแล้ว

คนพวกนี้แม้มีโอกาสได้ตำแหน่งใหญ่โตต่อไปก็ไม่เจริญรุ่งเรือง

สักวัน...เราอาจจะนึกเสียดายเมื่อเห็นคุณค่าของแปลกแต่ดี แบบคนที่เกิดมาเพื่อยิ่งใหญ่ คิดใหญ่ ทำใหญ่ แม้จะมีข้อบกพร่องบ้างก็ยังเป็นประโยชน์มากกว่าพวกที่สมองบรรจุแต่ขยะ
หรือสิ่งปลอมๆ เลียนแบบของเก่าที่ไม่มีค่า

ก็คอยดูกันต่อไปเถิด