ในระยะหลัง ๆ นี้มีผู้ทุกข์มาปรึกษาผมด้วยอาการคล้ายๆ กันหนึ่งอย่างคือ “ทำไม...ฉันจึงไม่มีเพื่อน ?”
เขารู้สึกกังวล เหงา ว้าเหว่ บางคนรู้สึกอับอายที่จะต้องเดินไปไหนมาไหนอย่างเดียว กินข้าวคนเดียว และรู้สึกว่าไม่เห็นมีใครอยากเป็นเพื่อนกับเขาเลย เช่นกรณีของหนุ่มน้อยนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดัง รูปหล่อ เรียนดี คิดว่าตัวเองพูดไม่เก่ง ขี้อาย เพื่อนคงรำคาญและไม่อยากเป็นเพื่อนกับเขา
เขาต้องเดินคนเดียว กินข้าวคนเดียว รู้สึกอาย เวลาเดินสวนกับคนอื่นเขามักคิดว่าคนอื่นมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ ว่าทำไมต้องเดินคนเดียว เขายังอยากเรียนหนังสือและอยากมีเพื่อน แต่หาเพื่อนไม่ได้ เพื่อนเคยเปิดใจกับเขาว่า เขาเป็นคนน่าเบื่อ ไม่ค่อยพูด เขาจึงคิดว่าเขาเป็นคนน่าเบื่อสำหรับเพื่อน
ยังมีอีกบางรายที่แวะเวียนมาปรึกษาด้วยอาการแบบนี้ทุกรายจะมีลักษณะคล้ายๆ กันบางอย่าง คือ
1. มีความกลัวว่าคนอื่น “คงไม่อยากคบฉันเป็นเพื่อนหรอก” แล้วก็เริ่มมองหาเหตุผลและเหตุการณ์ที่เพื่อนไม่สนใจเข้ามาประกอบความคิดนี้
2. รู้สึกว่าตนเองเป็นคน “ขี้อาย” จึงทำให้ไม่กล้าพูดกับคนอื่นๆ
3. เวลายิ้มจะรู้สึกฝืดและฝืนมาก หน้าตาจะขาดรอยยิ้ม
ด้วยความคิดทั้ง 3 อย่างนี้เป็นปัจจัยที่ทำให้ขาดความมั่นใจตัวเอง ขาดความภูมิใจตัวเอง (Low Self Esteem) ทำให้ครุ่นคิดถึงปมด้อยหรือส่วนด้อยของตัวเองเพื่อมาหนุนความคิด ที่ทำให้เขาไม่มั่นใจมากขึ้น เขาจะคิดซ้ำๆ วนเวียนกับความรู้สึกด้อยหรือต่ำต้อยของตัวเองตลอดเวลา ทำให้ “เชื่อ” ว่าตัวเองต่ำต้อยจริงๆ เกิดการตกตะกอนของความเชื่อที่มีปริมาณมากขึ้นลงไปสู่ระดับของจิตใต้สำนึก (Subconscious)
ทั้งๆ ที่ทุกรายต่างมีจุดเด่นของตัวเองอยู่ แต่เขาไม่ได้คิดหรอก
แนวคิดเหล่านี้เป็นแนวคิดแบบ “จับผิด” ตัวเองและวนเวียนอยู่อย่างนี้ จนกลายเป็นนิสัยชอบจับผิดตัวเองและคนอื่น
การรักษาช่วยเหลือที่ดีที่สุดคือ การทำจิตบำบัดและพฤติกรรมบำบัด ช่วยให้เขาเปิดประตูหัวใจรับมิตรภาพจากตนเองและผู้อื่นได้
อาจใช้ยาช่วยลดความกังวลบ้าง
เขายังไม่เข้าขั้นเป็น “โรคซึมเศร้า” หรอก หลายๆ คนมักนึกว่าตัวเองเป็น “โรคซึมเศร้า” ยิ่งจะทำให้เขาเกิดอาการทั้งซึมและเศร้ามากขึ้น ต้องกินยามากและนานตามแนวคิดของการรักษาแบบใช้ยา บางคนกินยาต้านเศร้ามากจนเดินซึมทำกิจกรรมชีวิตไม่ได้ก็พบได้มาก เขาบอกว่าเขาไม่อยากเป็น “ซอมบี้” ซึ่งเขาต้องเลือกแนวทางรักษาชีวิตของเขาเอาเองแล้วล่ะ
ผมเขียนบทความนี้ด้วยความเห็นใจเพื่อนมนุษย์ในโลกสังคมบริโภคนิยม ที่นับวันจะเหงา ว้าเหว่ ชอบแข่งขันจับผิดตนเองและคนอื่น ค่อนข้างระแวง และคิดว่าไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนด้วย ซึ่งนับวันจะมีมากขึ้น
ซึ่งนอกจากจะต้องฝึกการเป็นเพื่อนตัวเองให้ได้แล้ว ยังต้องรู้จักวิธีทำลายกำแพง “จับผิด” ตัวเองและคนอื่นออกไปด้วย จึงจะทำให้โลกและชีวิตของเขาสดชื่นได้มากขึ้น
ดูแลตัวเองให้ดีนะครับ
เงื่อนไขการแสดงความคิดเห็น ซ่อน
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี