ประเทศไทยที่เป็นของประชาชนคนไทย 65.8ล้านคน ได้ตกอยู่ในวังวนแห่งการชิงอำนาจทางการเมืองมาไม่น้อยกว่า 84 ปี หรือ 7 รอบนักษัตรนับตั้งแต่วันที่ 24 มิถุนายน 2475 เป็นต้นมาเมื่อคณะราษฎรที่มาจากข้าราชการทหาร ตำรวจและพลเรือนรวม 115 คนเป็นแกนนำก่อการรัฐประหารเปลี่ยนแปลงการปกครองในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นระบอบประชาธิปไตยแบบตะวันตก

โดยอ้างว่าต้องการให้สิทธิเสรีภาพแก่ประชาชนคนไทยซึ่งจะเป็นจริงอย่างที่อ้างกันจริงหรือไม่พฤติการณ์ต่างๆของนักการเมืองไม่ว่าจะเป็นใครเป็นสิ่งที่ต้องนำมาทบทวนพฤติการณ์กันอย่างถ่องแท้และลึกลงไปในรายละเอียดของแต่ละบุคคลจึงจะสามารถบอกได้ว่าใครที่กระทำเพื่อชาติบ้านเมืองหรือว่าทำเพื่อตัวเองและสมัครพรรคพวกหรือบริษัทบริวารกันแน่

ยิ่งในยุคปัจจุบันนับตั้งแต่พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษได้วางมือจากการเป็นผู้นำรัฐบาลภายหลังเลือกตั้งทั่วไปในวันที่ 24 กรกฎาคม 2531 แล้วให้นักการเมืองอาชีพคือพลเอกชาติชาย ชุณหะวัณเข้ามาเป็นนายกรัฐมนตรีดูเหมือนว่านักการเมืองไม่ว่าจะเป็นพรรคไหนล้วนมีจุดอ่อนไม่มากก็น้อย

โดยเฉพาะเรื่องการทุจริตฉ้อราษฎร์บังหลวงมักเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกๆ รัฐบาลจนทำให้เกิดความแตกแยกระหว่างประชาชนที่สนับสนุนนักการเมืองและพรรคการเมืองเกิดการประท้วงและการชุมนุมทางการเมืองโดยเป็นความพยายามแย่งชิงอำนาจทางการเมืองทั้งในและนอกรัฐสภาบางครั้งถึงขั้นร้ายแรงเกือบใกล้จะเป็นสงครามกลางเมืองระหว่างประชาชนฝ่ายต่อต้านรัฐบาลและฝ่ายที่สนับสนุนรัฐบาล

การเกิดรัฐประหารโค่นล้มรัฐบาล 3 ครั้งหลังสุดไม่ว่าจะเป็นรัฐประหารในวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2534 วันที่ 19 กันยายน 2549 และวันที่ 22 พฤษภาคม 2557 มีเหตุผลมาจากความต้องการอำนาจทางการเมืองและมาจากการที่รัฐบาลใช้อำนาจในทางที่ผิดและรัฐบาลพยายามใช้สมาชิกรัฐสภาในอาณัติออกพระราชบัญญัติเพื่อหาผลประโยชน์ในทางการเมืองและธุรกิจของพรรคพวกของตัวเอง

การที่รัฐบาลชุดปัจจุบันได้แก้ไขปัญหาของชาติหลายๆปัญหาด้วยการใช้มาตรา 44 ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยฉบับชั่วคราวปี 2557 นั้นนับเป็นเรื่องที่มีความจำเป็นเพื่อการแสดงให้ประชาชนเห็นว่ารัฐได้ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความซื่อสัตย์และปราบปรามการทุจริตของนักการเมืองทั้งในระดับชาติและท้องถิ่นอย่างเต็มที่เป็นการสร้างศรัทธาและครองหัวใจของประชาชน

ช่วงที่กำลังเปลี่ยนผ่านอำนาจทางการเมืองก่อนการเลือกตั้งทั่วไปครั้งใหม่ในปีหน้า 2560 จึงเป็นช่วงชิงการนำและชิงไหวชิงพริบระหว่างรัฐบาลชุดปัจจุบันกับรัฐบาลของกลุ่มอำนาจเก่าที่มีฐานทุนหนุนหลังที่แข็งแกร่งเป็นการทำสงครามชิงหัวใจของประชาชนคนไทยโดยมีเป้าหมายที่สำคัญคือการได้มาซึ่งอำนาจรัฐนั่นเอง