เห็นด้วยไหมครับว่าคนไทยทุกวันนี้อิจฉากันมากขึ้น ?

มนุษย์มีความอิจฉากันอยู่แล้วโดยธรรมชาติ แม้แต่พี่น้องก็ยังอิจฉากัน อย่างที่ฝรั่งเรียกว่ามี Sibling Rivalry

ยิ่งถ้ามีสถานการณ์สิ่งแวดล้อมส่งเสริมยิ่งทำให้คนอิจฉากันมากขึ้น

ความอิจฉาเป็นส่วนของสันดานดิบ ปรารถนาจะเห็นความตาย (Death Instinct) และเป็นส่วนของความไม่รักหรือขาดความรักในตัวของคนที่มีความอิจฉา

คนที่มีความอิจฉามากๆ จะไม่รักมนุษย์คนอื่นๆ หรอก ถ้าจะชอบพอคนอื่นบ้างก็คงเป็นเพราะเขาเอื้อประโยชน์ให้ หรือมีนิสัยขี้อิจฉาคนที่ไม่ชอบคนเดียวกัน

พวกนี้ไม่เคยมีเมตตาในใจ แต่อาจจะพูดคำว่า “เมตตา” ได้คล่องปากเพราะอยากให้คนอื่นเข้าใจว่าเขามีเมตตา

พวกอิจฉามักจับผิดคนอื่นเก่ง ขี้ระแวง สงสัยยกตัวเอง ดูถูกคนอื่น ก้าวร้าว โกรธง่าย โดยเฉพาะกับคนที่ได้ดีกว่าคนอื่น

หลายคนแม้จะมีการศึกษาดีมากแต่ก็แสดงความอิจฉาออกมาได้บ่อยๆ ทั้งทางแววตา ท่าทาง คำพูด และการกระทำ แสดงว่าการศึกษาไม่ได้ช่วยลดความอิจฉาได้เลย เพราะความอิจฉามาจากส่วนลึกของจิตใจดังกล่าวแล้ว

ยิ่งเวลามีข่าวใครได้ดิบได้ดี ได้เลื่อนตำแหน่งมีฐานะร่ำรวย หรือเก่งมากๆ พวกชอบอิจฉายิ่งไม่มีความสุข อาจมีความดันโลหิตสูง แววตาและคำพูดก้าวร้าวสารความเครียดหลั่ง พร้อมจะต่อสู้หรือห้ำหั่นคนที่ดีกว่าให้แหลกราญไป

หลายๆ คนหลุดคำพูดออกมาว่า “อิจฉาจัง!”

ขอแนะนำว่าอย่าพูดหรืออย่านึกถึงคำเหล่านี้เลย เพราะยิ่งพูดหรือนึกถึงความอิจฉาบ่อยเท่าไรคุณจะยิ่งอิจฉาคนอื่นมากขึ้นเท่านั้น แม้จะดูว่าเป็นคำพูดเล่นๆ ไม่น่าถือสาก็ตาม

เข้าทำนอง you are what you think คุณจะเป็นอย่างที่คุณพูดและคุณคิดนั่นแหละ

น่าจะหัดพูดรำพึงหรือคิดในใจว่า “ยินดีด้วย” ให้บ่อยขึ้น จิตใจจะพัฒนาได้มากขึ้น

ถ้าอิจฉามากจะทำให้สารความเครียดหลั่งมากขึ้น โรคภูมิแพ้จะถามหา ทั้งภูมิแพ้จริงๆ และแพ้ชีวิตตัวเองในอนาคต

สังเกตดูซิว่าเวลานี้มีคนขี้อิจฉาอยู่ข้างๆ คุณไหมครับ ?