ในชีวิตการเป็นจิตแพทย์ที่มีผู้ทุกข์ทางด้านจิตใจมาปรึกษาจำนวนมาก

บอกได้เลยว่า ผู้ทุกข์ส่วนใหญ่เป็นคน Sensitive ทั้งนั้น

บุคคลเหล่านี้มีความทุกข์ได้ง่าย แต่ส่วนใหญ่เป็นคนดี และมักทุกข์จากความดีของตัวเองด้วย

คน Sensitive คือคนที่มีความไวต่อความรู้สึก สามารถรับและส่งความรู้สึก-ความคิดได้เร็วทั้งลึกและกว้างไกลกว่าคนทั่วไป

ถ้าจะเปรียบก็คงเหมือนกับเรดาร์หรือจานดาวเทียมที่สามารถรับคลื่นวิทยุ คลื่นทีวีได้จำนวนมาก แม้ในคลื่นความถี่ที่ละเอียดก็รับได้

ถ้าเป็นเครื่องมือใช้ในการสื่อสารก็นับว่าเป็นเครื่องมือชั้นยอด มีประสิทธิภาพดี

แต่อาจจะมีข้อเสียตรงที่เสียง่าย ซ่อมยาก และราคาแพง

คน Sensitive นี้ เป็นคนที่ไวต่อความรู้สึกที่ได้รับสัมผัสมาจากทางประสาทตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

เมื่อรับรู้ได้ไวและละเอียดอ่อนกว่าคนอื่นก็จะจินตนาการหรือคิดปรุงแต่งมากขึ้น พวกนี้มักจำแม่น ลืมยากเก็บข้อมูลได้ละเอียด (บางคนจำเหตุการณ์ที่สะเทือนใจได้ละเอียดมาก จำได้ทั้งวัน เดือน ปี และเวลาที่เกิดเหตุการณ์)

ถ้าจินตนาการและปรุงแต่งในแง่บวก (+) ก็ทำให้มีความสุขได้มาก แต่ถ้าจินตนาการและปรุงแต่งในแง่ลบ (-) ก็จะทุกข์ได้มากกว่าคนทั่วไป จัดเป็นพวกมีความรู้สึกสุดโต่ง (Extreme Type) ทั้งทุกข์และสุข

คนเหล่านี้มักอ่อนไหวสะเทือนใจง่าย ทุกข์ง่าย ลืมยาก

มักใจน้อย แสนงอน ขี้ระแวง อ่อนแอ เจ้าคิดเจ้าแค้น เอาตัวเองเป็นใหญ่

บางพวกก็ตรงกันข้ามเลย เช่น พอได้รับข่าวสะเทือนใจแล้วกลับฮึกหาญ กล้าหาญ กร้าว ก้าวร้าว ไม่กลัวตาย

ถ้าใช้ความละเอียดอ่อนแบบ Sensitive นี้ ในทางสร้างสรรค์ ก็จะกลายเป็นคนที่มีคุณค่า มีผลงานถึงระดับโลกได้ เช่น เป็นนักประพันธ์ ศิลปินแขนงต่างๆ จิตรกร นักคิด นักปราชญ์ นักประดิษฐ์

แต่เขาจะต้องมีความอดทน ฝึกการมีวินัยในตัวเองให้ได้มากพอจึงจะมีผลงานปรากฏออกมาได้

น่าเสียดายที่คน Sensitive เหล่านี้มีโอกาสทำประโยชน์แก่สังคมและโลกได้มาก แต่จากข้อด้อยที่ติดตัวมาทำให้ขาดวินัย ขาดสติ และขาดความอดทน ทำให้ไม่มีความสุข บางคนทุกข์หนักถึงฆ่าตัวตายหรือเป็นโรคจิตก็พบได้บ่อยๆ

ต้องฝึกจินตนาการ ฝึกการรักตัวเอง และฝึก Desensitization จนคิดได้ว่าจากการที่ Sensitive แตกง่ายแบบแก้วเจียระไนกลายเป็นขันพลาสติกได้บ้าง แก้วก็จะไม่แตกง่ายหรอก